ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Α. Μέρκελ και Αλ. Τσίπρας

Του Κώστα Ιορδανίδη

Του Κώστα Ιορδανίδη

cior@otenet.gr

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012 συγκλόνισε τη μεταπολιτευτική πολιτική τάξη της χώρας. Η Νέα Δημοκρατία πολυδιεσπάσθη, με την ανάδειξη των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής. Το ΠΑΣΟΚ υπέστη ήττα συντριπτική και ανεδείχθη ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ με πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα.

Στις επόμενες εκλογές, έναν μήνα αργότερα, άρχισε να καθίσταται σαφές ότι οι ανθεκτικότεροι από τους νέους πολιτικούς σχηματισμούς ήσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή, η οπαία ευθύς εξαρχής αντιμετωπίστηκε ως μετενσάρκωση του ναζισμού εν Ελλάδι.

Με τον Αλέξη Τσίπρα τα πράγματα ήσαν πιο περίπλοκα. Λενινιστικό κόμμα δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι απλούστατα δεν ήταν κόμμα, και ο επικεφαλής του αντιμετωπίστηκε ως μία πολιτική ασημαντότης, από το ΚΚΕ έως το ΠΑΣΟΚ. Μόνον που στην πραγματικότητα τους «έκλεψε το μαγαζί».

Είναι παράδοξο, έως ακατανόητο, ότι η μόνη ορθή και ως εκ τούτου επιτυχής «ανάγνωση» του κ. Τσίπρα έγινε από την Αγκελα Μέρκελ. Ισως διότι η Γερμανίδα καγκελάριος είχε και αντίληψη της άλλης όψεως του κόσμου –της κομμουνιστικής– καθώς και αυτή στα νεανικά της χρόνια επίστευσε στην αυταπάτη των επαγγελιών των Μαρξ και Ενγκελς έως ότου υπέστη ανακύκλωση.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χέλμουτ Κόλ την κ. Μέρκελ επέλεξε ως διάδοχό του και όχι κάποιον «καθαρόαιμο» Χριστιανοδημοκράτη να ηγηθεί του κόμματος των συντηρητικών πολιτών μετά την επανένωση της Γερμανίας, και τα κατάφερε όντως για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν τους ξέφρενους ρυθμούς των αλλαγών στα χρόνια μας.

Ο κ. Τσίπρας αντιμετωπίστηκε από της εμφανίσεώς του στην ελληνική πολιτική σκηνή ως ένας νέος «μπολσεβικικών» τάσεων και κάποιοι θεωρούν ότι παρέμεινε σε αυτήν τη φάση. Εάν κάποιος του έδινε ένα ποτήρι νερό να το μεταφέρει από το ένα τραπέζι στο άλλο, υποστηρίζουν ορισμένοι, η τάση του θα ήταν να το μετατρέψει σε «μολότοφ» και να τη ρίξει σε αυτόν που του είχε δώσει το ποτήρι.

Η Γερμανίδα καγκελάριος διέγνωσε ορθώς την ανατρεπτική του τάση, αλλά ταυτόχρονα την ισχυρότατη θέληση παραμονής του στην εξουσία. Επεξεργάσθη πρόγραμμα, που διασφάλιζε απολύτως τα συμφέροντα της χώρας της, επέβαλε τεράστια πλεονάσματα στην Ελλάδα, αλλά επέτρεψε στον κ. Τσίπρα να διαχειριστεί το υπερπλεόνασμα κατά βούληση.

Ετσι επέπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ επί της ανωτέρας μεσαίας τάξεως –οι άλλες τάξεις είχαν ήδη συνθλιβεί– και στην κυριολεξία την εξουθένωσε, προς ικανοποίηση των εταίρων μας. Διότι οι «Ευρωπαίοι» δεν ενδιαφέρονται τόσο για τις συνταξιοδοτήσεις δήθεν τυφλών και άλλους παρόμοιους, με τους οποίους ουδεμία είχαν επαφή, αλλά για τους «επίλεκτους» της κοινωνίας μας, που θεωρούν ότι τους εξαπάτησαν. Ετσι κατέστημεν οι Ελληνες πολίτες οι Greco maskara – όπως έλεγε ένα ημέτερο τραγούδι πριν από αρκετές δεκαετίες.

Εδόθη εν ολίγοις η δυνατότης εις τον κ. Τσίπρα τής εκ των έσω αλλαγής του ευρωπαϊκού συστήματος – μία άλλη αυταπάτη και «ανατάξεως» της ελληνικής κοινωνίας –αποδιοργανώσεώς της δηλαδή. Το θηριώδες όμως ενυπάρχει στον κ. Τσίπρα και εκδηλώνεται, διότι ισχύει και εις την πολιτική η θεολογική προειδοποίηση «σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν».

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Κώστα Ιορδανίδη

Κώστας Ιορδανίδης: Τελευταία Ενημέρωση