Το ΕΛΑΜ φέρεται δημοσκοπικά να καταλαμβάνει μια έδρα, ενώ ο ΔΗΣΥ, σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσει την πορεία του ΕΛΑΜ, προέβη σ’ ένα θεαματικότατο άλμα προς τα άκρα δεξιά, ξεχνώντας κάθε φιλελεύθερο κι ευρωπαϊκό πρόσχημα, που παλαιότερα διατηρούσε. Παρόμοια βήματα κι επιλογές έγιναν βέβαια τόσο από το ΔΗΚΟ, όσο και την ΕΔΕΚ.
Με μια πρόχειρη ανάγνωση του πολιτικού σκηνικού, ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί η εκλογή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ακροδεξιών υποψηφίων που ούτε καν την Κυπριακή Δημοκρατία δεν σέβονται, είναι η μαζική προσέλευση των Τουρκοκυπρίων στις κάλπες. Με άλλα λόγια, η «στάθμιση» της ψήφου μας.
Ποιος θυμάται τη σταθμισμένη ψήφο, που συμφώνησαν οι Χριστόφιας – Ταλάτ, κι επαναβεβαίωσαν άτυπα οι Αναστασιάδης-Ακκιντζί; Είναι ουσιαστικά ο τρόπος με τον οποίο η μία κοινότητα θα είχε λόγο στην εκλογή του προέδρου (εκ περιτροπής) που προέρχεται από την άλλη κοινότητα. Η στάθμιση ψήφων εφαρμόζεται σε πολλές χώρες του πλανήτη ως απάντηση κυρίως στην ανάγκη προστασίας των δικαιωμάτων μειοψηφίας. Έτσι κι εδώ, η στάθμιση θα αποτρέπει στην εκλογή ακραίων πολιτικών που θα στρέφονταν εναντίον των συμφερόντων της άλλης κοινότητας.
Σ’ αυτές τις ευρωεκλογές, δεν υπάρχει συμφωνημένη στάθμιση ούτε κατοχυρωμένες δύο από τις έξι θέσεις για τους Τουρκοκύπριους, όπως θα υφίσταται σε περίπτωση λύσης. Παρόλα αυτά, για πρώτη φορά στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας ρίχνεται στη μάχη με μεικτό ψηφοδέλτιο, ενώ δύο πολιτικοί συνδυασμοί από τον κατεχόμενο βορρά, καλούν την τουρκοκυπριακή κοινότητα να ασκήσει το κατοχυρωμένο της εκλογικό δικαίωμα.
Το πιο μεγάλο ερωτηματικό λοιπόν σ’ αυτήν την αναμέτρηση είναι η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων. Όσο πιο μαζική είναι η προσέλευση τους στις κάλπες, τόσο πιο μεγάλη θα είναι στην πράξη η άτυπη στάθμιση της ελληνοκυπριακής ψήφου και τόσο πιο μικρή θα είναι η πιθανότητα να εκλεγεί κάποιος ακροδεξιός υποψήφιος. Κι αυτό, γιατί αναμένεται ότι η ψήφος τους θα κινηθεί προς το ΑΚΕΛ, προς το Κίνημα Γιασεμί ή τουλάχιστον σε μετριοπαθείς μονάδες των ελληνοκυπριακών κομμάτων. Δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό θα υποκύψουν στις κινδυνολογίες των δικών τους κομμάτων, αλλά να θυμίσω κάπου εδώ ότι το 2014 ψήφισαν 1.869 Τουρκοκύπριοι, παρά το φιάσκο με τη μη συμπερίληψη στους καταλόγους, μεγάλου αριθμού ψηφοφόρων. Φέτος ο αριθμός συμμετεχόντων, αναμένεται να είναι υπερδιπλάσιος.
Με βάση την πιο πάνω ανάγνωση, γίνεται αντιληπτό πόσο επιζήμια ήταν η προσέγγιση κι οι επιλογές του ΔΗΣΥ στην προσπάθεια αναχαίτισης της απώλειας ψήφων. Η απαράδεκτα διχαστική ρητορική του κατά τα άλλα φιλελεύθερου-ευρωπαϊστή Αβέρωφ Νεοφύτου, ανήκει σε άλλες εποχές. «Αν θα υπάρχει ψηλή αποχή Ε/κ και σημαντική συμμετοχή Τ/κ από μια δεξαμενή 81.000 ψήφων, όχι μόνο μπορούν να επηρεάσουν, αλλά να καθορίσουν το αποτέλεσμα και την πρωτιά σ’ αυτές τις εκλογές».
Προς τι ο πανικός αγαπητέ κ. Νεοφύτου; Εξάλλου υπήρχε και μια πιο έντιμη οδός για να συγκρατήσετε τις διαρροές των ψηφοφόρων σας. Να συμμετάσχετε ενεργά στη «στάθμιση», με δύο τουλάχιστον Τουρκοκύπριους στο ψηφοδέλτιό σας.Θα το επαναλάβω για άλλη μια φορά. Τίποτα δεν μας γυρίζει στο παρελθόν. Λύση θα υπάρξει, με ή χωρίς υπογραφές. Καλή ψήφο και καλή «στάθμιση», λύσης…!
*Ο Πάνος Λοϊζου Παρράς είναι Οικονομολόγος
