Kathimerini.gr
Σε αντίθεση με την αμερικανική διοίκηση, που ήταν διατεθειμένη να εμπλακεί σε επίπεδο κορυφής στις συνομιλίες για την ειρήνευση στην Ουκρανία, η ρωσική πλευρά προτίμησε να υποβαθμίσει σημαντικά τη συμμετοχή της.
Ο Αμερικανός πρόεδρος αποδείχθηκε ότι ήταν τελικώς, στην πράξη, πολύ πιο πρόθυμος να συμμετάσχει στην ειρηνευτική διαδικασία, από ό,τι ήταν η ρωσική πλευρά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έστειλε τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, στην Τουρκία για τις ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες. Κι όχι μόνον τον Ρούμπιο, αλλά και τους κ.κ. Γουίτκοφ και Κέλογκ που είναι οι κορυφαίοι απεσταλμένοι του σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία αντίστοιχα. Προχωρώντας ένα (σημαντικό) βήμα παραπέρα, ο Ντ. Τραμπ δήλωσε ότι θα μπορούσε να μεταβεί ακόμη και ο ίδιος προσωπικά στην Κωνσταντινούπολη. «Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι θέλει να τερματιστεί ο πόλεμος. Θα δούμε τι θα συμβεί τις επόμενες ημέρες σε αυτό το θέμα, αλλά θέλουμε να δούμε να σημειώνεται πρόοδος», δήλωσε ο Ρούμπιο από την Τουρκία.
Η Μόσχα ωστόσο στον αντίποδα, έκανε πίσω, ακολουθώντας πολύ διαφορετική στρατηγική.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προτίμησε, τελικώς, να μη μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία όμως δεν μετέβη ούτε ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ, αλλά ούτε και ο κορυφαίος σύμβουλος του Πούτιν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, Γιούρι Ουσάκοφ.
Σε αντίθεση με την αμερικανική διοίκηση, που ήταν διατεθειμένη να εμπλακεί σε επίπεδο κορυφής στις συνομιλίες, η ρωσική πλευρά προτίμησε να υποβαθμίσει σημαντικά τη συμμετοχή της. Γιατί; Οι πιθανές απαντήσεις, πολλές και εύλογες:
-Για να κερδίσει ακόμη περισσότερο χρόνο επί του πεδίου, καθώς θεωρεί ότι τώρα έχει το μομέντουμ με το μέρος της στο στρατιωτικό μέτωπο (για μεταβολές στη ρωσική στάση που αντικατοπτρίζουν τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών, μίλησε χαρακτηριστικά σήμερα η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα).
-Για να παρατείνει χρονικά την περίοδο της στρατιωτικής κόπωσης και της κατατριβής όχι μόνον για τους Ουκρανούς αλλά και για τις χώρες εκείνες της Δύσης που στηρίζουν το Κίεβο.
-Για να απαξιώσει, όχι μόνον επικοινωνιακά αλλά και πολιτικά/διπλωματικά, τον ίδιο τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον οποίο η ρωσική πλευρά επιμένει να μην αναγνωρίζει ως ισότιμο του Πούτιν.
Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε διαμηνύσει, προεκλογικά, ότι, εάν εκλέγει, θα τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και μάλιστα άμεσα. Τέσσερις μήνες μετά την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο ωστόσο, ο πόλεμος συνεχίζεται. Τις πταίει;
Οι Ουκρανοί παρουσιάστηκαν το τελευταίο διάστημα να ανταποκρίνονται, σε μεγάλο εάν όχι απόλυτο βαθμό, στις αμερικανικές απαιτήσεις. Υπέγραψαν, επί παραδείγματι, τη συμφωνία που τους ζητούσε ο Λευκός Οίκος για τη συνεκμετάλλευση των ουκρανικών ορυκτών και δεν απομακρύνθηκαν από την Ουάσιγκτον παρά το on camera «ξυλοκόπημα» που υπέστη ο Ζελένσκι τον περασμένο Φεβρουάριο στον Λευκό Οίκο από τους κ.κ. Τραμπ και Βανς. Πολλοί θα πουν ότι το Κίεβο δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποκύψει στις όποιες αμερικανικές πιέσεις.
Η Μόσχα ωστόσο, από την άλλη πλευρά, προς το παρόν δεν έχει επιδείξει ανάλογη διάθεση ουσιαστικής συνεργασίας, όχι μόνον με τους Ουκρανούς αλλά ούτε και με την Ουάσιγκτον.
Ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν διατεθειμένος ακόμη και να πάει στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ο Πούτιν δεν ανταποκρίθηκε. Εάν ήταν άλλος στη θέση του, ο Τραμπ μπορεί να εξοργιζόταν. Ωστόσο, απέναντι ειδικά στον Ρώσο ηγέτη, ο Αμερικανός πρόεδρος παρουσιάζεται -προς το παρόν- περισσότερο «ανεκτικός».
«Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί στο θέμα της Ουκρανίας μέχρι να συναντηθούμε εγώ και ο Πούτιν», δήλωσε σήμερα ενώ μετέβαινε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τον τελευταίο σταθμό της περιοδείας του στη Μέση Ανατολή. Η ίδια η αμερικανική διοίκηση ωστόσο, προ ημερών εξέφραζε ανοιχτά την ενόχλησή της για τις καθυστερήσεις απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από τη διαμεσολάβηση…
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ωστόσο, το ερώτημα επανέρχεται. Εάν όντως καθυστερεί κάποιος, ποιος είναι αυτός; Και τι είναι διατεθειμένη να κάνει η πλευρά Τραμπ για αυτό;
