Του Χρίστου Ζαβού
Δεν ήταν τυχαίος ο καθορισμός των δύο φιλικών με ΑΕΖ και ΑΠΕΠ. Ο Βούλγαρος εδώ και καιρό επιθυμεί να δει και να κοσκινίσει ποια είναι τα υλικά που έχει ενώπιον του. Άλλωστε πέραν του ότι η ομάδα διαθέτει 22 και πλέον ποδοσφαιριστές, μέχρι και τραυματίες είναι στην απ’ έξω και βλέπουν καθημερινά το ημερολόγιο τους έως ότου φτάσει ο Ιανουάριος (βλέπε Σακέτι).
Είναι έτσι και αλλιώς γνωστό, ότι στην ομάδα υπάρχουν παίκτες που είναι ανέτοιμοι (Ιονίτσα), υπάρχουν παίκτες που προέρχονται από τραυματισμό (Οχένε, Ζεζίνιο, Μπαρσέλος), είναι κάποιοι που ακόμη δεν έχουν προσαρμοστεί (Εσπάνα), κάποιοι δεν έχουν δείξει τις δυνατότητες τους (Λίλλης, Καρλίτος, Ναντό) ενώ κάποιοι άλλοι ακόμη ψάχνουν τον καλό τους εαυτό (Τάγμπα).
Με αυτά και με αυτά ο Ιβάιλο Πέτεφ φουντάροντας δύο παιγνίδια σε μια μέρα είχε την πολυτέλεια να ξαναγράψει το «βιβλίο» με το φετινό ρόστερ. Τι πρέπει να είδε, και τι σκέφτηκε βλέποντας 23 ποδοσφαιριστές του να αγωνίζονται στο όμορφο γήπεδο του Πύργου;
Από τον πρώτο αγώνα με την ΑΕ Ζακακίου (τα κουνούπια) μάλλον θα λυπήθηκε όπως και ο κάθε Αελίστας, ίσως και περισσότερο. Γιατί δεν είναι λίγο πράγμα να είσαι ο προπονητής της ομάδας και να βλέπεις ένα τρεχαντήρι να καταπίνει χιλιόμετρα και εσύ να μην μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις. Ο λόγος φυσικά για τον Εστεμπάν Σακέτι. Είναι ν’ αναρωτιέσαι πάντως; Γιατί τον άφησαν στην απ’ έξω αφού 20 του Οκτώβρη και ο παίκτης είναι μια χαρά και αγωνίζεται κιόλας και σε φιλικά παιγνίδια. Όπως και να χει, η απουσία του μέσα στην ομάδα βγάζει μάτια. Καλός ο Γκουντιλεγιέ, ακόμη καλύτερος ο «καλός» Μάριος, αλλά τέτοιο χαφ που τρέχει ακόμη και στο ντους δεν έχει η ομάδα. Πάντως το να τον βλέπεις να αγωνίζεται μετά από τόσο καιρό, μόνο χαρά σου προκαλεί το γεγονός. Ταυτόχρονα αυξάνεται και η προσδοκία που θα τον δεις σε επίσημο αγώνα να τρέχει σαν μανιακός για να καταστρέψει το παιγνίδι του αντιπάλου. Αν μη τι άλλο, η πρώτη μεταγραφή του χειμώνα θεωρείται εκ των προτέρων επιτυχημένη.
Στο παιγνίδι με τα «κουνούπια» θα είχε κιόλας στραμμένη την προσοχή του στο νεαρό Γεωργίου. Τόσα χρόνια προπονείται με την πρώτη ομάδα από τον καιρό του Ντεγκρά, ο νεαρός πορτιέρο αποτελεί ελπίδα για το μέλλον όσον αφορά τη θέση του άσσου. Με τον Φεγκρούζ να είναι στραπατσαρισμένος καλό θα ήταν να οχυρώνεσαι στον άσσο μήπως έρθει και καμιά στραβή με τον Ρομέρο (φτου, φτου, χτύπα ξύλο).
Ακολούθως το βλέμμα και η προσοχή στράφηκαν και σ’ ένα δικό του παιδί που τόσο επίσης έλειψε από την ομάδα. Γιατί όπως και να το κάνουμε ο καλός και ο υγιής Οχένε, δύσκολα τον αφήνει εκτός ενδεκάδας. Τέτοιο χαφάκι με κράτημα της μπάλας δεν έχει η ΑΕΛ, με εξαίρεση τον Μπεμπέ.
