Του Χρίστου Ζαβού
Η κλασική ιστορία ενός αθλητή, ο οποίος καταξιώνεται μέσα από τη δουλειά του. Ακόμη και όταν πέσει κάτω εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού, σηκώνει κεφάλι και συνεχίζει από εκεί που έμεινε. Και στο τέλος έρχεται η απόλυτη καταξίωση. Εκεί που ήρθε στην ομάδα και κανείς δεν νοιάστηκε, ο Εστεμπάν Σακέτι είχε την ευλογία να ζήσει το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή… να βλέπει χιλιάδες κόσμο να σηκώνεται όρθιος για να τον χειροκροτήσει.
Είναι γιατί ο οπαδός ταυτίζεται με τη μαχητικότητά του. Με την ταπεινοφροσύνη του, με το πάθος που βγάζει στο γήπεδο. Βλέποντάς τον ο οπαδός νομίζει ότι είναι μέσα και αγωνίζεται για την αγαπημένη του ομάδα. Ο 29χρονος, μια απλή μεταγραφή από τη Δόξα, εξελίσσεται στο απόλυτο σύμβολο της ομάδας των Λεόντων…
–Εξ όσων καταλαβαίνω, αν έτρεχες όπως μιλάς τα αγγλικά δεν θα έκανες βήμα μέσα στο γήπεδο…
–Εντάξει είναι αλήθεια ότι δυσκολεύομαι. Μην ξεχνάς όμως ότι προσπαθώ να μιλήσω τη γλώσσα του ποδοσφαίρου. Και το ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο απλό απ’ ό,τι τα αγγλικά. Η σύζυγος είναι πάντως η δασκάλα μου και προσπαθεί να με βάλει σε μια τάξη.
–Από τη Σεβίλλη στην Κύπρο και στη Δόξα, κάπως περίεργο ακούγεται…
–Δεν έπαιξα ποτέ στην α΄ ομάδα της Σεβίλλης. Είχα κιόλας ένα σοβαρό τραυματισμό, σπάζοντας το μετατάρσιό μου που με άφησε εκτός για τέσσερις περίπου μήνες. Όταν έφτασα στην Ισπανία δεν ήμουν κοινοτικός και δεν είχαν θέσεις να με βάλουν στην ομάδα. Τότε μπορούσαν να βάλουν μόνο τέσσερις ξένους παίκτες και άμα σκεφτείς ότι τότε αγωνίζονταν οι Ντάνι Άλβες, Ρενάτο, Φαμπιάνο αντιλαμβάνεσαι ότι δεν ήταν και τόσο εύκολο να αγωνιστώ στην α΄ ομάδα. Τελείωσα το συμβόλαιό μου με τη Σεβίλλη, έπαιξα ένα χρόνο στη Σαν Φερνάντο και ακολούθως ήρθα στην Κύπρο.
–Πώς ήταν οι πρώτες εντυπώσεις σου στην Κύπρο;
–Ποδοσφαιρικά προσαρμόστηκα εύκολα. Γενικά όμως μιλώντας, δυσκολεύτηκα γιατί στην Ισπανία όπως και να το κάνουμε είναι πολύ πιο επαγγελματίες. Έμεινα πέντε μήνες στη Δόξα και μεταγράφηκα στην ΑΕΛ συνεπώς δεν μου βαρυφάνηκε.
–Είναι αλήθεια ότι η μεταγραφή σου στην ΑΕΛ δεν προκάλεσε και πολλά θετικά σχόλια. Τώρα πια αποτελείς σύμβολο. Πώς το αντιλαμβάνεσαι;
–Κοίτα, εμένα η δουλειά μου είναι να παίζω και να βελτιώνομαι. Η ζωή μου είναι το ποδόσφαιρο. Ζω γι’ αυτό. Όταν έφτασα στη Λεμεσό γνώριζα ότι δεν είμαι μεγάλο όνομα, αλλά δεν με ένοιαζε. Ήρθα εδώ για να παίξω και να βοηθήσω την ομάδα.
