ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

#PoliticsBlog Νίκαρος: ένα φαινόμενο που γυρεύει εξήγηση

= ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020

Του Ονασαγόρα

Του Ονασαγόρα

Με τίποτα δεν μπορούσε να φανταστεί ο Νίκαρος ότι στη δεύτερη θητεία του θα ερχόταν. Όχι μόνο ο κόσμος αλλά και ο τόπος. Ότι θα αναγκαζόταν να βγάζει διαγγέλματα με τη γνωστή καθυστέρηση, να καλεί όλους τους πολίτες να παραμείνουν στα χαρακώματα, στα καταφύγιά τους, στα σπίτια τους δηλαδή, για να αντιμετωπίσουν έναν αόρατο εχθρό και αυτοί αντί να αντιδρούν, να θυμώνουν, να γκρινιάζουν και να τον βρίζουν, να κρέμονται από τα χείλη του.

Κάποιοι, θα μου πείτε, μετά την κρίση του 2013, δεν πίστευαν καν ότι θα είχε δεύτερη θητεία. Κι αυτός όχι μόνο τα κατάφερε να επανεκλεγεί, αλλά γίνεται ήρωας μιας άλλης κρίσης, χειρότερης από αυτή της πρώτης του θητείας. Και βγαίνει αγέρωχος, σίγουρος και αποφασιστικός, σαν έτοιμος από καιρό και βγάζει λόγους και δίνει οδηγίες προς ναυτιλλομένους...

Όπως μου έλεγε άτομο που συνήθιζε να ανεβοκατεβαίνει στον Λόφο στην προ του κορωνοϊού εποχή, «ο Νίκαρος είναι τελικά ο ιδανικός ηγέτης της κρίσης. Δεν έχω δει άλλον να αντέχει απανωτές κρίσεις και αντί να πέφτει στα μάτια του κόσμου να ανεβαίνει. Είμαι πεπεισμένος πως όποια μειονεκτήματα και να έχει, οι κρίσεις τελικά τον ενισχύουν. Μία κρίση αρκεί για να... ισορροπήσει και να ξανανέβει».

Και συνέχισε: «Έχετε δει άλλον πολιτικό ηγέτη να βγαίνει με καθυστέρηση κάθε φορά να κάνει διάγγελμα και αντί να πέσουν πάνω του να τον φάνε να προκαλεί ανέκδοτα και σάλο στα σόσιαλ μίντια; Και δεν μιλώ για τα ανέκδοτα που έβγαζαν και για τον Χριστόφια, που μια κακία την είχαν, αλλά για ανέκδοτα με αυξημένες δόσεις ανοχής και αποδοχής... Αντί να τον κριτικάρουν αλύπητα οι νεαροί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον κάνουν... meme και τα sites που τους πολιτικούς του αντιπάλους τους χτυπάνε κάτω σαν χταπόδι αυτόν τον κάνουν viral. Έχει μετατραπεί σε ένα φαινόμενο που γυρεύει εξήγηση. Πώς εξηγείται ότι και το επόμενο διάγγελμά του, που και αυτό γίνεται με καθυστέρηση, το περιμένουν όλοι με αγωνία και προσηλώνονται σε όσα λέει χωρίς διαμαρτυρίες;»

Και συνέχισε: «Και δεν είναι μόνο αυτά. Το «Νίκαρος» εσείς πως το ερμηνεύετε; Το γεγονός ότι ο λαός τον αποκαλεί με το μικρό του όνομα και μάλιστα με παραλλαγή που μπορεί να θεωρηθεί χαϊδευτικό, δεν σας θυμίζει ηγέτες που κέρδισαν το στοίχημα της λαϊκής αποδοχής; Όπως π.χ. ο Ανδρέας κατά του Μητσοτάκη; Για να μην πάω και πιο μακριά, στις ΗΠΑ με τους Μπιλ Κλίντον και Μάγκι... Καταρχήν το να σε αποκαλεί ο λαός με το «χαϊδευτικό» σου, ακόμα και ένα πεντάχρονο κοριτσάκι να σου απευθύνεται με το «Νίκαρος», σημαίνει πως έχεις γίνει καλτ. Ότι έχεις «κλειδώσεις» τις νεαρές ηλικίες και πρωταγωνιστείς στις συνομιλίες και τα... ανέκδοτά τους. Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό. Αποτελεί τεράστιο επικοινωνιακό πλεονέκτημα που κάποιοι θα πλήρωναν για να το αποκτήσουν ».

