Του Παναγιώτη Καπαρή
«Το πουλί το μουττάτο ο Θεός προυμουττάτω», δηλαδή το αλαζονικό πουλί, ο Θεός το αφήνει να πέσει και να κτυπήσει στο έδαφος, λέει η κυπριακή παροιμία. Δεν διαφέρει καθόλου από την αρχαιοελληνική φιλοσοφική ρήση περί «ύβρις» και «θείας δίκης», όπου ο άνθρωπος και τα έθνη χάνονται, όταν συμπεριφέρονται με αλαζονεία.
Ο Ταγίπ Ερντογάν κυριολεκτικά «παίζει» με τα νεύρα των δυτικών συμμάχων της χώρας του, οι οποίοι, παρά τα τεράστια οικονομικά τους συμφέροντα στην Τουρκία, δεν φαίνεται να αντέχουν τα «παιχνίδια» του ανθρώπου, ο οποίος ζηλεύει τη δόξα του Μωάμεθ του Πορθητή, ανατρέποντας ακόμη και τον θεμελιωτή της σύγχρονης Τουρκίας τον Κεμάλ Ατατούρκ. Εξάπτει τα θρησκευτικά αισθήματα των μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο, προκαλεί εκδηλώσεις παροξυσμού από φανατικούς και επιχειρεί να καταστεί ένας νέος ηγέτης του Ισλάμ. Και αυτά, κάτω από το πονηρό σύνθημα για την «γαλάζια πατρίδα», την μεγάλη Τουρκία, το οποίο παραπέμπει στο γαλάζιο του Αιγαίου και της Ελλάδας. Ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας, όπως εύσχημα αποκαλείται ο Ερντογάν, εδώ και λίγα χρόνια, «παίζει» ένα γεωπολιτικό παιχνίδι υψηλού ρίσκου, «παίζοντας στα ζάρια» και την παραπαίουσα οικονομία της χώρας του. Εισέβαλε στη Συρία και κατέλαβε ένα κομμάτι της χώρας, εξυπηρετώντας σιωπηλά τόσο τους Ρώσους, όσο και τους Αμερικανούς.
Αγόρασε τους πυραύλους S-400 από τη Ρωσία και πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τη Μόσχα, εξοργίζονταν την Ουάσιγκτον. Αρμενίζει αδιάφορα και κάνει γεωτρήσεις στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, σε περιοχή ευρωπαϊκών συμφερόντων, έστω και αν κάνουν την «πάπια» οι Βρυξέλλες. Μετέφερε όπλα και στρατό στη Λιβύη και με αυθαίρετο τρόπο και επιχειρεί να καταστήσει αμφισβητούμενη περιοχή τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδας, κονιορτοποιώντας τα νεύρα πολιτικών και στρατιωτικών στην Αθήνα. Και ως κερασάκι στην τούρτα, προχώρησε και στην κίνηση υψηλής συμβολικής αξίας, τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Ο Ερντογάν φαίνεται ότι αυτή την φορά «πάτησε στην Αγία Τράπεζα», εξοργίζοντας τα πλήθη των αδιάφορων χριστιανών και όχι μόνο. Πάτησε τον «κάλο» (το πληγωμένο πόδι) των Δυτικών και δύσκολα θα τη «βγάλει καθαρή». Η απόφαση να μετατρέψει σε τζαμί την εκκλησία, Της Του Θεού Σοφίας, θεολογικά και πρακτικά δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία.
Οι μουσουλμάνοι είναι και αυτοί άνθρωποι και τον Θεό τους υμνούν. Οι εικόνες από την Κωνσταντινούπολη με τους πιστούς μουσουλμάνους έξω από την Αγία Σοφία και οι ειδήσεις ότι προστρέχουν μωαμεθανοί από πολλές χώρες, για να λάβουν μέρος στην προσευχή της 24ης Ιουλίου, ανήμερα της υπογραφής της συνθήκης της Λοζάνης, ήδη προκάλεσαν τη δυσφορία των ισχυρών του κόσμου. Η θεολογική ερμηνεία των πραγμάτων καταδεικνύει ότι η αλαζονεία ενός ανθρώπου, ενός λαού, ενός έθνους, ακολουθεί τη φυσική πορεία των πραγμάτων και οδηγεί στην καταστροφή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η γεωπολιτική ερμηνεία των πραγμάτων είναι ανάλογη, αφού τα συμφέροντα των ισχυρών είναι πάνω από φαινομενικές φιλίες και συμμαχίες. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια, από τότε που ο πάλαι ποτέ αγαπημένος των δυτικών Σάνταμ Χουσεΐν, παγιδεύτηκε από τους άσπονδους φίλους του, εισέβαλε στο Κουβέιτ και τελικά εξοντώθηκε φυσικά και ο ίδιος και διαλύθηκε και το Ιράκ. Ανάλογες ιστορίες είχαμε με τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος ήθελε όλη την Γιουγκοσλαβία, παρά την βούληση των δυτικών.
Του Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος έκλεισε τεράστιες συμφωνίες με τους Κινέζους, χωρίς να ρωτήσει κανένα. Ακόμη τον Γεώργιο Παπανδρέου, πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο οποίος αρνήθηκε, λέγεται τον ανεφοδιασμό των αμερικανικών αεροσκαφών στην Κρήτη, κατά τον πόλεμο των επτά ημερών στο Ισραήλ, με αποτέλεσμα να επακολουθήσει το πραξικόπημα και η επάρατος εφταετία. Αλλά και τα δικά μας κατορθώματα, με τον Μακάριο και τους αδέσμευτους, τις κουτοπονηριές με το Σύνταγμα και άλλα πολλά, τα οποία τα πληρώσαμε με την εισβολή και την κατοχή, με την ανοχή βεβαίως των ισχυρών και από τις δύο πλευρές, του τότε, σιδηρούν παραπετάσματος. Σε ελληνικά μέσα ενημέρωσης, έγινε πρώτο θέμα η προφητεία του Αγίου Παϊσίου: «όταν οι Τούρκοι μετατρέψουν την Αγία Σοφία σε τζαμί, τότε θα είναι η αρχή του τέλους της Τουρκίας...».
Ανάλογες προφητείες για τριχοτόμηση της Τουρκίας και παράδοση του ευρωπαϊκού κομματιού της Μικράς Ασίας, στην Ελλάδα, από τους ισχυρούς της γης, διατυπώθηκαν κατά καιρούς από πολλούς αγίους, ενώ επαναλαμβάνονται συχνά πυκνά και από πολλούς σύγχρονους ποιμένες της Εκκλησίας. Σε αυτή την εξίσωση μπαίνει και η Κύπρος, η οποία θα απελευθερωθεί, σύμφωνα πάντα με τις προφητείες, με την αποχώρηση του τουρκικού στρατού και χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα. «Περιμένοντας τους βαρβάρους» κατά τον Καβάφη, αλλά και αναμένοντας το Χριστός Ανέστη για την πατρίδα μας.
