Kathimerini.gr
Πριν από εκατό χρόνια - τον Μαιο του 1919 - γεννήθηκε η γυναίκα που εξελίχθηκε σε μύθο, σε θρύλο στην Αργεντινή: η Εύα Μαρία Ντουάρτε, η Εύα Περόν, η Εβίτα. Η δεύτερη σύζυγος του πρώην προέδρου, Χουάν Ντομίνγκο Περόν, μπορεί να έφυγε από τη ζωή στα 33 της χρόνια από καρκίνο, αλλά έχει περάσει στην ιστορία ως η γυναίκα με τη μεγαλύτερη επιρροή στον εικοστό αιώνα, στην Αργεντινή.
Η Περόν διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν, πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας,το Γυναικείο Περονικό Κόμμα και προτάθηκε για αντιπρόεδρος της χώρας, μετά από λαϊκή επιθυμία. Δύο εκατομμύρια κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από τη Βουλή και ζητούσαν από την Εβίτα να επιβεβαιώσει την υποψηφιότητά της ως αντιπρόεδρος.
Η Εβίτα ηταν ο πολιορκητικος κριός που άνοιξε τις πόρτες των γυναικών στην πολιτική συμμετοχή και υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των πιο ταπεινών. Η Εύα Περόν έδωσε μάχη για να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες, αγωνίστηκε για τις κατατρεγμένες. «Σε μια χώρα που είχε μεν μια φεμινιστική παράδοση από τα τέλη του 19ου αιώνα, η Εβίτα πέτυχε αυτό που δεν είχαν κατορθώσει άλλες φεμινίστριες : η κατοχύρωση της γυναικείας ψήφου», γράφει η ισπανική εφημερίδα El Periodico. «Αδελφές μου, σε αυτά τα άρθρα συνοψίζεται μια μακρά ιστορία αγώνων, δυσκολιών και ελπίδας », δήλωσε η Εβίτα Περόν στις 23 Σεπτεμβρίου 1947, παίρνοντας το κείμενο του νόμου για την ψήφο των γυναικών από τα χέρια του Περόν.
Ο πρώην ηγέτης του συνδικάτου των Σιδηροδρομικών, ο 87χρονος σήμερα Λορέντσο Πέπε, θυμάται ότι το 1949 ο Περόν και η Εβίτα παρακολούθησαν μια διάσκεψη της Ένωσης Σιδηροδρόμων. «Ήμασταν 180, αλλά η Περόν μας αγκάλιασε ένα προς ένα και μας ασπάστηκε. Ήταν ένα χάδι, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να με συνεπαίρνει καθώς θυμαμαι το απαλό προσώπό της».
Θυμάται επίσης, τα λόγια μιας γυναίκας από την Ανατούγια, στην επαρχία του Σαντιάγο ντελ Εστέρο, όταν ρωτήθηκε για τον βωμό για την Εβίτα που είχε στο σπίτι της. «Μου είπε: Η Εκκλησία δεν θα την αναγνωρίσει ποτέ, αλλά για εμάς είναι η Αγία που μας έσωσε από την πείνα».
Το 1952, λίγο πριν το θάνατό της, η Εύα Περόν έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους. Απευθυνόμενη προς τον κόσμο, από το μπαλκόνι της Προεδρικής κατοικίας, για τελευταία φορά, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει όλους τους τίτλους τιμής που της έχουν αποδοθεί έως τώρα και θα κρατήσει μόνο τον τελευταίο τίτλο, του «Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους». Τότε ήταν πια τόσο αδύναμη, που χρειαζόταν βοήθεια ακόμα και για να σταθεί όρθια.
Η «αγία» Εβίτα του λαού της Αργεντινής πέθανε 26 Ιουλίου 1952, βυθίζοντας στο πένθος όχι μόνο τους Αργεντίνους αλλά και εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Όταν η σορός της μεταφέρθηκε στο κτίριο που στεγαζόταν το Υπουργείο Εργασίας, οχτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να αγγίξουν το φέρετρο και δύο χιλιάδες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία για τις πρώτες βοήθειες.
Σχεδόν τρία εκατομμύρια άνθρωποι γέμισαν τους δρόμους του Μπουένος Άιρες την ημέρα της κηδείας της, για να δουν για τελευταία φορά την αγαπημένη τους Εβίτα.
Το σώμα της Εβίτα ταριχεύθηκε ύστερα από εντολή του Χουάν Περόν και σήμερα βρίσκεται στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε, στο Μπουένος Άιρες.
