ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Επιστημονική συνάντηση: Πρωτοπόρες του κυπριακού θεάτρου

Η συνάντηση θα επιχειρήσει μια συνολική τοποθέτηση του θέματος της γυναικείας παρουσίας στο ελληνόφωνο θέατρο της Κύπρου

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

Η συνάντηση θα επιχειρήσει μια συνολική τοποθέτηση του θέματος της γυναικείας παρουσίας στο ελληνόφωνο θέατρο της Κύπρου. Ειδικότερα, μέσα από τέσσερις ανακοινώσεις, θα παρακολουθήσει πώς γυναίκες συγγραφείς, ηθοποιοί, σκηνοθέτριες, σκηνογράφοι και ενδυματολόγοι συνέβαλαν στη διαδρομή της τέχνης του θεάτρου στο νησί. Οι ομιλήτριες θα παρουσιάσουν τις τολμηρές αυτές καλλιτέχνιδες, από το τέλος του 19ου αιώνα έως σήμερα, το έργο τους, το πώς διακρίθηκαν στο πεδίο της τέχνης του θέατρου αλλά και υπό ποιες συνθήκες και μέσα από ποιες δυσχέρειες εισήλθαν και εδραιώθηκαν στον επαγγελματικό χώρο.

Την επιστημονική επιμέλεια θα κάνει η  Άντρη Χ. Κωνσταντίνου, θεατρολόγος και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Frederick

 

Ομιλήτριες:

Ελλάδα Ευαγγέλου, Δραματουργός / ερευνήτρια

Ρομαντικές διδασκάλισσες: Η ελληνοκυπριακή δραματουργία 1870-1940

Περίληψη

Οι ρίζες της σύγχρονης ελληνοκυπριακής δραματουργίας χάνονται στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν άρχισε να δημιουργείται στην Κύπρο μεσοαστική τάξη. Τότε, εμφανίζονται στα αστικά κέντρα της εποχής οι πρώτες γυναίκες θεατρικές συγγραφείς. Στο διάστημα μεταξύ του 1870 και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα από εκπαιδευτικούς (κυρίως) συγγράφουν μια σειρά από θεατρικά έργα: Σαπφώ Λεοντιάς (1870, θεατρόμορφοι μονόλογοι), Πολυξένη Λοϊζιάς (1890, Η δούλη Κύπρος), Ιουλία Περιστιάνη (1921, Φιλοπατρία και έρως), Καλλιόπη Λεοντιάδου (1935, Πανεπιστημιακαί εξετάσεις και 1936, Η κυρά και ο αφέντης), Ίρμα Γκλάζνερ (1938, Τσιγγάνικο ρομάντζο). Μέσα από την εξέταση των έργων και των συγγραφέων τους, το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε τι μας έχει κληροδοτηθεί ως προς τη θεατρική συγγραφή αλλά και ως προς τον «ρόλο» της γυναίκας στην ελληνοκυπριακή δραματουργία μετά τα μέσα του 20ού αιώνα.

Η Ελλάδα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο. Σπούδασε στην Κύπρο και στις ΗΠΑ (ΒΑ Αγγλική Φιλολογία, MFA στη Δραματουργία, PhD Theatre Studies / Cultural Studies). Εργάστηκε ως δραματολόγος, σκηνοθέτρια, εμψυχώτρια εργαστηρίων και σύμβουλος για διεθνείς οργανισμούς, θεατρικές ομάδες και ΜΚΟ. Διδάσκει θέατρο και δραματολογία στην ανώτερη εκπαίδευση στην Κύπρο και τις ΗΠΑ. Την ενδιαφέρει η σχέση μεταξύ του θεάτρου και της ταυτότητας, στο γενικότερο πλαίσιο της δραστηριότητάς της που συναντάται ανάμεσα στο aRtivism και την ακαδημαϊκή πρακτική, στις μετα-αποικιακές, μετα-συγκρουσιακές κοινωνίες. Είναι συν-ιδρύτρια της θεατρικής ομάδας Rooftop Theatre και μέλος της ηγετικής ομάδας του IMPACT Project, και συνεργάτιδα του Anna Lindh Foundation. Φέτος έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του 6ου Buffer Fringe Performing Arts Festival.

