Της Μαρίνας Οικονομίδου
Βιβλίο με τον τίτλο «Η Τέλεια Καταιγίδα» εξέδωσε ο πρώην υπουργός Οικονομικών και αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ Χάρης Γεωργιάδης, στο οποίο καταγράφει τις πρώτες μέρες ανάληψης της εξουσίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, την οικονομική κρίση, το παρασκήνιο της απόφασης για κούρεμα καταθέσεων αλλά και σημεία που αφορούν τον Συνεργατισμό, υπερασπιζόμενος μέχρι τέλους τις πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης. Στο βιβλίο του ο κ. Γεωργιάδης δεν παραλείπει να επιρρίψει ευθύνες στη Βουλή για το πρώτο «όχι», να ψέξει τη θέση του ΑΚΕΛ στην όλη διαδικασία ενόσω ήταν κυβέρνηση, αλλά και αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ θέμα θέτει και για τη «μεταστροφή» του Νικόλα Παπαδόπουλου από υποστηρικτή των μνημονιακών μέτρων σε σκληρό αντιπολιτευτικό ηγέτη. Αναφορά κάνει και στη δύσκολη περίοδο που πέρασε η οικονομία της Ελλάδας και στις σχέσεις του με τον Γιάνη Βαρουφάκη, η οποία απασχόλησε ιδιαίτερα την επικαιρότητα.
Το όχι της Βουλής
Αφηγούμενος την ημέρα που η Βουλή απέρριψε την πρώτη απόφαση για κούρεμα καταθέσεων, αποκάλυψε πως ενόσω παρακολουθούσε τη συζήτηση από το γραφείο του στο υπουργείο Εργασίας, δέχτηκε επίσκεψη από αντιπροσωπεία της Τρόικας συνοδευόμενη από τον τότε διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Πανίκο Δημητριάδη, οι οποίοι του ξεκαθάρισαν ότι ένα ακόμα πιο βαθύ κούρεμα καταθέσεων ήταν αναπόφευκτο. «Αμέσως έσπευσα στο Προεδρικό Μέγαρο και ενημέρωσα τον πρόεδρο Αναστασιάδη. Ακολούθησε ένα δραματικό τριήμερο και αυτό που έκανε τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα ήταν το γεγονός ότι πολλοί βρίσκονταν ακόμη σε άρνηση. Αρκετοί περίμεναν ότι οι διεθνείς αγορές θα κλονίζονταν ακόμα περισσότερο μετά την αρνητική απόφαση της Βουλής και ότι η θέση της Ε.Ε. και του ΔΝΤ θα άλλαζε», αναφέρεται. Βεβαίως, σε αντίθεση με το βιβλίο του πρώην συνεργάτη του προέδρου Μακάριου Δρουσιώτη «Συμμορία» όπου αφήνεται να νοηθεί πως το «όχι» της Βουλής ήταν με τις ευλογίες του προέδρου, ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. Μιλά όμως για ανεφάρμοστες θέσεις, ότι ένας επενδυτής θα μας έστελνε μερικά δισεκατομμύρια ως βοήθεια, για τον βουλευτή που πρότεινε ως επαφή τον Σώρρα αλλά και για την ανεφάρμοστη ιδέα για σύσταση ενός Ταμείου Αλληλεγγύης στο οποίο θα γίνονταν συνεισφορές από Ταμεία Προνοίας, εκκλησιαστικά ταμεία και άλλες πηγές. Αξίζει να σημειωθεί πως στο βιβλίο του ο Χάρης Γεωργιάδης υπογραμμίζει πως το νομοσχέδιο που προέβλεπε κούρεμα καταθέσεων ήταν έτοιμο από τον Δεκέμβριο του 2012. «Όταν είχα αναφέρει ξανά ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο του κουρέματος είχε ετοιμαστεί επί διακυβέρνησης ΑΚΕΛ κάποιοι θίχτηκαν και απείλησαν ότι θα με οδηγήσουν στο δικαστήριο για λίβελο. Έκτοτε περιμένω», σημειώνει ο κ. Γεωργιάδης.
