Του Ονασαγόρα
Νενικήκαμεν! Αυτό νιώθω μετά τη Νέα Υόρκη. Κάποιοι αχάριστοι θα πουν «ώδινεν όρος και έτεκε μυν». Εγώ όμως θα συμφωνήσω με τον Πρόεδρο, ο οποίος προσέχοντας πολύ την επιλογή των λέξεων του, ποτέ δεν αναφέρεται σε λύση, αλλά πάντα για μια κάπως αόριστη πρόοδο προς την επίτευξη του μεγάλου στόχου, που είναι -προσέξτε, όχι η λύση- μα «η επανέναρξη των συνομιλιών» άλλως κουνουσμά, όπως τις αποκαλεί το σύνοικο στοιχείο.
Επίσημη επανέναρξη κουνουσμά λοιπόν σημαίνει ταξίδια κι άλλα ταξίδια, δείπνα, γεύματα ακόμη και προγεύματα. Σημαίνει να ασχολούνται μαζί μας τα Ηνωμένα Έθνη και εμείς να νιώθουμε σημαντικοί και να βγάζουμε φωτογραφίες κοιτάζοντας με προβληματισμένο δήθεν ύφος τον ουρανό και τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης.
Θα μπορούσε να υπάρξουν και καλύτερα αποτελέσματα. Νίκος Χριστοδουλίδης
Θα μπορούσαν να υπάρξουν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, δήλωσε ο Πρόεδρος, αλλά δεν υπήρχε η αναγκαία πολιτική βούληση. Φαντάζομαι εννοούσε τις ενστάσεις Τατάρ για τη ΔΔΟ. Δεν φαντάζομαι να εννοούσε τις παρόμοιες ενστάσεις ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και κυρίως ΕΛΑΜ καθότι ως γνωστόν εμείς ξεχειλίζουμε από πολιτική βούληση. Τρέσιει που τα πουνάρκα μας, όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο παππούς μου.
Μια χαρά μας βρίσκω. Εξάλλου, όπως δείχνουν και πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το Κυπριακό πια δεν πουλά ούτε καν ανάμεσα στους ελληνοκυπρίους, οι οποίοι το κατατάσσουν χαμηλά στη λίστα προβλημάτων τους, αξιολογώντας ψηλότερα τα θέματα του Μεταναστευτικού, της Διαφθοράς και βέβαια του ψηλού κόστους ζωής. Αν καταδικάζεται ένας απ’ τις εκατοντάδες διεφθαρμένων κάθε μερικά χρόνια κι αν κάνει μια μεγάλη συναυλία η Βίσση κάθε καλοκαίρι είμαστε everybody happy. Σε περίπτωση που…αναρωτιέστε, που θα έλεγε και η Απόλυτη.
Με αυτά τα δεδομένα, με ικανοποιεί η δήλωση του Γενικού Γραμματέα ότι έχει επιτευχθεί πρόοδος σε τέσσερα σημεία, που είναι τα ακόλουθα τρία, και συνοψίζονται στα εξής δύο: την αποκατάσταση νεκροταφείων. Τονίζω την αποκατάσταση νεκροταφείων διότι μου ακούγεται το πιο εντυπωσιακό από όλα. Τι θα γίνει ακριβώς δηλαδή; Να προσδοκούμε άραγε σε ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος, αμήν;
Πολύ θετικοί στο να επενδύσουν σε μπαταρίες αποθήκευσης της ενέργειας που παράγουν τα φωτοβολταικά δηλώνουν οι κύπριοι, με την προϋπόθεση να υπάρχει και σημαντική επιδότησή τους από το Κράτος. Δικαιολογημένο το αίτημα -ειδικά όταν ακούν για αμφίβολης κατάληξης έργα δισεκατομμυρίων- να ζητούν λίγα ψίχουλα για να μπορούν να αρμέξουν τον ήλιο παραγωγικά. Πρόταξε λοιπόν τα στήθια σου ήλιε μου, μεγάλη αγελάδα ανεξάντλητης ενέργειας και κάνε λίγη υπομονή μέχρι η γραφειοκρατία να επιτρέψει την πλήρη αξιοποίησή σου.
Υπενθυμίζω τι δήλωσε ο ειδικός στην καθαρή ενέργεια Ραμέζ Ναάμ στο πρόσφατο συνέδριο της Green Agenda: η Κύπρος έχει ένα χρυσωρυχείο. Εννοούσε βέβαια τον ήλιο. Ας ελπίσουμε κάποτε να το αντιληφθούν όλοι και να πράξουν επιτέλους τα αυτονόητα. My son, my sun, my golden King.
Απορία: οι μονάδες αφαλάτωσης που θα λειτουργούσαν αμέσως, μετά θα λειτουργούσαν Ιούνιο, μετά θα λειτουργούσαν μέσα Ιουλίου, θα λειτουργήσουν τελικά αυτό το Καλοκαίρι ή θα μείνουμε άλουστοι τον Αύγουστο;
