Της Δωρίτας Γιαννακού
Οι λειτουργοί του Τύπου έχουν ορισμένα προνόμια. Ταυτόχρονα έχουν και υποχρεώσεις. Οφείλουν να δρουν με αντικειμενικότητα και να ενημερώνουν τον κόσμο για την επικαιρότητα. Κάποιες φορές είναι δύσκολο και κάποιες φορές είναι πιο εύκολο το έργο των δημοσιογράφων.
Για παράδειγμα, οι λειτουργοί του Τύπου θα συναντήσουν ανθρώπους οι οποίοι διατηρούν υψηλόβαθμες θέσεις στο δημόσιο και γνωρίζουν όλα τα ζητήματα που άπτονται της αρμοδιότητας τους. Την ίδια ώρα, θα συναντήσουν υψηλόβαθμα στελέχη της κρατικής μηχανής οι οποίοι δεν γνωρίζουν τόσο καλά τα ζητήματα που θα έπρεπε να γνωρίζουν κατέχοντας το συγκεκριμένο πόστο και ως εκ τούτου, αποφεύγουν να τοποθετηθούν φοβούμενοι μήπως πουν κάτι λάθος και εκτεθούν. Αυτό το είδος των κρατικών αξιωματούχων πληγώνει σε μεγάλο βαθμό το έργο των δημοσιογράφων για δυο λόγους. Όταν ένας λειτουργός του Τύπου, ο οποίος προσπαθεί να κάνει την δουλειά του και δεν τα γνωρίζει όλα, και ρωτά για να μάθει προκειμένου να ενημερώσει τον κόσμο, ζητά πληροφόρηση από έναν κρατικό αξιωματούχο ο οποίος φοβάται και τη σκιά του τότε το εγχείρημα για σωστή ενημέρωση του κόσμου καθίσταται δύσκολο. Παρόμοια δυσκολία επιφέρει και το ενδεχόμενο ένας κρατικός αξιωματούχος να μην είναι ενήμερος αναφορικά με τα ζητήματα τα οποία αφορούν τον τομέα του με αποτέλεσμα να παραπλανεί τον κόσμο παρέχοντας του λανθασμένες πληροφορίες.
Σε κάθε περίπτωση, είναι εκ των ων ουκ άνευ ότι εφόσον κληθεί ένας κρατικός αξιωματούχος και δη διευθυντής Υπουργείου να μιλήσει με λειτουργό του Τύπου οφείλει αν μη τι άλλο να μπει στον κόπο και να του απαντήσει. Έχει το δικαίωμα να μην του δώσει πληροφόρηση, ή να του αναφέρει ότι δεν έχει χρόνο στο παρόν στάδιο και θα επανέλθει, ή ακόμα και να του εκφράσει τη δυσαρέσκεια του αναφορικά με μια ερώτηση την οποία ενδεχομένως να θεωρεί λανθασμένη και ανεπίκαιρη. Αυτό που είναι αδικαιολόγητο όμως είναι να αγνοείται παντελώς και επανειλημμένα ο λειτουργός του Τύπου.
Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, πόσο θεμιτό είναι ένας Γενικός Διευθυντής ενός από τα πιο σημαντικά Υπουργεία της χώρας να αγνοεί και να αρνείται να συζητήσει με δημοσιογράφους οι οποίοι μπαίνουν στον κόπο να τον ρωτήσουν πληροφορίες με κύρια επιδίωξη να ενημερώσουν αναφορικά με ένα ζήτημα της επικαιρότητας;
Και για να γίνουμε ακόμα πιο συγκεκριμένοι μιλάμε για το Υπουργείο Οικονομικών και τον Γενικό Διευθυντή Ανδρέα Ζαχαριάδη ο οποίος τοποθετήθηκε στο συγκεκριμένο πόστο τον Νοέμβρη του 2024 όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφάσισε τη μετακίνηση του από τη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης του Υπουργείου Οικονομικών. Το κακό δεν είναι μόνο ότι ο ίδιος αγνοεί τους δημοσιογράφους, αλλά και ότι δεν έχει δώσει αρμοδιότητες και σε άλλους λειτουργούς για να τοποθετούνται και έχουν μάλιστα οδηγίες να παραπέμπουν τους δημοσιογράφους μόνο στον ίδιο λες και είναι πάντοτε διαθέσιμος και θετικός σε τέτοιου είδους δραστηριότητες!
Βεβαίως για να είμαστε και δίκαιοι υπάρχουν εξαιρετικοί λειτουργοί στο συγκεκριμένο Υπουργείο οι οποίοι όχι μόνο σηκώνουν τα τηλέφωνα για να μιλήσουν με τους λειτουργούς του Τύπου αλλά και για να τους δώσουν κατευθυντήριες αναφορικά με τα ζητήματα τα οποία χειρίζονται. Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στον κ Ζαχαριάδη ότι ο προκάτοχος του Γιώργος Παντελή όχι μόνο μιλούσε ανα τακτά χρονικά διαστήματα με τους δημοσιογράφους για ζητήματα που άπτονταν της αρμοδιότητας του αλλά ήταν και πλήρως καταρτισμένος σε ζητήματα που αφορούσαν το Υπουργείο, χωρίς να υπονοούμε ότι ο ίδιος δεν είναι.
Ωστόσο, η εντύπωση που δίνεται όταν αγνοείς επιδεικτικά τους λειτουργούς του Τύπου είναι ότι είτε δεν γνωρίζεις τα θέματα που αφορούν το Υπουργείο σου, είτε θεωρείς εαυτόν ανώτερο και δεν καταδέχεσαι να συζητήσεις με δημοσιογράφους. Αυτή είναι μια τακτική η οποία ακολουθείται και από άλλους Γενικούς Διευθυντές Υπουργείων ρίχνοντας το μπαλάκι της επικοινωνίας στους εκάστοτε Υπουργούς. Ο καθένας όμως, Γενικός Διευθυντής και Υπουργός, φέρει τις δικές του ευθύνες και θα κριθούν διαφορετικά από τον κόσμο. Εξάλλου, οι πολίτες είναι αυτοί που αξιολογούν την αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια και την ακεραιότητα όσων υπηρετούν σε δημόσιες θέσεις, είτε πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα είτε για ανώτερα στελέχη της διοίκησης. Η εμπιστοσύνη του κόσμου δεν είναι δεδομένη και όσο και αν ορισμένοι το απορρίπτουν, οι δημοσιογράφοι έχουν ρόλο και λόγο στη διαμόρφωση της εμπιστοσύνης του κόσμου προς τους κρατικούς αξιωματούχους.