Ο διορισμός και τα ρευστά
Μιλώντας για τη μετακίνησή του στο υπουργείο Οικονομικών, αναφέρει πως αυτή έγινε μετά την παραίτηση Σαρρή για τον οποίο, όπως λέει, το κλίμα είχε γίνει πολύ βαρύ. «Ο πρόεδρος Αναστασιάδης με ενημέρωσε λακωνικά για την απόφασή του να μετακινηθώ στο υπουργείο Οικονομικών» αναφέρει, προσθέτοντας πως «δεν ήταν πρόταση ή βολιδοσκόπηση, όπως συμβαίνει συνήθως στους ανασχηματισμούς κυβερνήσεων. Ήταν ανάθεση αποστολής και η απάντηση ήταν εξίσου λακωνική». Μιλώντας για την πρώτη ημέρα παραλαβής του χαρτοφυλακίου, σημείωσε πως η γενική λογίστρια της Κυπριακής Δημοκρατίας ζήτησε να τον δει αμέσως και τον ενημέρωσε, παρουσιάζοντάς του πίνακες ημερήσιων ροών και δαπανών πως τα ρευστά διαθέσιμα του κράτους αρκούσαν για έναν μόλις μήνα.
Η κακή χημεία με Βαρουφάκη
Απάντηση δίνει και για την περίοδο της διακυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και τις επικρίσεις που δέχτηκε στο εσωτερικό για τη μη στήριξη των αιτημάτων της Ελλάδας. Αναφέροντας πως η αντιμνημονιακή πολιτική Τσίπρα για σκίσιμο των μνημονίων είχε αγκαλιαστεί από την αντιπολίτευση αλλά και από «λαϊκιστικά κινήματα» όπως το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν και τους Podemos στην Ισπανία, σημείωσε πως οι κύκλοι στην Ε.Ε. έβλεπαν τη στάση της νέας ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του Γιάννη Βαρουφάκη «με προβληματισμό και θυμηδία». Μιλώντας για την πρώτη σύνοδο του Eurogroup το 2015, αναφέρει πως «οι μακροσκελείς τοποθετήσεις του Γιάνη Βαρουφάκη ήταν ασυνάρτητες». «Κάποια στιγμή είχα προσεγγίσει τον νέο υπουργό της Ελλάδας του συστήθηκα, άφησα την κάρτα μου με τα στοιχεία μου και του ανέφερα πως είμαι στη διάθεσή του. Το ίδιο έπραξαν και τα στελέχη του υπουργείου που με συνόδευαν με τους ομολόγους τους από την ελληνική ομάδα. Δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση και καμία διάθεση συνομιλίας ή διαβούλευσης», ανέφερε χαρακτηριστικά. Δεν παραλείπει να κάνει αναφορά και στο κρίσιμο Eurogroup της 11ης Ιουλίου. «Στο πρόγευμα εργασίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που είχε προηγηθεί η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. ‘Θέλουμε την Ελλάδα να μείνει στο ευρώ ή όχι;΄είχα ρωτήσει ευθέως τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, ο οποίος μου απάντησε διά της σιωπής του» αναφέρει ο κ. Γεωργιάδης, καταλήγοντας πως τελικά η έξοδος από το μνημόνιο στην Ελλάδα πέρασε μέσα από την εφαρμογή του όμως αυτό θα γινόταν νωρίτερα και με πολύ χαμηλότερο κόστος «αν δεν μεσολαβούσε το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015».
