ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο τόπος έν’ ο άδρωπος και η λαλιά του

Ο Χάρης Χαραλάμπους και ο Μιχάλης Καζάκας μιλάνε στην «Κ» για το έργο «Η κρίσιμη κατάσταση που ανεβαίνει στον ΘΟΚ

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ο Χάρης Χαραλάμπους και ο Μιχάλης Καζάκας, δύο από τους ηθοποιούς που συμμετέχουν στην παράσταση του ΘΟΚ «Σε κρίσιμη κατάσταση» του Αντώνη Γεωργίου, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χαραλαμπίδη, μιλούν στην «Κ» για την παράσταση και για τις κρίσιμες στιγμές της παρούσας φάσης της ζωής πολλών από εμάς. Το έργο είναι γραμμένο στη σύγχρονη καθομιλουμένη κυπριακή και εκτυλίσσεται έξω από την εντατική ενός νοσοκομείου. Πέντε πρόσωπα αναμετρώνται με το αίσθημα της αναμονής και της υποβόσκουσας απουσίας, έχοντας δύο πολυαγαπημένους τους ανθρώπους καθηλωμένους στο κρεβάτι της εντατικής σε κρίσιμη κατάσταση.

ΧΑΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

«Κρίσιμη Κατάσταση» είναι ένα έργο τόσο σημερινό και τόσο κινηματογραφικά γραμμένο και δομημένο που είναι σαν να έχουμε επί σκηνής ωμές φέτες ζωής.

–Πόσο κρίσιμα είναι τα πράγματα σήμερα, Χάρη;

–Οριακά θα τα χαρακτήριζα σήμερα τα πράγματα, που είναι για μένα το σύνορο μεταξύ της κρισιμότητας της κατάστασης και της αλλαγής που έρχεται και είναι αναπόφευκτη. Αλλαγή προς το καλό ή το κακό από εμάς εξαρτάται, την ετοιμότητα και την εντιμότητά μας. «Πρόκειται να έρθει το νέο είδος των ανθρώπων ένα άλλο είδος ξαφνικό...», γράφει ο Γιώργος Χειμωνάς στον «Γιατρό Ινεότη». «Μπαίνουμε στον Υδροχόο και θ’ ανάψουνε φωτιές ...», γράφει ο Μανώλης Ρασούλης.

–Η αλήθεια είναι πάντοτε μια διέξοδος;

–Διέξοδος και λύτρωση. Θέλει, όμως, «αρετή και τόλμη...».

–Νιώθεις ότι ζούμε αποστειρωμένες ζωές; Είναι η κοινωνία μας ένας θάλαμος νοσοκομείου, όπου όλα ελέγχονται κλινικά;

–Αυτό ίσως το νιώθουμε πιο έντονα τον τελευταίο χρόνο εξαιτίας της πανδημίας, των μέτρων και του φόβου απέναντι σε αυτόν τον άγνωστο που ήρθε να μας ταράξει. Εγκλωβιστήκαμε στις οθόνες μας. Η κοινωνία της οθόνης στην οποία ζούμε, ναι μοιάζει με θάλαμο νοσοκομείου. Όλα με μέτρο, φόβο και σε δημόσια θέα. Η χαρά, η θλίψη, όλα. Εύχομαι τα ευρήματα του κλινικού ελέγχου να μην είναι ανησυχητικά στο τέλος και περαστικά σε όλους μας. Προσωπικά στηρίζω τις ελπίδες μου στο ζωικό φυσικό του ανθρώπου.

–Τι σε συνάρπασε στο έργο του Γεωργίου και τι σε δυσκόλεψε;

–Την πένα του Αντώνη τη γνωρίζω και τη θαυμάζω χρόνια τώρα. Είναι σύγχρονη, αφουγκράζεται την κοινωνία και εξελίσσεται αφουγκραζόμενη. Η «Κρίσιμη Κατάσταση» είναι ένα έργο τόσο σημερινό και τόσο κινηματογραφικά γραμμένο και δομημένο που είναι σαν να έχουμε επί σκηνής ωμές φέτες ζωής. Αυτά τα στοιχεία το κάνουν συναρπαστικό και συνάμα πολύ δύσκολο για εμάς που οφείλουμε να σταθούμε ειλικρινείς απέναντί του και να το ξεκολλήσουμε από το χαρτί.
Με δυσκόλεψε το γεγονός ότι είχα να παλέψω με αυτό που με δυσκολεύει και στη ζωή μου καθημερινά. Τη διαχείριση της απώλειας.

–Γιατί χρειαζόμαστε το θέατρο;

–Γιατί χρειαζόμαστε το οξυγόνο;

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΖΑΚΑΣ

Οι χαρακτήρες της παράστασης νομίζω είναι γνώριμοι σε όλους μας. Είναι βγαλμένοι από τη ζωή μας και είναι άκρως αληθινοί.

–Είναι όντως γνώριμοι οι χαρακτήρες της παράστασης;

–Οι χαρακτήρες της παράστασης νομίζω είναι γνώριμοι σε όλους μας. Είναι βγαλμένοι από τη ζωή μας και είναι άκρως αληθινοί. Ο κάθε χαρακτήρας έχει στοιχεία που μπορούμε να ταυτιστούμε. Σίγουρα έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις ή έστω παρακολουθήσει από την απόσταση ασφάλειας μας.

–Βρισκόμαστε σε κρίσιμη κατάσταση, νιώθω, τι σε φοβίζει περισσότερο;

–Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι το αύριο. Με φοβίζει το άγνωστο κάτι που ίσως πρέπει να ξεπεράσω. Φοβάμαι, όταν σκέφτομαι ότι είμαι στην καλύτερη ηλικία να ζήσω και δεν μπορώ να το κάνω. Φοβάμαι ότι χάνω μέρες, ώρες, μήνες από τη ζωή μου μένοντας στάσιμος σε έναν βαλτό χωρίς κανένα σκοινί να με τραβήξει έξω.

–Τι αγαπάς περισσότερο στη ζωή και για τι αγωνιάς περισσότερο;

–Αυτό που αγαπάω περισσότερο σε αυτή τη ζωή είναι η ελευθερία. Η ελευθέρια για έναν άνθρωπο είναι η μεγαλύτερη ανάγκη. Είναι κάτι που μου στερούν αυτή τη στιγμή και νοιώθω εγκλωβισμένος και αβοήθητος. Αυτό είναι που με κάνει να αγωνιώ, η ασφυξία που νιώθω με μονή διέξοδο το θέατρο.

–Ποια είναι τα όνειρά σου για το θέατρο;

–Το όνειρό μου για το θέατρο θεωρώ ότι είναι ουτοπικό. Φαντάζομαι ένα θέατρο με αγάπη, συμπόνοια, θέληση για δημιουργία, εμπιστοσύνη. Για να μην παρεξηγηθώ αυτό το θέατρο υπάρχει, αλλά μεμονωμένα με τις κατάλληλες συγκυρίες. Το θέατρο είναι μια αλυσίδα που αποτελείται από ενωμένους κρίκους, αν ένας κρίκος «ξεκολλήσει» από τους άλλους απλώς δεν υφίσταται αλυσίδα. Το όνειρό μου είναι αυτή η αλυσίδα να μείνει ενωμένη.

Πληροφορίες:

«Σε κρίσιμη κατάσταση» του Αντώνη Γεωργίου. Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χαραλαμπίδης, Νέα Σκηνή ΘΟΚ, από 19 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 6:00 μ.μ. Περιορισμένος αριθμός θέσεων: 50 ανά παράσταση * Στέλνουμε 9 στο 8998 και πάμε ΘΕΑΤΡΟ!

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X