 

Ελένη Αναστασίου, Υποψήφια Διδάκτωρ Θεατρολογίας

Πρωτοπόρες ηθοποιοί στην Κύπρο

Περίληψη

Πρωτοπόρος/α θα πει αυτός/ή που βρίσκεται μπροστά, αυτός/ή που διακρίνεται, αυτός/ή που χαρακτηρίζεται από την εφαρμογή νέων ιδεών και τεχνικών, οι οποίες χρησιμεύουν ως πρότυπο για άλλους. Πόσο δύσκολο αλήθεια φαντάζει, για μια Κύπρια να κερδίσει αυτό τον τίτλο στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, τότε δηλαδή που γίνονται οι ζυμώσεις για τη διαμόρφωση του επαγγελματικού θεάτρου στο νησί; Πόσο εφικτό είναι να ξεχωρίσει και να διαμορφώσει μια καλλιτεχνική ταυτότητα, αν δεν καταφέρει προηγουμένως να πετάξει από πάνω της τις ταμπέλες περί ανηθικότητας που της βάζει η τοπική κοινωνία; Πώς διαγράφεται στον καλλιτεχνικό χώρο αυτή η πορεία διεκδίκησης εκ μέρους των γυναικών, ποια η σημασία της συμμετοχής τους στην εγκαθίδρυση του επαγγελματισμού και ποια τα επιτεύγματά τους; Ένα ταξίδι αναμνήσεων για γυναίκες που θέλησαν να γίνουν καλλιτέχνιδες. Μια εισήγηση που φιλοδοξεί να αποτελέσει μια πρώτη χαρτογράφηση των πρωτοπόρων γυναικών ηθοποιών από τις απαρχές του επαγγελματικού θεάτρου στην Κύπρο έως και το 1970. 

Η Ελένη Αναστασίου είναι υποψήφια διδάκτωρ Θεατρολογίας στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εργαστεί στο Τμήμα Ερευνών του ιδίου Πανεπιστημίου (2014-2015) ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις της για το κυπριακό θέατρο σε συνέδρια των πανεπιστημίων Αθηνών, Κύπρου και Frederick. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει τις παραστάσεις 30΄ Ορέστης Ισμήνη (2015) και Θέλω να πω ήμουν απλά ένα παιδί (2019), έχει σκηνοθετήσει το θεατρικό αναλόγιο Οι απόγονοι (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, 2014) και τις παραστάσεις Η ιστορία του Βίκτωρα και της Μαρίας και #Το δωμάτιο του Γιώργου (Intra Portas, 2016, 2018). Ως υπεύθυνη οργάνωσης παραγωγής, έχει συντονίσει παραστάσεις θεάτρου και χορού στην Ελλάδα και τηλεοπτικές εκπομπές στην Κύπρο (SIGMA). Ως βοηθός σκηνοθέτη, έχει συνεργαστεί με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (2014, 2015), τον ΘΟΚ (2014, 2018) και τη θεατρική ομάδα Persona (2016, 2019), δίπλα στους Άσπα Καλλιάνη, Βαρνάβα Κυριαζή και Λέα Μαλένη. Έχει εργαστεί κατά περιόδους στα Τμήματα Εκδόσεων και Δημοσίων Σχέσεων και Θεατρικής Ανάπτυξης (2017-2018) του ΘΟΚ και στο Θεατρικό Μουσείο Κύπρου (2016).

 

Κική Αργυρού, Θεατρολόγος

Η γυναικεία παρουσία στην τέχνη της σκηνογραφίας και της ενδυματολογίας

Περίληψη

Η γυναικεία παρουσία στη σκηνογραφική και ενδυματολογική δραστηριότητα στην Κύπρο αρχίζει μόλις να αχνοφαίνεται κατά τη δεκαετία του 1940, όταν το επαγγελματικό θέατρο κάνει τα πρώτα του βήματα. Από τότε, μια σειρά από γυναικεία πρόσωπα, με διαφορετικές καταβολές το καθένα, διαφορετικές γνώσεις και εκπαίδευση αλλά και ξεχωριστές αισθητικές προτιμήσεις, εμπλέκονται στη σκηνογραφική διαδικασία. Από τις αυτοδίδακτες στη σκηνογραφία (εικαστικές καλλιτέχνιδες, σκηνοθέτριες-θιασάρχισσες) στις εμπειρικές σκηνογράφους και από εκεί στις σκηνογράφους με ειδικές σπουδές στο αντικείμενο, ανιχνεύεται μια ανοδική πορεία γυναικείας δημιουργίας, πράγμα που συνδέεται και με την καθιέρωση του επαγγέλματος. Οι Βέρα Γαβριηλίδου-Χατζηδά, Κλάρα Ζαχαράκη-Γεωργίου και Στέλλα Μιχαηλίδου είναι κάποιες από τις πρωτοπόρες σε αυτό το καλλιτεχνικό πεδίο, που κάνουν αισθητή την εμφάνισή τους, διεκδικώντας τον τίτλο και τον ρόλο της σκηνογράφου-ενδυματολόγου. Χάρη σε αυτές και άλλες τόσες, η νέα γενιά δημιουργών βρίσκει πρόσφορο έδαφος για πειραματισμό και καλλιτεχνική έκφραση, επεκτείνοντας τα όρια της τέχνης που υπηρετεί.