–Όταν ήρθες η ομάδα είχε μεγάλα ονόματα, τύπου Ντεγκρά, Ουόν και πολλούς άλλους. Τώρα εσύ εξελίσσεσαι σ’ ένα από τα μεγάλα ονόματα…
–Γνωρίζω ότι οι υποχρεώσεις μου μεγαλώνουν, γιατί είμαι από τους παλαιότερους. Νιώθω καλά που οι οπαδοί εκτιμούν το ποδόσφαιρο που παίζω. Δεν πιστεύω στα μεγάλα ονόματα. Όλοι είμαστε ίσοι και προσπαθούμε για το καλύτερο. Μπορώ όμως να γίνω ένα παράδειγμα για τους άλλους, γιατί αλήθεια δουλεύω σκληρά. Και στο ποδόσφαιρο όταν κάποιος δεν δουλεύει, δεν έχει τύχη. Καλό θα ήταν οι νέοι παίκτες σε ηλικία να το κατανοήσουν, αν θέλουν να προχωρήσουν παρά πέρα.
–Όντως σε αποκαλούν «τσουνάμι» μέσα στα αποδυτήρια;
–Είναι αλήθεια. Μου το κόλλησε ο Ρικάρντο Φερνάντες όταν παίζαμε στη Δόξα. Ο Ζόρζε Κόστα με αποκαλούσε έτσι, αλλά τώρα πια δεν το χρησιμοποιούνε και πολύ.
–Πώς ένιωσες όταν έγινες αλλαγή στον αγώνα με τον Απόλλωνα και ο κόσμος όρθιος σε χειροκρότησε αποθεώνοντάς σε;
–Συγκινήθηκα. Οκτώ μήνες χωρίς να παίζω μπήκα μέσα και ήθελα να τα δώσω όλα. –Ονειρευόμουν αυτή την ημέρα. Είμαι πολύ ευγνώμων για ό,τι μου συνέβη εκείνη τη μέρα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
–Πώς ήταν όλοι αυτοί οι μήνες μακριά από το άθλημα;
–Τραγωδία. Πέρασα δύσκολες στιγμές εγώ και η οικογένειά μου. Στην αρχή ήμουν ακίνητος και δεν το άντεχα. Αργότερα, κάθε μέρα, τρεις-τέσσερις ώρες ακολουθούσα το πρόγραμμα με θρησκευτική ευλάβεια. Στην αρχή ήμουνα στην Πορτογαλία, ακολούθως ταξίδεψα στην Ισπανία και τελείωσα τη φυσιοθεραπεία μου. Η σύζυγός μου πάντως ήταν πιο σημαντικό στήριγμα και την ευγνωμονώ γι’ αυτό. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον Εύρο Δρουσιώτη που ήταν ο κινησιολόγος μου και με βοήθησε στο στάδιο της αποκατάστασής μου.
–Φοβήθηκες ότι επιστρέφοντας δεν θα ήσουν ο ίδιος;
–Ομολογώ πως ναι. Τώρα πια όμως νιώθω 200% πιο έτοιμος από πριν. Έχω όρεξη να παίξω μπάλα σαν τρελός.
–Συνήθως όταν τελειώνει ο αγώνας όλοι λέμε ότι ο Σακέτι πήγε σπίτι του τρέχοντας. Είναι αλήθεια, τρέχεις και στο… μπάνιο;
–Όχι, πάω με το αυτοκίνητο! Μην με ρωτάς ούτε και εγώ ξέρω, γιατί και πόσο τρέχω. Μέσα στο γήπεδο γίνομαι άλλος άνθρωπος. Έξω απ’ αυτό είμαι ένας απλός φυσιολογικός άνθρωπος.
–Πάντως, το παιχνίδι σου έχει βελτιωθεί σε σχέση με όταν πρωτοήρθες.
–Μα αυτή είναι η δουλειά μου. Τώρα πια είμαι πιο έμπειρος. Διαβάζω το παιχνίδι, αναγνωρίζω τις τοποθετήσεις που παίρνω, μιλώ στο γήπεδο με τους συμπαίκτες μου, άρχισα κιόλας να γκρινιάζω με τους διαιτητές, γενικώς υπάρχει μια εξέλιξη.
–Νομίζεις ότι η ομάδα όταν πρωτοήρθες ήταν καλύτερη μ’ αυτήν που τώρα που διαθέτει;
–Διαφορετικές ομάδες. Ήταν πρωταθλητές με πολύ καλούς παίκτες. Ήταν όλα διαφορετικά. Τώρα είμαστε μια νέα ομάδα, αλλάξαμε παίκτες, προπονητές θέλουμε χρόνο. Αν με ρωτήσεις του χρόνου θα σου πω με περισσότερη ακρίβεια.