Στην ερώτησή μου αν όλα αυτά συμβαίνουν λόγω της έκτακτης κατάστασης και της σοβαρότητας των στιγμών, μου απάντησε: «Σκεφτήκατε αν έκανε τέτοια ο Χριστόφιας τι θα γινόταν; Η κατάσταση με το Μαρί δεν ήταν έκτακτη; Δεν ήταν μια από τις τεράστιες κρίσεις που ζήσαμε; Πώς αντέδρασε ο λαός στη μία και πώς στην άλλη περίπτωση; Τι είπαν για τον έναν και τι για τον άλλο; Τον ένα τον έριξε η κρίση, τον άλλο τον ανέβασε. Όχι μία αλλά δύο φορές. Πριν από δύο μήνες όλοι μιλούσαν για τα ταξίδια του στις Σεϋχέλλες και χίλια άλλα αρνητικά και τώρα βλέπουν στο πρόσωπό του έναν ηγέτη που κρατάει τα ηνία στην κρίση. Δεν ξέρω αν άλλοι στη θέση του θα τα κατάφερναν καλύτερα, και απ’ όσα ακούω να λένε κάποιοι την ώρα της κρίσης, πολύ αμφιβάλλω. Αυτός κάνει πολιτική και κινήσεις που συγκρίνονται στα ίσα (και καλύτερα) με την πολιτική του Τραμπ και του Τζόνσον. Μεγαλο-ηγέτες που η κρίση τούς καταβαράθρωσε.»

Στην αντίδρασή μου: «Ε, καλά όχι και να συγκρίνουμε ανόμοια, με Τραμπ και Τζόνσον» η απάντηση του ήταν έντονη: «Μα δεν είμαι εγώ που τον συγκρίνω αλλά ο κόσμος. Δεν ακούτε και εσείς τις συγκρίσεις; Αυτός τόλμησε από την αρχή και έκλεισε ακόμα και τα οδοφράγματα και επέμεινε στο κλείσιμο παρά τις σφοδρές αντιδράσεις. Τοποθετήθηκε στο θέμα των εκκλησιών και της Θείας Λειτουργίας. Για το Πάσχα... Σε μια κρίση εκείνο που χρειάζεται ο λαός είναι αποφάσεις. Ακόμα κι αν δεν είναι οι πιο ορθές, θα πρέπει να γνωρίζει ότι ο ηγέτης έχει πλάνο και οδικό χάρτη. Και αυτός δείχνει να πείθει ότι τα διαθέτει. Ίσως επειδή διαθέτει και άλλα δύο πλεονεκτήματα που τα είχε και ο Κληρίδης αλλά όχι ο Τάσσος και ο Χριστόφιας. Τουλάχιστον όχι σε συνδυασμό: είναι χιουμορίστας και ανθρώπινος. Είδατε πώς απάντησε στη μικρούλα που δεν άντεχε την «καραμπίνα» και τον κάλεσε να διώξει τον κορωνοϊό. Ακούσατε και τις ατάκες που έριξε στα διαγγέλματά του. Αν αύριο είχαμε εκλογές παίζει να εκλεγόταν χωρίς ανθυποψήφιο. Είναι αυτό κάτι «απλό», «φυσικό και αναμενόμενο»; Υπάρχει άλλος πολιτικός ηγέτης με τέτοια αποδοχή στη νεολαία και στις γυναίκες; Που να σου λέει ότι δεν μπορείς να φέρεις αυτή τη στιγμή τον κανακάρη σου από την Αγγλία και αντί να βγεις στους δρόμους να διαδηλώσεις να σε ψαρώνει με το στραβό του βλέμμα και να περιμένεις στωικά τη νέα του ανακοίνωση; Έστω κι αν θα βγει να την κάνει κι αυτή με καθυστέρηση;»

Αυτά και άλλα πολλά μου είπε ο συνομιλητής μου ο οποίος δεν είναι καθόλου τυχαίος. Αποφάσισα να σας μεταφέρω όσα κατέγραψα ως τροφή για σκέψη. Σε μια εποχή που προσφέρεται για αναστοχασμούς.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ονασαγόρα

Politics Blog: Τελευταία Ενημέρωση

X