Του Χρίστου Ζαβού
Η αυτογνωσία και κατ’ επέκταση η αυτοκριτική αναμφισβήτητα αποτελούν βασικές αρετές για την εξέλιξη του είδους. Είτε του ατόμου, είτε της κοινωνίας. Το να διαθέτεις τέτοιου είδους προτερήματα, αναπόφευκτα θα πρέπει να αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα με ρεαλισμό και να την ανιχνεύεις σε βάθος. Μιλώντας για χώρες ή κοινωνίες, η γαλλική προσέγγιση ποτέ δεν χαρίστηκε ή μάλλον ποτέ δεν βολεύτηκε μ’ αυτό που λέμε επιφάνεια.
Εξ ου και έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν μια πολιτική ή κοινωνική κουλτούρα εξαγώγιμη ανά τον πλανήτη. Και σ’ αυτό συμβάλλουν τα μέγιστα και τα ΜΜΕ τα οποία δεν χαρίζονται, αντιθέτως παρεμβαίνουν, καυτηριάζουν και αμφισβητούν αποφάσεις κάθε μορφής εξουσίας. Πάνω σ’ αυτή τη λογική η ιστορική, έγκυρη και ευανάγνωστη L’ Equ pe, λαμβάνοντας υπόψη τις αποφάσεις για επανέναρξη των πρωταθλημάτων σε Ιταλία, Αγγλία και Ισπανία βγήκε με πρωτοσέλιδο που τιτλοφορείτο με την ερώτηση « Εμείς σαν… ηλίθιους;».
Διερωτώμενοι δηλαδή κατά πόσο είναι ηλίθια η απόφαση των Γάλλων να διακόψουν το πρωτάθλημα. Όπως δηλαδή συνέβη και εδώ… στην ανατολική Μεσόγειο. Μόνο που σ’ αντίθεση με τους Γάλλους δεν μπορούμε να συμμεριστούμε το ερώτημα… μπορούμε όμως να το τροποποιήσουμε.
Στη Γαλλία η απόφαση διακοπής του πρωταθλήματος ήταν βασισμένη στην κυβερνητική απόφαση που απαγορεύει την όποια εκδήλωση σε υπαίθριους χώρους λόγω ακριβώς της επιδημίας. Αν ήταν ή όχι βιαστική ή ηλίθια απόφαση, οι Γάλλοι είμαστε σίγουροι ότι θα βρουν την άκρη και στην χειρότερη ίσως παραδεχθούν ότι όντως έπραξαν ηλίθια. Στα δικά μας τα λημέρια δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο θα επανεξετάσουμε την ηλιθιότητα ή όχι της απόφασης, αφού πάρθηκε συνειδητά και με βασικό γνώμονα την οικονομική ελάφρυνση των σωματείων. Επί τούτου μάλιστα έγιναν διάφορα «μαγειρέματα», παρασκηνιακές συμφωνίες που μάλλον ωφελούν παράγοντες και ομάδες παρά το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Δεν έλαβαν μια λανθασμένη απόφαση ούτε και πρόβλεψαν όπως οι Γάλλοι λανθασμένα. Σε μας εδώ, το μελέτησαν, είδε ο καθένας το συμφέρον του, συμφώνησαν και υλοποίησαν μια απόφαση που τους βόλευε. Σ’ αντίθεση με το γαλλικό ερώτημα «εμείς σαν… ηλίθιους»… στη δική μας περίπτωση το ορθό θα ήταν… «εμείς σαν… κουτοπόνηροι». Εδώ ναι… το συζητάμε.