–Με τον Χριστάκη πώς βλέπεις τα πράγματα; Άλλαξε καθόλου η ομάδα;
–Είναι άψογος. Αλλάζει πράγματα και δουλεύει πάρα πολύ σκληρά. Και ο Πέτεφ ήταν πολύ καλός προπονητής και οφείλω να το πω. Έχουν όντως διαφορετική φιλοσοφία. Ο Χριστάκης είναι πολύ κοντά στους παίκτες, είναι επαγγελματίας και νομίζω ότι φαίνεται η δουλειά που κάνει.
–Ξέρεις το περίεργο μαζί σου είναι ότι δεν έχεις παίξει σε ευρωπαϊκό αγώνα με την ομάδα…
–Είναι ένα από τα όνειρά μου. Το επόμενο βήμα μου. Στην αρχή ήθελα να παίξω σε υψηλό επίπεδο και τώρα πια επιθυμώ να αγωνιστώ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Οφείλω να σου πω ότι ήταν πολύ δύσκολο για μένα να βλέπω τους συμπαίκτες μου να αγωνίζονται στο Γιουρόπα Λιγκ και εγώ να είμαι εκτός. Γι’ αυτό θα κάνω τα πάντα φέτος να βοηθήσω την ομάδα μπας και τα καταφέρουμε.
–Νιώθεις ότι υπάρχουν ελπίδες για την εξάδα ή χάθηκε το τρένο;
–Είμαι θετικός. Δεν τα παρατάω με τίποτα. Μην ξεχνάς ότι η ομάδα βελτιώθηκε σημαντικά και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Ήταν δύσκολος χρόνος. Ξεκινήσαμε ν’ αγωνιζόμαστε χωρίς τους οπαδούς που είναι η δύναμη μας. Τώρα πια τους έχουμε μαζί μας. Τους ζητώ να μην τα παρατήσουν και να μας βοηθήσουν. Όλοι πρέπει να είναι την Τετάρτη στο Δασάκι για να περάσουμε στην επόμενη φάση του κυπέλου. Δεν τα παρατάμε ούτε και στο πρωτάθλημα όμως. Θα το παλέψουμε και όπου βγούμε. Είναι δύσκολο αλλά το ξαναλέω, θα πολεμήσουμε γι’ αυτό.
–Έζησες αρκετές άσχημες στιγμές στην ΑΕΛ. Ο τελικός με τον Απόλλωνα, η απώλεια του περσινού πρωταθλήματος, η απουσία σου από τα ευρωπαϊκά ματς…
Όλες είναι οι άσχημες. Ίσως η χειρότερη να ήταν ο τραυματισμός μου, γιατί δεν μπόρεσα να βοηθήσω την ομάδα να φτάσει στους στόχους της.
–Έζησες Λευκωσία, τώρα πια μένεις Λεμεσό, Υπάρχουν διαφορές και αν ναι, ποια πόλη σου αρέσει περισσότερο;
–Λεμεσός με διαφορά. Δεν το συζητώ.
–Θέλεις να μείνεις στην ομάδα; Πότε λήγει το συμβόλαιό σου;
–Λήγει το καλοκαίρι. Φυσικά και θέλω να μείνω στην ομάδα και αυτό είναι η προτεραιότητά μου. Νιώθω ωραία στην ομάδα, ο κόσμος με στηρίζει δεν υπάρχει λόγος να αποχωρήσω. Η ΑΕΛ έχει το δικαίωμα ανανέωσης. Είναι πάντως νωρίς να μιλήσουμε γι’ αυτό. Σε κάποια φάση θα κάτσουμε με τον πρόεδρο και θα τα μιλήσουμε…
BIO
Εστεμπάν Σακέτι
Χώρα Αργεντινή
Ομάδα ΑΕΛ
Θέση Μέσος
Νο 5
Ηλικία 29 (21/11/1985)
Ύψος 1,70 μ.
Πρ. ομάδες Σεβίλλη Γ΄ (2005-2009), Σεβίλλη Β΄ (2009-10), Σαν Φερνάντο (2010-11), Δόξα (2011-2012)
* Δημοσιεύθηκε στο K SPORTS (ημ. 25/01)
