Της Δωρίτας Γιαννακού
Έβαλαν κάτω τα κουκιά τους, μέτρησαν και αποφάσισαν ότι τους παίρνει να ανακοινώσουν την καθολική επέκταση της ΑΤΑ για την κάλυψη του συνόλου των εργαζομένων. Με πρωτεργάτη τον Υπουργό Εργασίας Γιάννη Παναγιώτου η Κυβέρνηση κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στις 6 του Σεπτέμβρη στην Προεδρική Κατοικία στο Τρόοδος, αποφάσισαν να ρίξουν μια βόμβα η οποία περισσότερο με πυροτέχνημα που το παρακολουθούμε από μακριά να σβήνει.
Η θέση της Κυβέρνησης η οποία ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό και αιφνιδίασε άπαντες, για τη δίκαιη απόδοση για αποκατάσταση του ποσοστού καταβολής με έμφαση στους χαμηλόμισθους και στην μεσαία τάξη, και αφετέρου προϋποθέσεις ενεργοποίησης για την αποφυγή επιβράδυνσης της ανάπτυξης και ασφαλιστικές δικλείδες για την αποφυγή ανατροφοδότησης του πληθωρισμού δημιούργησε πολλά ερωτηματικά. Τόσο οι εργοδότες που δεν συζητούν καν το θέμα της καθολικής εφαρμογής της ΑΤΑ όσο και οι συνδικαλιστές διερωτήθηκαν από που προέκυψε το συγκεκριμένο δεδομένο καθώς δεν είχε παρουσιαστεί πότε μέχρι τώρα κατά τη διάρκεια του διαλόγου. Που το πάει η Κυβέρνηση; Τι έχει στο μυαλό της και ποιο σκοπό θέλει να επιτύχει;
Εκεί που φαινόταν ότι είχε συνταχθεί με την άποψη των εργοδοτών έβαλε λάδι στην φωτιά και φούντωσε την κόντρα μεταξύ των δυο πλευρών τείνοντας χέρι προς τους συνδικαλιστές. Η καχυποψία ως προς τις προθέσεις τελικά τις Κυβέρνησης μέσω αυτής της κίνησης εντείνεται όταν ο Υπουργός ενώ ερωτήθηκε επανειλημμένως τόσο από εμάς όσο και από άλλους συναδέλφους δεν έδωσε σαφείς απαντήσεις αναφορικά με την επόμενη ημέρα και τα επόμενα βήματα της για τις θέσεις της αναφορικά με την ΑΤΑ. Όπως ήταν λογικό εμείς ρωτήσαμε τον κ Παναγιώτου εάν και πότε θα ετοιμάσει τα νομοσχέδια που αφορούν την καθολική επέκταση της ΑΤΑ για κατάθεση ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου. Επίσης μια εύλογη απορία έχει να κάνει με το εφόσον επιλέξει να αγνοήσει ο κ Παναγιώτου τους εργοδότες οι οποίοι δεν σηκώνουν καμία κουβέντα επι τους θέματος της καθολικής επέκτασης της ΑΤΑ γιατί επιμένει με τη συνέχιση του διαλόγου; Ούτε εκεί βεβαίως πήραμε καμία σχετική απάντηση.
Σημειώνεται ότι νομικά και θεσμικά η κυβέρνηση μπορεί να ετοιμάσει και να καταθέσει σχετικό νομοσχέδιο για καθολική παραχώρηση της ΑΤΑ, όμως υπάρχουν ουσιαστικές θεσμικές, νομικές και πολιτικές παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση έχει την αρμοδιότητα να εκπονήσει νομοσχέδιο που θα ρυθμίζει την καθολική εφαρμογή της ΑΤΑ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ακολούθως να το καταθέσει στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση.
Ωστόσο χρειάζεται νομοτεχνική τεκμηρίωση και συνταγματική συμβατότητα, ευρεία πολιτική συναίνεση, θα αντιμετωπίσει πιέσεις από εργοδοτικούς και ίσως διεθνείς θεσμούς και ίσως τελικά οδηγηθεί σε συμβιβαστική λύση μέσα από κοινωνικό διάλογο.
Οι πληροφορίες μας από την άλλη κάνουν λόγο για πρόθεση να συνεχίσει τον διάλογο προκειμένου να καταθέσει μεσολαβητική πρόταση το επόμενο διάστημα η οποία να γίνει αποδεκτή και από τις δυο πλευρές. Σε αυτή την περίπτωση οι διακηρύξεις για καθολική παραχώρηση της ΑΤΑ πάνε περίπατο; Ο Υπουργός οφείλει να ξεκαθαρίσει την εικόνα άμεσα γιατί οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δεν ευοδώθηκαν οι επιδιώξεις του για αναστολή της απεργίας και την ίδια ώρα κατάφερε να επιφέρει ένα κλίμα εχθρικό με τους εργοδότες. Με άλλα λόγια επιτεύχθηκε μια τρύπα στο νερό!
Ο άλλος παράγοντας που αφορά την ΑΤΑ είναι ο οικονομικός αντίκτυπος στην οικονομία. Μια οικονομία την οποία φέραμε σε ισορροπία μετα πολλών κόπων μετά από τα τραπεζικά σοκ που έχουν σημειωθεί τα προηγούμενα χρόνια.
Και πολύ ορθά οι εργοδότες ζήτησαν έκθεση αντικτύπου για να καταλάβουν και αυτοί αλλά και εμείς εάν οι διακηρύξεις της Κυβέρνησης για καθολική επέκταση της ΑΤΑ βασίστηκε σε μελέτες και σε αριθμούς και δεν θα θέσουν σε κίνδυνο την καλή ομολογουμένως πορεία της χώρας. Για την ιστορία, αξίζει να σημειώσουμε ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Δανία και η Ισπανία έχουν καταργήσει ή περιορίσει την αυτόματη σύνδεση μισθών/τιμών, με στόχο την ανταγωνιστικότητα και τον έλεγχο του πληθωρισμού. Αντ’ αυτού προχωρούν με στοχευμένες πολιτικές και άλλα αντισταθμιστικά μέτρα όπως ετήσιες αυξήσεις κατώτατου μισθού, επιδόματα, συμπληρωματικές πολιτικές – φορολογικές ή άλλες κοινωνικές ενισχύσεις.