Ο Συνεργατισμός
Ο Χάρης Γεωργιάδης κάνει εκτενή αναφορά στον Συνεργατισμό, υποστηρίζοντας πλήρως τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Αν και επισημαίνει πως το κύριο και διαχρονικό πρόβλημα του Συνεργατισμού ήταν οι ανύπαρκτες διαδικασίες αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας των δανειοληπτών, αναφέρει πως «μία υπόγεια φημολογία» που παρέπεμπε σε κούρεμα καταθέσεων στον Συνεργατισμό αμέσως μετά τις εκλογές οδήγησε σε μαζική διαρροή καταθέσεων. Όπως σημειώνει, μεταξύ άλλων, στην απόφασή του να παραμείνει στο υπουργείο Οικονομικών συνέβαλαν και οι «προσεκτικοί χειρισμοί» που επέβαλλε ο Συνεργατισμός για να μη λάβει όπως αναφέρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. «Η αρχική μου θέση ήταν ότι η αποστολή μου στο υπουργείο Οικονομικών είχε ολοκληρωθεί. Είτε θα συνέχιζα στην πολιτική από άλλο ρόλο, είτε θα αναζητούσα ευκαιρίες στον ιδιωτικό τομέα. Με αυτό το σκεπτικό ζήτησα από τον πρόεδρο να σκεφτεί το ενδεχόμενο να μου αναθέσει άλλα καθήκοντα. Διαπίστωσα όμως ότι δεν ήταν τόσο εύκολο. Ο πρόεδρος είχε ήδη αναλάβει άλλες δεσμεύσεις, ενώ η έγερση του ζητήματος τροφοδότησε ανεπιθύμητες συζητήσεις, σενάρια και διαρροές σε ΜΜΕ», αναφέρει χαρακτηριστικά σημειώνοντας πως έκανε δεύτερες σκέψεις εξαιτίας αυτών και αποφάσισε πως δεν θα έπρεπε να φύγει.
Πλάτη σε Χατζηγιάννη
Αναφερόμενος σε μία άνιση μάχη, ο Χάρης Γεωργιάδης στηρίζει πλήρως τη διοίκηση του Συνεργατισμού από το τέλος του 2013 μέχρι και το 2017. «Τα μέλη της διοίκησης και της διεύθυνσης του Συνεργατισμού κατηγορήθηκαν από την ερευνητική επιτροπή και ότι απέτυχαν στην προσπάθειά τους. Η πραγματικότητα είναι ότι τόσο οι βελτιώσεις στη λειτουργία του Συνεργατισμού όσο και οι επιδόσεις στη διαχείριση των ΜΕΔ ήταν απολύτως συγκρίσιμες με αυτές των υπόλοιπων τραπεζών» αναφέρει ο κ. Γεωργιάδης, ενώ σε ό,τι αφορά τον ισχυρισμό της επιτροπής ότι η διοίκηση απέτυχε να διαχειριστεί τα ΜΕΔ που κληρονόμησε, καλεί να γίνει μία σύγκριση των επιδόσεων του Συνεργατισμού με τις υπόλοιπες κυπριακές τράπεζες. Στο βιβλίο του, πάντως, παραδέχεται πως η μάχη για τον Συνεργατισμό ήταν άνιση και πως παρά την πρόοδο οι δυσκολίες ήταν σχεδόν ανυπέρβλητες. Δεν παραλείπει να ψέξει την Ερευνητική Επιτροπή Αρέστη, σημειώνοντας πως – όπως και τα κόμματα της αντιπολίτευσης– επέλεξαν να προσπεράσουν θετικές τοποθετήσεις της Ε.Ε. για τον χειρισμό της όλης υπόθεσης. Ψέγει και το γεγονός ότι η ερευνητική επιτροπή επέλεξε να μη ζητήσει τη συμβολή εξειδικευμένων συμβούλων για την εργασία που ανέλαβε προσπερνώντας «συνοπτικά την περίοδο πριν από το 2013 και διαμόρφωσε τη βασική θέση ότι ο Συνεργατισμός το 2013 είχε ουσιαστικά εξυγιανθεί πλήρως».
Εκδότης «Η Καθημερινή»
Έντυπη Έκδοση
