Kathimerini.gr
«Βασιλεία. Μικρή, αλλά λαμπερή», αναγράφουν οι χάρτες που έχουν στηθεί σε κομβικά σημεία της ελβετικής πόλης που θα φιλοξενήσει τον 69ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision στις 13, 15 και 17 Μαΐου στο St. Jakobshalle. Μετά τη νίκη του Nemo με το «The Code» στην επεισοδιακή διοργάνωση του Μάλμε, ο διαγωνισμός επιστρέφει για τρίτη φορά στο «σπίτι» του: η πρώτη ήταν στην εναρκτήρια Eurovision το 1956 στο Λουγκάνο, όπου η Ελβετή Λις Ασιά κέρδισε με το «Refrain», και η δεύτερη το 1989 στη Λωζάννη, μετά τη νίκη της Σελίν Ντιόν και του «Ne partez pas sans moi» ένα χρόνο πριν.
Η συμμετοχή της Σουηδίας με το «Bara bada bastu» των σουηδόφωνων Φινλανδών κωμικών KAJ.[Sarah Louise Bennett]
Οι διοργανωτές έχουν πάρει πολύ ζεστά τη φετινή διοργάνωση, κάτι που προκύπτει τόσο από τη σειρά των δράσεων που έχουν προγραμματιστεί για τους χιλιάδες φίλους του διαγωνισμού, όσο και από την προσπάθειά τους να διώξουν τα γεωπολιτικά σύννεφα πάνω από τη Eurovision, ώστε να αποφευχθεί η περυσινή κρίση. Οι Ελβετοί διοργανωτές έχουν απευθύνει πρόσκληση στην Καναδή ερμηνεύτρια, με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της να μεταφέρουν ότι είναι θετική σε μια σύντομη εμφάνιση. Ωστόσο, θα το αποφασίσει την τελευταία στιγμή, εξαιτίας της εύθραυστης κατάστασης της υγείας της. Σε κάθε περίπτωση, οι Ελβετοί είναι προετοιμασμένοι για όποια απόφαση ληφθεί.
Οι εθνικοί τελικοί
Στον φετινό διαγωνισμό συμμετέχουν 37 χώρες, αν και αρχικά δήλωσαν ενδιαφέρον 38. Η χώρα που λείπει από την εξίσωση είναι η Μολδαβία. Παρόλο που διοργάνωσε έναν εθνικό τελικό, η χαμηλή δυναμική των υποψήφιων τραγουδιών και το υψηλό κόστος συμμετοχής ώθησαν το κρατικό κανάλι TRM να δηλώσει απόσυρση. Μετά το 2022, το Μαυροβούνιο επιστρέφει στον διαγωνισμό, αλλά κάπως επεισοδιακά, καθώς άλλαξε το τραγούδι που αρχικά είχε επιλεγεί λόγω παράβασης κανόνων.
Την περίοδο των εθνικών τελικών είδαμε ξανά το χάσμα ανάμεσα σε κοινό και επιτροπές, όπου αδύναμες συμμετοχές επιλέχθηκαν για εκπροσώπηση έναντι «σίγουρων» φαβορί (αν και στη Eurovision τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρο πια) και διακρίναμε ερμηνεύτριες με δυναμισμό που μας έκαναν να σχολιάσουμε πως φέτος δεν είναι η «χρονιά της μπαλάντας», αλλά «της ντίβας».
Μετρήσαμε πως 25 από τις 37 χώρες επέλεξαν τραγούδι στη μητρική τους γλώσσα. Ενδεικτικά, είναι η πρώτη φορά που θα ακούσουμε σουηδικά από το 1998 και γερμανικά από το 2007. Παρατηρήσαμε μια ιταλομανία, καθώς, εκτός από την Ιταλία, το Σαν Μαρίνο και η Εσθονία έστειλαν τραγούδια αξιοποιώντας τα στερεότυπα της μεσογειακής χώρας σε γιουροβιζιονική συνταγή.