Η Κική Αργυρού είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις Θεατρικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο Paris 3 - Sorbonne Nouvelle. Έχει εργαστεί ως θεατροπαιδαγωγός και εμψυχώτρια θεάτρου για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή εργαστηρίων για διάφορες ηλικιακές ομάδες. Συνεργάστηκε, με την ιδιότητα της θεατρολόγου-ερευνήτριας, με το Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και το Κυπριακό Κέντρο Σκηνογράφων, Αρχιτεκτόνων και Τεχνικών Θεάτρου. Διετέλεσε μέλος σε επιτροπές του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ) για τους Παγκύπριους Σχολικούς Αγώνες Θεάτρου (2015), την αξιολόγηση παραστάσεων για το πρόγραμμα Θυμέλη (2016, 2017) και τα Βραβεία Θεάτρου (2017). Εργάζεται ως θεατρολόγος στον ΘΟΚ.

 

Άντρη Χ. Κωνσταντίνου, Θεατρολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Frederick

Γενναίες γυναίκες στο τιμόνι: οι σκηνοθέτριες του κυπριακού θεάτρου

Περίληψη

Η σημασία της τέχνη της σκηνοθεσίας αρχίζει να γίνεται αντιληπτή από τα πρώτα βήματα του επαγγελματικού θεάτρου στην Κύπρο γύρω στο 1940 ενώ αρχίζει να καθιερώνεται, ως διακριτό θεατρικό επάγγελμα, με ντόπιους καλλιτέχνες, γύρω στο 1960. Σε αυτά τα δύο ιστορικά ορόσημα εμφανίζονται, αντίστοιχα, τα ονόματα της Μαρίκας Βάζα, που μαζί με τον σύζυγό της Άγγελο στήριξαν το κυπριακό θέατρο κατά τις δεκαετίες του 1930 και 1940, και της Μόνικας Βασιλείου, που σκηνοθετεί στον ΟΘΑΚ, δημιουργεί τον δικό της θίασο στη Λεμεσό και παραμένει στο επάγγελμα μέχρι και τη δεκαετία του 2000. Η Σβετλάνα Χαραλάμπους σκηνοθετεί μερικές παραστάσεις γύρω στο 1980 ενώ λίγα χρόνια αργότερα η ηθοποιός Δέσποινα Μπεμπεδέλη θα υπογράψει την πρώτη της σκηνοθεσία. Στη δεκαετία του 1990 εμφανίζονται οι σκηνοθέτριες Μαρία Μανναρίδου Καρσερά και Αλεξία Παπαλαζάρου και ακολουθεί, στη δεκαετία του 2000, μια έκρηξη ως προς τη γυναικεία παρουσία στην τέχνη της σκηνοθεσίας, με πρώτη τη Λέα Μαλένη και αμέσως μετά μια πλειάδα δυναμικών σκηνοθετριών που συνδιαμορφώνουν τον θεατρικό χάρτη του τόπου.

Η Άντρη Χ.Κωνσταντίνου είναι πτυχιούχος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ του Τμήματος Θεάτρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δίδαξε θεατρολογικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (2005-2010) και συνεργάστηκε με τον ΘΟΚ ως δραματολόγος (2005-2008). Δίδαξε θέατρο σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Κύπρο και εμψύχωσε εργαστήρια για παιδιά και ενήλικες. Το βιβλίο της Το θέατρο στην Κύπρο. Οι θίασοι, η κρατική πολιτική και τα πρώτα χρόνια του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (Καστανιώτης) τιμήθηκε με κρατικό βραβείο. Εργάστηκε για τη δημιουργία του Θεατρικού Μουσείου Κύπρου στη Λεμεσό. Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις της επικεντρώνονται κυρίως στο θέατρο στη νεότερη Κύπρο. Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις Ο ουρανός κατακόκκινος της Λούλας Αναγνωστάκη (2008), Η νόσος του Αντώνη Γεωργίου, Από μια κλωστή του Χαράλαμπου Γιάννου (2011) και Η Καίτη Κόλλβιτς παρουσιάζει μια σύντομη ιστορία της μοντέρνας τέχνης της Έλενας Πέγκα (2017).

 

Πληροφορίες

Πότε/Πού: Θέατρο Χώρα, Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019 στις 18:30, Κοραή 1, Λευκωσία 

Επικοινωνία: Τηλέφωνο 99602428 / 96500767, https://project-season.org/

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X