Ο χρόνος μετριέται με το ποσό των αναμνήσεων

Ο Κώστας Σιλβέστρος με το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, αποφάσισε να ανεβάσει το εμβληματικό έργο του συγγραφέα «Ευτυχισμένες Μέρες» για λίγες μόνο παραστάσεις. Τον ρόλο της Γουίνυ ανέλαβε η ηθοποιός Έρικα Μπεγέτη, η οποία μέσω βιντεοκλήσης προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με τον αγαπημένο της Γουίλυ, τον Σπύρο Σταυρινίδη. Η Έρικα Μπεγέτη έλαβε από εμάς κάποιες ερωτήσεις, θέλαμε να δούμε τα όπλα της ηθοποιού, αν γνωρίζει τι θα γίνει στο τέλος... Ας την ακούσουμε...

–Πού συναντήσατε τη Γουίνυ, στην ερημιά της ζωής της ή στην ανάγκη της να υπάρχει;
–Προφανώς και στις δύο αυτές καταστάσεις. Και στους δύο αυτούς «τόπους», στους οποίους ενδημεί η ανθρώπινη ύπαρξη.

–Η Γουίνυ βρίσκεται νομίζετε μεταξύ σφύρας και άκμονος; Δηλαδή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας; Ύπαρξης και ανυπαρξίας;
–Ναι. Είναι μια οντότητα που σιγά-σιγά χάνει τη σύνδεσή της με τον χρόνο. Επομένως η μνήμη γίνεται χαώδης και δεν μπορεί να στηρίξει το παρόν. Η μόνη βεβαιότητα είναι η τρομακτική επίγνωση πως το τέλος θα έρθει.

–Υπάρχει κάτι που σας φόβισε, όταν αναμετρηθήκατε με αυτό το κείμενο;
–Η σκέψη πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνει μια επιλογή ανάμεσα στους απείρους δρόμους που ανοίγει η γραφή του Μπέκετ σ’ έναν ηθοποιό. Έχεις πάντα την αίσθηση πως εκεί που σταμάτησες, εκεί έπρεπε ν’ αρχίζεις...

–Έχετε απάντηση γιατί αφήνουμε την καθημερινότητα να μας συνθλίβει; Μπορούμε άραγε να κάνουμε διαφορετικά;
–Νομίζω, εξαρτάται από τις συνθήκες της ζωής του καθενός. Αν μπορούμε να έχουμε λόγο γι’ αυτές τις συνθήκες, τότε βρίσκουμε δύναμη να σηκώσουμε το βάρος της καθημερινότητας. Το θέμα είναι σε τι προσβλέπει ο καθένας.

Δυστυχώς... δεν έχουμε πια τον χρόνο να κοιτάμε ο ένας τα ματιά του άλλου...

–«αρκετός παράδεισος να ξέρω ότι ακούς τη φωνή μου»... Ο Γουίλυ είναι μια επιβεβαίωση ύπαρξης για τη Γουίνυ... έστω και ψηφιακή... πιστεύετε ότι έχουμε χάσει την αληθινή επαφή και επικοινωνία;
–Νoμίζω ναι, δυστυχώς... δεν έχουμε πια τον χρόνο να κοιτάμε ο ένας τα ματιά του άλλου... Η προσοχή μας είναι διασπασμένη σε οθόνες, εικόνες που τρέχουν και εναλλάσσονται... Έτσι αρκούμαστε στα ελάχιστα...

–Σε ποιον χρόνο ζει και υπάρχει η Γουίνυ, χτίζει το σήμερα με υλικά του παρελθόντος της;
–Ναι, ο χρόνος μετριέται με το ποσό των αναμνήσεων που μπορεί ή επιτρέπει στον εαυτό της να ανασύρει. Γι’ αυτό και είναι ακινητοποιημένη, γιατί οι λέξεις την εγκαταλείπουν και πέρα από τις λέξεις είναι η άβυσσος...

–Η Γουίνυ ζητάει μια αλλαγή, αλλά δεν μπορεί να τη φέρει, θέλει μια διαταγή... χρειάζονται διαταγές οι αλλαγές; Πόσο αδύναμοι είμαστε τελικά ενώπιον των αλλαγών που θέλουμε;
–Θέλει πολύ χρόνο ν’ αλλάξεις μια συνήθεια που σου έχει γίνει φύση. Το πρώτο βήμα για την αλλαγή είναι να την οραματιστείς και να πιστέψεις πως γίνεται. Η προσπάθεια θα ακολουθήσει...

–Τι ευλογία τίποτα να μη συμβαίνει... είναι όντως ευλογία;
–Για τη Γουίνυ, το μέλλον είναι μονόδρομος. Άρα, κάθε νέο συμβάν, επιταχύνει το τέλος. Ο Μπέκετ έγραψε πως τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό από το τίποτα. Για τη Γουίνυ το τίποτα είναι μια ασφαλής σταθερά.

–Πώς γίνονται όπλα της Γουίνυ τα υπάρχοντά της, που βρίσκονται στην τσάντα της;
–Είναι η σωτήρια και μισητή καθημερινότητα... Απομεινάρια της ζωής της, που έχει μάθει να τα χειρίζεται με επιδεξιότητα. Με αυτά μετράει τον χρόνο, ανασύρει μνήμες, σχολιάζει, αστειεύεται. Υπολείμματα της λογικής, που την κρατούν μακριά από το αιώνιο σκοτάδι της ύπαρξης...

–Τι ζητάει εν τέλει η Γουίνυ από τη ζωή;
–Μια άλλη ύπαρξη, ικανή να επικοινωνήσει μαζί της... ή τίποτα.

–Μπορείτε να μου δώσετε έναν δικό σας ορισμό της ευτυχίας;
–Δεν έχω. Ίσως η αίσθηση πληρότητας που έχεις όταν ξέρεις πως έκανες το καλύτερο που μπορούσες... ή όταν αγκαλιάζεις τους αγαπημένους σου, όταν ξέρεις πως είναι καλά ή μια βόλτα στη θάλασσα, ένα ταξίδι, ένα βλέμμα...

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία/ Επεξεργασία κειμένου: Κώστας Σιλβέστρος , ερμηνεία επί σκηνής: Έρικα Μπεγέτη, ερμηνεία μέσω προβολής: Σπύρος Σταυρινίδης. Σκηνικά- κοστούμια-video art: Άννα Φωτιάδου. Σχεδιασμός Φωτισμού: Izel Seylani. Ελληνική απόδοση κειμένου: Βασίλης Παφίτης. Φωτογραφίες: Χριστίνα Τρύφωνος

Παραστάσεις

ARTos Foundation, Αγίων Ομολογητών 64, Λευκωσία,

27, 28 Νοεμβρίου και 1, 3, 4, 5 Δεκεμβρίου 2021, ώρα 8:30 μ.μ.

Εισιτήρια : www.soldoutticketbox.com