Του Θανάση Φωτίου
Η ιστορία είναι γνωστή. Το 2010, περίοδο που ο Νίκος Σιακόλας προωθούσε το πρότζεκτ «Cyprus Limni Resort» και χρειαζόταν, προκειμένου να ξεπεραστούν κάποια εμπόδια, τη συμβολή τού τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, μετήλθε δύο δελεαστικών «ανταλλαγμάτων». Το πρώτο, χάιδευε το υπερτροφικό «εγώ» του Δημήτρη Χριστόφια. Ο επιχειρηματίας τον είχε αππώσει με την ιδέα του Πάρκου Αρχηγών Κρατών, στο αεροδρόμιο Λάρνακας, η δημιουργία του οποίου αποσκοπούσε δήθεν στο να τιμηθούν ιστορικές επισκέψεις ηγετών στην Κύπρο. Στην πραγματικότητα γινόταν για να κολακεύσει την υστεροφημία του Προέδρου, επί της εποχής του οποίου πραγματοποιήθηκαν. Έτσι προέκυψαν οι τρεις VIP κολόνες –οι υψηλοί κίονες!– απέναντι από την είσοδο αναχωρήσεων. Προς τιμήν του Πάπα Βενέδικτου, του Ντμίτρι Μεντβέντεφ και της Άνγκελα Μέρκελ. «Επισκέψεων πετυχημένων, από τις οποίες η Κύπρος βγήκε πιο ισχυρή στον διεθνή χώρο», όπως είχε τονίσει ο Χριστόφιας, στα εγκαίνια του πάρκου, τον Ιούνιο του 2011. Και οι οποίες «είναι το επιστέγασμα δικών μας διπλωματικών πρωτοβουλιών και ενεργειών, τις οποίες αρχίσαμε μόλις αναλάβαμε την Προεδρία της Δημοκρατίας».
«Κάναμε αρκετό σκόντο, συνειδητά», είχε πει ο Δημήτρης Χριστόφιας, το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου του 2013, καταθέτοντας τον θεμέλιο λίθο του έργου του ομίλου Σιακόλα. «Εγώ δεν ήρθα εδώ για να με “λιβανίσετε”. Έμαθα να είμαι “υπό κατατρεγμό”. Αλλά και ένα “ευχαριστώ” μέσα-μέσα δεν βλάπτει καθόλου», είπε πριν εξηγήσει ότι «έχουμε κάνει αρκετό σκόντο, πρέπει να πω, συνειδητά, όχι διότι ήταν ο Νίκος Σιακόλας, αλλά διότι τέτοια οράματα δεν μπορείς να τα καθυστερείς με διάφορους τρόπους».
Το δεύτερο «αντάλλαγμα» του Σιακόλα προκειμένου να προχωρήσει το πρότζεκτ ή μια χειρονομία αν προτιμάτε, ευγνωμοσύνης για το «σκόντο», ήταν μια γενναία εισφορά 330 χιλιάδων ευρώ στο Ειδικό Ταμείο Αλληλεγγύης που διατηρούσε το Προεδρικό. Η ύπαρξη του οποίου γνωστοποιήθηκε όταν η διακυβέρνηση έφτανε στο τέλος της και, προεκλογικά, το ποσό που είχε συγκεντρωθεί, 540 χιλιάδες, μοιράστηκε (κατά το δοκούν) σε αναξιοπαθούντες, μεταξύ 18 Δεκεμβρίου 2012 και 15 Φεβρουαρίου 2013.
Αν και χαρακτηριστικότατο το παράδειγμα, κρίνω σκόπιμο να θυμίσω δύο ακόμα ενδεικτικές περιπτώσεις. Το ενδιαφέρον του Μαλαισιανού Jho Low για την Ιερατική Σχολή, που εκφράστηκε με προσφορά 300 χιλιάδων ευρώ, αφού πρώτα ο Αρχιεπίσκοπος διαμεσολάβησε προς τον υπουργό Εσωτερικών και την κυβέρνηση Αναστασιάδη και έλαβε διαβατήριο της Δημοκρατίας. Και, δεύτερον, την καρδιακή φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ Νίκου Αναστασιάδη και Σαουδάραβα, αφότου, αρχές του 2015, παραχώρησε σ’ αυτόν και σε 41 ακόμα συγγενείς του, διαβατήρια. Προσωπικά, λέει, γνωρίστηκαν τον Ιούνη του 2015. Και τον Αύγουστο του 2015, μετέβη οικογενειακώς με τζετ του Σαουδάραβα στις Σεϋχέλλες για διακοπές – έξοδα, λέει, που κάλυψε ο οικογενειακός κορβανάς του Προέδρου. Έξι μέρες μετά από τις διακοπές στις Σεϋχέλλες, δόθηκε διαβατήριο και στη δεύτερη σύζυγο του Σαουδάραβα. Τον Απρίλη του 2016, ο ευχαριστημένος Σαουδάραβας εισέφερε 500.000 ευρώ στον Φορέα Στήριξης, που στο μεταξύ είχε ιδρύσει η Πρώτη Κυρία. Και για να μη μείνει πάνω του το καλό που είδε από τον Αναστασιάδη, το 2018 μετέφερε ξανά την προεδρική οικογένεια στις Σεϋχέλλες, τζάμπα αυτή τη φορά. Που δεν ήταν δωρεά, κατά τον πρόεδρο, αλλά μια «φιλική χειρονομία»!
Στο προκείμενο. Είναι γεγονός ότι από τον Ανεξάρτητο Φορέα Κοινωνικής Στήριξης, που σκοπό έχει την οικονομική στήριξη νέων που δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους να σπουδάσουν, έχει βοηθηθεί πολύς κόσμος! Τι λέει ο ελεγκτής; «Δεν παρέχει επαρκείς δικλίδες για τη θεσμική ακεραιότητα, λόγω της στενής σύνδεσης μεταξύ του Φορέα, των δωρητών και της εκτελεστικής εξουσίας». Και σημειώνει ότι «εντόπισε περιπτώσεις εταιρειών οι οποίες, ενώ διεκδικούσαν από το κράτος συμβόλαια για έργα, την ίδια στιγμή κατέθεταν εισφορές στον Φορέα του οποίου προΐσταται η σύζυγος του Προέδρου». Για να διαφανεί τυχόν «συναλλαγή», προϋπόθεση είναι η γνωστοποίηση των χορηγών. Το πλαίσιο, όμως, καλύπτει την ανωνυμία. Και οι χορηγοί, ενώ δίνουν τα χρήματά τους για να βοηθηθούν άποροι νέοι, θέλουν να είναι ανώνυμοι, αποστρέφονται τον τιμητικό σε άλλες εποχές τίτλο του «ευεργέτη». Έτσι, παρόλο που είδαν πολλά τα μάτια μας, παρότι ζούμε στο πάλαι ποτέ χρυσοπράσινο φύλλο που πλέον απ’ όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι και παρόλο που ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, ένεκα του βολέματος συγγενών, φίλων, κουμπάρων, γνωστών και «παιδιών» που βοήθησαν προεκλογικά, δεν έχουμε παρά να δεχτούμε ότι όλοι προχωρούν με τον σταυρό στο χέρι.
photiouth@kathimerini.com.cy
