ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στην Κύπρο είσαι ό,τι δηλώσεις…

Του Παναγιώτη Καπαρή

Του Παναγιώτη Καπαρή

Παραφράζοντας την περίφημη ρήση του Γιάννη Τσαρούχη «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις…» με σιγουριά θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι και στην «Κύπρο είσαι ό,τι δηλώσεις…». Έχουμε καταγγελίες για «πειρατές» ταξιτζήδες, οι οποίοι τρώνε το ψωμί των νόμιμων οδηγών ταξί. Έχουμε καταγγελίες για «άσχετους» μηχανικούς, οι οποίοι εξαπατούν ανύποπτους κατόχους οχημάτων και καταστρέφουν τα αυτοκίνητα. Έχουμε καταγγελίες για ανειδίκευτους ηλεκτρολόγους, οι οποίοι αποτελούν κίνδυνο-θάνατο, ενώ κανείς δεν ξεχνά τραγικά φονικά περιστατικά ηλεκτροπληξίας. Καταγγελίες έχουμε και για «άσχετους» υδραυλικούς, οι οποίοι αντί να διορθώνουν βλάβες, αντικαθιστούν ολόκληρα πανάκριβα συστήματα. Το έλα να δεις γίνεται και με τους οικοδόμους, οι οποίοι χαλούν αντί να κτίζουν. Τα ίδια και χειρότερα μπορεί να ακούσει κάποιος για όλα τα χειρωνακτικά επαγγέλματα. Πρώτοι «κατήγοροι» οι άνθρωποι μιας μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι ξέρουν να ξεχωρίζουν την καλή δουλειά, από την απατεωνιά.

Όλα αυτά «σάζονται», όλα αυτά διορθώνονται, αφού πρόκειται για υλικά αντικείμενα. Τι να πει κανείς όμως για τους «ψευδογιατρούς», οι οποίοι ακόμη δεν ξέρουμε τι απέγιναν, ούτε και γνωρίζουμε πόσοι άνθρωποι υποφέρουν, από τις «τέχνες» τους. Τα «δράματα» συνεχίζονται με τους «ανίκανους και προβληματικούς» εκπαιδευτικούς, οι οποίοι καταστρέφουν ολόκληρες γενιές. Με τους «επικίνδυνους» κομπιουτεράδες με το «άυλο» έγκλημα. Με τους «απατεώνες» δικηγόρους και λογιστές, οι οποίοι ξεπλένουν βρώμικο χρήμα. Και με τους «πληρωμένους» δημοσιογράφους, οι οποίοι καθίστανται συνένοχοι στις «λαμογιές» πολιτικών και όχι μόνο. Σε αυτό το επίπεδο οι «κατήγοροι» είναι συνήθως νέοι και πολύ μορφωμένοι, οι οποίοι δεν αντέχουν να δουλεύουν για τους «άσχετους», οι οποίοι κατέχουν διευθυντικές θέσεις, ελέω «μέσου» και κομματικής ταυτότητας. Αλλά ας όψεται η φτώχια, οι μισθοί πείνας και η αγάπη για τους γονιούς, η οποία κατά τα άλλα, «γλυτώνει» πολλούς νέους από την ξενιτιά.

Η θεραπεία σε αυτή τη χαώδη κατάσταση, η οποία επικρατεί στο νησί των «αγυρτών» και των αγίων, βρίσκεται στη θεσμοθέτηση αναγκαίων ελάχιστων προσόντων, για να μπορεί κάποιος να ασκεί ένα επάγγελμα. Μετά τη θεσμοθέτηση, ακολουθεί ο έλεγχος, για την αποτελεσματικότητα της εργασίας. Για παράδειγμα, για να ασκήσει κάποιος το επάγγελμα του δικηγόρου, θα πρέπει να περάσει εξετάσεις για την άσκηση επαγγέλματος, για να εργαστεί κάποιος ως γιατρός, θα πρέπει να έχει άδεια από τον Παγκύπριο Ιατρικό Σύλλογο, ενώ για να υπηρετήσει κάποιος ως εκπαιδευτικός, πρέπει να έχει το ανάλογο πτυχίο και να περάσει κάποιες εξετάσεις. Από εκεί και πέρα το χάος, αφού δεν υπάρχουν θεσμοθετημένα προσόντα για την άσκηση εργασίας. Ξεκίνησε στο παρελθόν μια προσπάθεια από την Αρχή Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού, για να κατοχυρωθούν τα προσόντα για κάθε επάγγελμα, αλλά η προσπάθεια έμεινε στη μέση. Σε άλλες χώρες, υπάρχουν ελάχιστα προαπαιτούμενα και για τους ξένους εργάτες, με πρώτο και σημαντικότερο, την γνώση της εθνικής γλώσσας. Η κατοχύρωση των προσόντων, συνήθως συνοδεύεται και με κατοχύρωση ελάχιστων μισθών για κάθε επάγγελμα.

Το συνεχιζόμενο εδώ και δεκαετίες «χάος», σίγουρα κάποιους εξυπηρετεί και πρώτα και κύρια τους εργοδότες, οι οποίοι μπορούν και εξασφαλίζουν φθηνό εργατικό προσωπικό. Την ίδια ώρα εξυπηρετεί και πολλούς πολίτες, οι οποίοι εξασφαλίζουν υπηρεσίες σε χαμηλότερες τιμές. Μεγάλος χαμένος είναι το κράτος και τα δημόσια ταμεία, αφού η «μαύρη» εργασία σημαίνει απώλεια φόρων. Υπάρχει και η άποψη «πονηρών» τεχνοκρατών, οι οποίοι λένε ότι στο τέλος της ημέρας «αρπάζουμε τα μαύρα» με το ΦΠΑ και τους άλλους φόρους. Με άλλα λόγια, διατηρείται ένα «σαθρό σύστημα», το οποίο στα «κρυφά» εξυπηρετεί όλους και το κράτος με τον ΦΠΑ, όσους έχουν ανάγκη από «κουτσοδούλια» και βεβαίως τους εργατικούς Κύπριους, οι οποίοι ασκούν και δεύτερη και τρίτη δουλειά, να έχουν ένα επιπλέον εισόδημα για τη δική τους διασκέδαση και για το καλό των παιδιών τους.

Ο χρόνος κυλά και ο κόσμος γυρνά και η νέα γενιά αντιλαμβάνεται ότι άλλαξαν οι καιροί. Η ευημερία των γονιών τους χάνεται και επιστρέφουν σε εποχές φτώχιας τις οποίες βίωσαν οι παππούδες τους. Οι νέοι αισθάνονται φυλακισμένοι σε ένα σύστημα με μισθούς πείνας, με εκμετάλλευση των «άσχετων» διευθυντών και το χειρότερο χωρίς προοπτική αλλαγής. Αντιλαμβάνονται ότι είναι και αδύνατο να αποσβέσουν τα χρήματα τα οποία πλήρωσαν οι γονιοί τους για να σπουδάσουν. Η κατάσταση, μέρα με τη μέρα, φθάνει στο απροχώρητο, με αποτέλεσμα τα πιο «δυνατά μυαλά» να «χάνονται» σε ξένες «ψυχρές» χώρες, οι οποίες ξέρουν να εκμεταλλεύονται και να «ξεζουμίζουν» τα «εκλεκτά μυαλά». Και τελικά, απλά, για ό,τι παθαίνουμε φταίει το ξερό μας το κεφάλι.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Παναγιώτη Καπαρή

Παναγιώτης Καπαρής: Τελευταία Ενημέρωση

X