Παράλληλα, ένα από τα στατιστικά που σημειώσαμε ήταν πως το 62% των φετινών καλλιτεχνών δεν είχε γεννηθεί το 1995 – ήταν η χρονιά που η φετινή εκπρόσωπος της Πολωνίας Γιουστίνα Στετσκόβσκα είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός στη Eurovision, τερματίζοντας τότε στη 18η θέση από τις 23 χώρες που συμμετείχαν σε εκείνη τη διοργάνωση.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Τα σύννεφα όμως παραμένουν στη Βασιλεία. Η καταστροφική διαχείριση της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ενωσης (EBU) στην κρίση που ξέσπασε πέρυσι σε συνέντευξη Τύπου στο Μάλμε, ως απόρροια της γενικευμένης οργής για τις προκλητικές συμπεριφορές μελών της ισραηλινής αποστολής, ενόχλησε τόσο τους καλλιτέχνες όσο και τους Eurofans. Για να αποτραπούν παρόμοιες καταστάσεις και να διατηρηθεί το πολιτικά ουδέτερο προφίλ της Eurovision, η EBU κατήργησε φέτος τις συνεντεύξεις Τύπου για τους καλλιτέχνες και περιόρισε την πρόσβαση των δημοσιογράφων στους χώρους του διαγωνισμού. Μία ακόμα κίνηση στην οποία προέβη η Ενωση και συνάντησε αντιδράσεις ήταν η απαγόρευση κάθε είδους σημαίας στη σκηνή, πλην των σημαιών των κρατών. Αν μη τι άλλο, μια πολιτική απόφαση για έναν «μη πολιτικό διαγωνισμό», που έκανε τη διοργάνωση ακόμα πιο κλειστή σε σχέση με το παρελθόν.
Ωστόσο, ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» παραμένει η συμμετοχή του Ισραήλ. Λόγω του πολέμου στη Γάζα, καλλιτέχνες και μέλη των ραδιοτηλεοπτικών φορέων ζητούν με επιστολές προς την EBU την αποπομπή του Ισραήλ από τον διαγωνισμό και του ραδιοτηλεοπτικού φορέα KAN από την Ενωση. Η ΕΒU δηλώνει πως το Ισραήλ δεν έχει παραβιάσει κάποιον από τους όρους, όπως η Ρωσία και η Λευκορωσία το 2022. Αντιθέτως, η EBU διασφαλίζει την ανεξαρτησία του φορέα από την κυβέρνηση Νετανιάχου που προσπάθησε να εμποδίσει πολλάκις τη λειτουργία του. Ωστόσο, ειδικά μετά τη διοργάνωση του 2019 στο Τελ Αβίβ, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον διαγωνισμό για να στείλει εμμέσως το μήνυμα πως η χώρα ανήκει πιο κοντά στην Ευρώπη παρά στη Μέση Ανατολή.
Η Κλαυδία στη διάρκεια των προβών για την ελληνική συμμετοχή με την «Αστερομάτα» στη σκηνή του St. Jakobshalle.
Βέβαια, και η Γεωργία χρησιμοποιεί τον διαγωνισμό για πολιτικούς σκοπούς, αλλά για να στείλει μήνυμα στους Γεωργιανούς. Η επιλογή της Μίριαμ Σενγκέλια, η οποία έχει τραγουδήσει σε συγκεντρώσεις του φιλορωσικού κόμματος «Γεωργιανό Ονειρο», με το τραγούδι «Freedom» μοιάζει κάπως αντιφατική με τις καταγραφές για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα του Καυκάσου.
Τα προγνωστικά
Τα στοιχήματα δείχνουν πως η Σουηδία οδεύει να σπάσει το ρεκόρ της Ιρλανδίας και να γίνει η πρώτη χώρα που σημειώνει οκτώ νίκες στον διαγωνισμό, χάρη στο κεφάτο «Bara bada bastu» των σουηδόφωνων Φινλανδών κωμικών KAJ, που μας προσκαλούν να ακολουθήσουμε τις ιεροτελεστίες της σάουνας. Η μόνη χώρα που φαίνεται να τους απειλεί είναι η Αυστρία, με την οπερατική φωνή του JJ στο «Wasted love» και το μαγικό concept που συνέλαβε ο σκηνοθέτης της συμμετοχής, Σέρχιο Χαέν. Ο ίδιος θα επιμεληθεί την εμφάνιση της Κύπρου, με τον Theo Evan και το «Shh» να ανεβαίνει απότομα στα στοιχήματα και να διεκδικεί πιθανότητες να τρυπώσει στην τελική δεκάδα.
Οσο για την Κλαυδία, η «Αστερομάτα» καταλαμβάνει την 21η θέση για νίκη, ενώ για κατάταξη στη δεκάδα βρίσκεται στη 17η θέση. Μετά τη δημοσιοποίηση των 30 δευτερολέπτων από τη δεύτερη πρόβα, η οποία απέσπασε θετικά σχόλια από τους Eurofans, φαίνεται πως η πρόκριση στον τελικό σχεδόν σφραγίστηκε. Μένει να το μάθουμε στις 15 Μαΐου, στον β΄ ημιτελικό, όπου η Ελλάδα εμφανίζεται έβδομη.
