ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ανατολική Μεσόγειος, μια νέα διεθνής εστία έντασης

Σήμερα η Λιβύη είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια και, ως συνήθως, η Ε.Ε. είναι διχασμένη, με τη Γαλλία να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις φιλοδοξίες της Τουρκίας

Kathimerini.gr

Τη στιγμή που πολλοί Αμερικανοί διπλωμάτες και αναλυτές επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην Κίνα και στη Νότια Σινική Θάλασσα, κάποιος θα έπρεπε να ρίξει μια προσεκτικότερη ματιά στην Τουρκία και στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα μπορούσε να εξελιχθεί στη νέα γεωπολιτική εστία έντασης, την οποία θα κληθούν να αντιμετωπίσουν Ευρώπη και ΝΑΤΟ. Ως ένα βαθμό πρόκειται για μια παρόμοια δυναμική: ενώ η Κίνα διεκδικεί εδάφη από άλλα ασιατικά κράτη, η Τουρκία αναδεικνύεται σε μια ανερχόμενη, ενοχλητική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο, που ανυπομονεί να διατρανώσει τις προθέσεις της σε Λιβύη και Συρία. Για τη Δύση, η επιθετικότητα της Τουρκίας είναι μια σύνθετη πρόκληση. Από τη μία, η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, η Ρωσία έχει διευρύνει τον ρόλο της στην περιοχή και η Δύση, στη μεγάλη πλειονότητά της, διστάζει να εμπλακεί εκεί. Η κατάσταση φαντάζει σαν ιδανική απεικόνιση της νέας παγκόσμιας αταξίας.

Η Ανατολική Μεσόγειος δεν είναι ήρεμη από το 2011, όταν η Αραβική Άνοιξη αντικατέστησε τον Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη και ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ εξαπέλυσε πόλεμο κατά του λαού του. Η νατοϊκή επέμβαση στην πρώτη, για να αποτρέψει τον Καντάφι να πατάξει τη λαϊκή εξέγερση, δεν βελτίωσε τα πράγματα. Η Λιβύη έγινε ένα χαοτικό βασίλειο αντίπαλων πολιτοφυλακών, ανοικτή σε φανατικούς ισλαμιστές, όπου οι μετανάστες προς την Ευρώπη πέφτουν θύματα απαγωγής και διεκδίκησης λύτρων, προτού τοποθετηθούν σε βάρκες από διακινητές.

Σήμερα η Λιβύη είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια και, ως συνήθως, η Ε.Ε. είναι διχασμένη, με τη Γαλλία να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις φιλοδοξίες της Τουρκίας. Εχει δίκιο; Δυστυχώς, δεν αρκεί να έχεις το δίκιο με το μέρος σου. Η Ουάσιγκτον δεν λέει ότι η Γαλλία έχει άδικο. Όμως, η παρουσία της Ρωσίας εμπνέει πολύ μεγαλύτερη ανησυχία στις ΗΠΑ από αυτήν της Τουρκίας. Ο Τραμπ δεν θέλει να ανακατευτεί με τον Ερντογάν. Προτιμάει να αφήσει τον Γάλλο πρόεδρο να παίζει τον «κακό μπάτσο». Όσο για τους Ευρωπαίους φίλους της Γαλλίας, αυτοί θα πρέπει να περιμένουν ήσυχα έως τις 3 Νοεμβρίου και τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση