Το φαινόμενο των αμερικάνων μας κάνει κι εδώ ζημιά. Το Σάββατο, ο ΕΛΑΜ είχε μια οργανωμένη εκστρατεία με την οποία έδωσε το γνωστό φυλλάδιο με το οποίο καλεί του πολίτες να τον στηρίξουν, λίγο πριν να ανακοινώσει πως θα κατέβει στις βουλευτικές εκλογές με δικό της υποψήφιο.
Παραπλεύρως της εκστρατείας αυτής έγινε και το συμβάν της Λήδρας, όταν ξυλοκόπησαν τον λαχειοπώλη Μιχάλη Τσιάκκα, χωρίς προφανή λόγο και με την ανοχή των καθώς πρέπει κυρίων που κυκλοφορούσαν πέριξ του Debenhams. Ίσως, όμως να πρέπει να κοιτάξει κανείς πιο σοβαρά το φαινόμενο του ΕΛΑΜ και να αναζητήσει τις ευθύνες (διότι υπάρχουν ευθύνες) πέρα από πόσο παραπλανημένα και ελαφρώς ασόβαρα είναι τα παιδιά που έγιναν μέλη του.
Πρώτος, να μου επιτρέψετε, που φέρει ευθύνη, είναι ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος δήλωσε χωρίς να πιαστεί το στομάχι του πως ο λόγος του ΕΛΑΜ είναι «κρυσταλλινος» και πως «μιλώντας με αυτά τα παιδιά» βρίσκει πως συμφωνεί μαζί τους. Κι όμως, ο προκαθίμενος της Εκκλησίας δεν θεώρησε αναγκαίο να σχολιάσει την πολιτική της συγκεκριμένης οργάνωσης να χρησιμοποιεί βία για να δώσει μηνύματα. Δεν έδειξε καμία διάθεση να κοιτάξει «αυτά τα παιδιά» και να τους πει δυό κουβέντες δημοσίως για την βία. Μόνο τους επιβράβευσε για την ανάλυση που κάνουν, σε επίπεδο τρίτης δημοτικού, η οποία βρίσκει εύκολα θύματα σε όσους υποφέρουν από πραγματικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.. Διότι το περιστατικό στη Λήδρας δεν ήταν το πρώτο, ούτε το δεύτερο.
Δεύτερη είναι η πολιτική ηγεσία, με βουλευτές όπως τον κ. Σαμψών που δίνουν υπόσταση σε τέτοιες οργανώσεις επισκεπτόμενοι «συνεδριάσεις» τους ως ομιλητές. Το γεγονός ότι ο κ. Σαμψών, όπως και ο Αρχιεπίσκοπος, δεν σχολίασαν ποτέ με δηκητικό τρόπο την χρήση βίας από τον ΕΛΑΜ, είναι τουλάχιστον σοβαρό σφάλμα.
Αλλά από τις ευθύνες δεν ξεφεύγει ούτε εκείνη η ομάδα των πολιτικών και των οργανώσεων που αντιμάχονται τον ΕΛΑΜ ανοικτά. Οργανώσεις όπως τον ΚΙΣΑ, πολιτικοί που δηλώνουν φίλοι της «πολιπολιτισμικότητας» και των μεταναστών και άλλοι ιδεολογικοί απόγονοι του πρώτου κύματος της σκληροπυρηνικής επαναρποσέγγισης ,εχουν φτάσει στο αντίθετο σημείο. Η δική τους ανάλυση είναι εξίσου επιδερμική και στερείται βάθους. Αρνούνται να αναγνωρίσουν πως υπάρχει μεταναστευτικό πρόβλημα και πως οι πολιτικές της κυβέρνησης έχουν αποτύχει. Προτάσσουν το «ανθρωπιστικό» επιχείρημα ως «αντίβαρο» στις θέσεις του ΕΛΑΜ, εθελοτυφλώντας μπροστά στα κοινωνικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί.
