«Daddy»

Ο Τζέι Ντι Βανς, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τραμπ, ύψωσε το μεσαίο του δάκτυλο, σε εκδήλωση στο Οχάιο, αναφερόμενος σε αριστερούς διαδηλωτές με «ροζ μαλλιά». Με πρόσχημα ένα πλακάτ των διαδηλωτών, ο αντιπρόεδρος της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο, αισθάνθηκε άνετα να προβάλει σε όλο τον πλανήτη το μεσαίο του δάκτυλο, θεωρώντας προφανώς ότι προβαίνει σε επίδειξη ισχύος, κάτι που ο Φρόιντ πιθανότατα να είχε ερμηνεύσει με πολύ διαφορετικό τρόπο.

Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στη Χάγη, ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ αποκαλούσε «αποβράσματα» τους δημοσιογράφους του CNN και των New York Times. Επειδή αποκάλυψαν μια προκαταρκτική έκθεση του βραχίονα πληροφοριών του Πενταγώνου, Defense Intelligence Agency, που καταρρίπτει το αφήγημα του Αμερικανού προέδρου, σύμφωνα με το οποίο, ο βομβαρδισμός με διατρητικές βόμβες έχει καταστρέψει ολοσχερώς το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Η έκθεση αναφέρει ότι η αμερικανική επίθεση θα καθυστερήσει απλώς το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν για μερικούς μήνες, κάτι που μετέδωσαν τα δύο αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Και ο Τραμπ, απάντησε αξιώνοντας την απόλυση δημοσιογράφων χαρακτηρίζοντας fake news τις ειδήσεις του CNN και «κακούς και άρρωστους ανθρώπους» τους δημοσιογράφους των New York Times. Απλώς και μόνο γιατί έκαναν τη δουλειά τους. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι τα δύο μέσα ενημέρωσης στήριξαν πλήρως τους δημοσιογράφους τους και τις ειδήσεις που μετέδωσαν. Και καλά έκαναν.

Στην ίδια Σύνοδο, του ΝΑΤΟ στη Χάγη, καταγράφηκαν δύο νέα δεδομένα. Οι οργανωτές προσάρμοσαν τη χορογραφία στα μέτρα του Αμερικανού πλανητάρχη, με αποτέλεσμα, μια διήμερη συνεδρία να συρρικνωθεί σε μια συνάντηση δυόμισι ωρών μόνο, προκειμένου όπως διέρρευσε, «να μην βαρεθεί ο Ντόναλντ Τραμπ και να μην αποχωρήσει». Επί της ουσίας, όλα ήταν συμφωνημένα για την αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ εκάστου κράτους, περιλαμβανομένων των ευρωπαϊκών χωρών που είναι μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας. Με την Ισπανία, κυρίως, να προβάλλει ενστάσεις, θεωρώντας οικονομικά αδύνατο ένα τέτοιο εγχείρημα. Και τον Ντόναλντ Τραμπ να απαντά δημοσίως προς τη Μαδρίτη, ότι «θα τους αναγκάσουμε να πληρώσουν τα διπλάσια» κατά τη διαπραγμάτευση για τις εμπορικές σχέσεις.

Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα, στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., στις Βρυξέλλες, πολλοί από τους ηγέτες που συναίνεσαν στην αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ τους, εμφανίζονταν ανήσυχοι, όπως δημοσίευσε πρώτο το Politico. Με βασική πηγή ανησυχίας «από πού θα προκύψουν όλα αυτά τα κονδύλια», εκατοντάδων δισ. ευρώ. Και κάποιους να φωτογραφίζουν περικοπές κοινωνικών δαπανών.

Όμως, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του τέως πρωθυπουργού της Ολλανδίας και νυν γ.γ. του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, θα πρέπει όλοι να σταματήσουμε να ανησυχούμε. Κι αυτοί που πρώτα συμφωνούν να καταστούν «αιμοδότες», κυρίως των αμερικανικών αμυντικών βιομηχανιών, και εκ των υστέρων αναζητούν κονδύλια. Κι εμείς που βλέπουμε τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ να σηκώνουν με άνεση το μεσαίο δάκτυλο, ως ένδειξη γενικής ισοπέδωσης, δημιουργίας και επιβολής «νέων ηθών και εθίμων». Δίνοντας κατεύθυνση και σε γνωστά ακραία σύνολα στην Ε.Ε., που επενδύουν στον Τραμπ για «να αλλάξουν τα φώτα» της Ευρώπης.

Ο Μαρκ Ρούτε, όμως, δεν δείχνει να ανησυχεί. Άλλωστε, όπως είπε, με ύφος ικανοποίησης, τα νέα δεδομένα που δημιούργησε ο Τραμπ καθιστούν το ΝΑΤΟ περισσότερο «θανατηφόρο» (lethal). Και έτσι στη συνέντευξη Τύπου, όταν ο Τραμπ εξηγούσε πως άφησε σκοπίμως το Ισραήλ και το Ιράν να τσακώνονται «σαν δύο παιδιά στο σχολείο», πριν ο ίδιος παρέμβει, ο κ. Ρούτε έδειξε ποιος πραγματικά είναι και γιατί προφανώς έχει επιλεγεί για τη θέση του επικεφαλής του ΝΑΤΟ: Χαρακτήρισε δημοσίως τον Τραμπ daddy (μπαμπά), ο οποίος έχει τα μέσα να σταματάει τα άτακτα παιδιά, αναφορά που συνόδευσε με μεγάλη δόση γέλιου.
Κάτι που προφανώς δεν συμμερίστηκε η δημοσιογράφος Deborah Haynes (Sky News). Και ρώτησε τον Μαρκ Ρούτε: «Η γλώσσα που χρησιμοποιήσατε, όταν μιλούσατε στον Ντόναλντ Τραμπ, ήταν αξιοσημείωτη, λόγω της κολακευτικής της χροιάς και σήμερα τον αποκαλέσατε daddy και του στείλατε ένα μήνυμα sms που ήταν γεμάτο επαίνους. Αυτός είναι ο τρόπος που πιστεύετε ότι πρέπει να ενεργείτε όταν κάνετε δουλειές με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, μέσω κολακείας και επαίνου; Δεν είναι λίγο υποτιμητικό και δεν σας κάνει να φαίνεστε αδύναμος»; Κι έτσι, με μια ερώτηση, ο Μαρκ Ρούτε έχασε το χαμόγελό του. Κι εγώ το ξαναβρήκα.