Επιπλέον με τους Ζακακιώτες σίγουρα θα χάρηκε με την επιστροφή του Μπαρσέλος ενώ θετικό ήταν και το συναίσθημα να βλέπει τον Ιονίτσα να σκοράρει. Άμα ανέβει ο Ρουμάνος αν μη τι άλλο η ομάδα θα έχει έναν ακόμη φορ, αν και εμείς κόντρα στο ρεύμα είμαστε φανατικοί Γκίγκι (πάλι σκόραρε ο παικταράς στο άλλο φιλικό με τους Πιτσιλιώτες). Σκόραρε και ο Τάγμπα, άιντε με το καλό να πάρει τα πάνω του, είτε ως αριστερό εξτρέμ, είτε ως σέντερ φορ, να βοηθήσει το παιδί τον εαυτό του και σίγουρα η ομάδα θα αποκτήσει άλλη δυναμική.
Πάντως το σημαντικότερο από τον αγώνα με το Ζακάκι ήταν κατά την άποψη μας ο Λέανδρος Λίλλης. Όχι γιατί πήρε χρόνο συμμετοχής αλλά για το γεγονός ότι ο Πέτεφ πάει να παρουσιάσει στο κυπριακό ποδόσφαιρο τον μελλοντικό αριστερό μπακ. Ενδεχομένως αν πετύχει το πείραμα του, τότε η ΑΕΛ και η εθνική ομάδα θα έχουν στην ομάδα ένα πλήρες αριστερό μπακ. Γιατί μπορεί στην Κύπρο να θέλουμε να βάλουμε όλοι γκολ και να τριπλάρουμε αλλά ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει ότι όλες οι θέσεις ανεξαιρέτως είναι εξίσου σημαντικές. Πόσο μάλλον του αριστερού μπακ που ακόμη και στο διεθνές στερέωμα θεωρείται ίσως η πιο δύσκολη. Όταν έχεις ένα παιδί με καλό σωματότυπο, που ξέρει να παίζει με τη μπάλα χάμω και έχει ένα εξαιρετικό αριστερό πόδι γιατί σώνει και καλά να τον χαραμίσεις μέσα στα εξτρέμ. Γιατί από εξτρέμ άμα κλείσεις τα μάτια σου και ψαρέψεις από δεξαμενή, θα βγάλεις δεκάδες. Αριστερά μπακ όμως, είναι όπως το φρέσκο μπαρμπούνι στη θάλασσα της Λεμεσού. Αυτό δηλαδή που έκανε με τον Εντμάρ στα τριάντα του το κάνει με τον Λίλλη στα 18 του. Άμα μάθει τη θέση το παιδί και δουλέψει σοβαρά, παίξει άμυνα αφήνοντας πίσω τα εξτρέμ και τα γκολ και τα σου πα μου πες, τότε να θυμάσαι ότι η Κύπρος θα βρει το νέο της αριστερό μπακ.
Πάμε παρακάτω. Επανέφερε και πάλι στα στόπερ τους Καντού και Σιέλη. Φαίνεται ότι ψάχνοντας το από δω και από κει, τούτοι οι δύο είναι αυτοί που υπερτερούν έναντι των Κυριάκου και Εσπάνα. Ομολογουμένως η εικόνα που έβγαλαν στο παιγνίδι με τη Ζενίτ στο Παπαδόπουλος ήταν πέρα για πέρα ιδανική. Μετά τα άλλαξαν, ιδιαίτερα ο Σιέλης που ακόμη δεν έχει μάθει να παίζει με ψυχραιμία, αρετή που άμα δεν την έχει ένα κεντρικό μπακ, τότε ζήτω που καήκαμε. Άμα με ρωτάς με ποιους θα πάει να παίξει με τους Σκαλιώτες το ερχόμενο Σάββατο, βάζω τα λεφτά μου στους δύο.
Τέλος μάλλον θα είδε και μια διαφορετική δεξιά γραμμή. Με δύο παιδιά που σίγουρα θα βοηθήσουν στη συνέχεια. Το Ναντό ακόμη δεν τον είδαμε αλλά ακούμε καλά πράγματα ενώ τον Σταύρου απέδειξε ότι όχι μόνο τον υπολογίζει αλλά τον εμπιστεύεται απόλυτα ακόμη και σε ένα αγώνα κόντρα στον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ.