Τελικά, οι μόνοι που τα έβαλαν με τον ΕΛΑΜ είναι ο ΠΑΝΣΥΦΙ ΑΠΟΕΛ. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αλλά δεν είδαμε σοβαρή αντίσταση στην οργάνωση από κανένα άλλο. Αλλά ας κοιτάξουμε λίγο παραπέρα. Διότι τέτοιοι οργανισμοί δεν δημιουργούνται από το πουθενά. Για παράδειγμα, όταν λένε πως η Εθνική Φρουρά είναι ξέφραγο αμπέλι και πως είναι ανίκανη να εκτελέσει την αποστολή της, είναι οι μόνοι που ανησυχούν για μια πραγματικότητα που την γνωρίζουμε όλοι.
Η κατάσταση μου θυμίζει το «φαινόμενο Michael Moore». Επί προεδρίας Μπους, πολλοί από εκείνους που μισούσαν τις πολιτικές της αμερικανικής κυβέρνησης, τραβούσαν πίσω διότι οι κύριοι εκφραστές της αντίθεσης στον Μπους ήταν συνομοσιολόγοι, άτομα που στερούνταν σοβαρότητας και αναλυτές που έβλεπαν ανύπαρκτα φαντάσματα την στιγμή που τα υπαρκτά προβλήματα ήταν ήδη πολύ σοβαρά. Οι πιο γνωστοί δημόσιοι αντιφρονούντες στις πολιτκές Μπους, ήταν οι Νόαμ Τσόμσκι και Μάικλ Μουρ, με αποτέλεσμα να ντρέπεται κανείς να εκραστεί κατά της κυβέρνησης διότι θα φανεί σαν να υποστηρίζει πως οι εβραίοι οργάνωσαν την 11η Σεπτεμβρίου και διάφορες άλλες φαιδρότητες.
Πιστεύω πως, πέρα από την στάση των πολιτικών και της Εκκλησίας που δίνουν υπόσταση και έμμεση υποστήριξη στον ΕΛΑΜ, ευθύνη φέρει και η κυβέρνηση μαζί με διάφορους οργανισμούς που δημόσια στηρίζουν του μετανάστες. Η αδυναμία τους να παραδεκτούν πως υπάρχουν σοβαρά προβλήματα και να εισηγηθούν σοβαρές λύσεις πέρα από την επιδερμική περί ανθρωπιστικής πτυχής ανάλυση, ενισχύει τον ΕΛΑΜ.
Ο ίδιος ο ΕΛΑΜ, όμως, δεν αποτελείται από βλάκες. Μπορεί να είναι παραπλανημένοι και να θεωρούν, για παράδειγμα, πως το κλείσιμο των οδοφραγμάτων εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, αλλά στο βάθος κι αυτοί αντιδρούν σε αληθινά καθημερινά προβλήματα. Αν είχε η ηγεσία της οργάνωσης την τόλμη να αποστραφεί την βία και να μπει το κυρίως ρεύμα, υιοθετόντας άλλη πιο σοβαρή προσέγγιση, τότε θα είχε και προοπτική.
Τέτοιες ώρες, όμως, ως εκκοφααντική φαίνεται η σιωπή εκείνων που αποδέχονται τον ΕΛΑΜ και τις πρακτικές τους και δεν κάνουν ούτε και μία αναφορά στην χρήση βίας ως μέσο πολιτικής του οργανισμού τους.
Εδώ που τα λέμε, ο ρατσισμός και η βία είναι μεν ανθελληνικές προσεγγίσεις, αλλά έχουν πολλά να κάνουν, όπως φαίνεται από τον ΕΛΑΜ, και με τις οικονομικές συνθήκες. Γι αυτό αν τελειώνω, και πάλι, λέγοντας πως πρέπει να προχωρήσει το ΓεΣΥ και να διορθωθεί ο τρόπος με τον οποίο χειριζόμαστε τον προϋπολογισμό μας, μην θεωρήσετε πως είναι άσχετο.
