ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Προς ποια κατεύθυνση;

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Το έθεσε εύστοχα ο Νίκος Στέλγιας την προηγούμενη Κυριακή και το επαναλαμβάνω σήμερα, διότι είναι ένα από τα πιο ουσιαστικά ερωτήματα της εποχής που διανύουμε. Προς τα πού θα διοχετευθεί η κοινωνική αμφισβήτηση, η οποία εκδηλώθηκε με τις πορείες διαμαρτυρίας; Προς ποια πολιτική κατεύθυνση; Διότι αν θέλουμε να βλέπουμε μέσα από ένα ευρυγώνιο φακό, αυτή τη στιγμή εκείνο το οποίο κρίνεται δεν είναι μόνο η κυβέρνηση αλλά και όλα τα κόμματα.

Η κρίση δεν αφορά μόνο τους κυβερνώντες – παρότι αυτοί ομολογουμένως την έχουν τερματίσει – αλλά ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα. Και για να υπάρξει αλλαγή δεν αρκεί να βάλει ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς. Χρειάζεται μια πολιτική ανανέωση, η οποία να στοχεύει στην κάθαρση του πολιτικού συστήματος. Το είχε γράψει προ καιρού ο κ. Παμπορίδης –ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς που τόλμησαν να τα βάλουν με το κατεστημένο – και το επαναλαμβάνω σήμερα γιατί είναι όσο ποτέ επίκαιρο. Είχε γράψει ο κ. Παμπορίδης: «Είναι καιρός για εκ βάθρων αναδόμηση του κράτους. Το κράτος της δεκαετίας του ’60 αποτελεί μόνο καρκίνωμα και μολύνει οτιδήποτε αγγίζει με πρώτο τον πολίτη πελάτη. Τα γραμμάτια των πολιτικών στο “Σύστημα” δεν επιτρέπουν ούτε καν στους ελάχιστους καλοπροαίρετους πολιτικούς να ξεφύγουν. Μοναδική λύση είναι ο πολίτης να σταματήσει να είναι πελάτης των κομμάτων. Να ορθώσει ανάστημα και να διεκδικήσει με αξιοπρέπεια ένα κράτος δικαίου, ευρωπαϊκό χωρίς λαμόγια και “σιεητάνηδες πολιτικούς που βρίσκουν λύσεις σε κάθε πρόβλημα”. Κι αυτό δεν γίνεται με “μονάδες”. Χρειάζεται μαζικό κοινωνικό κίνημα. Και δεν είναι ανάγκη να γίνει ερήμην των κομμάτων. Αν τα κόμματα ειλικρινά αποφασίσουν να ενεργήσουν προς όφελος της κοινωνίας και να απομακρύνουν τα ίδια με αυτοκάθαρση τις πρακτικές και τα πρόσωπα που συντηρούν τη διαπλοκή και υπηρετούν το “Σύστημα” τότε μπορούν να ξαναγίνουν πραγματικά κύτταρα της δημοκρατίας και να καταστούν αυτά το μαζικό κοινωνικό κίνημα. Αν δεν μπορούν, όμως, ο κόσμος θα τα προσπεράσει».

Μέχρι στιγμής κανένα από τα μεγάλα κόμματα δεν μας έχει δείξει πως κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή της αυτοκάθαρσης και της απομάκρυνσης πρακτικών που συντηρούν τη διαπλοκή και που υπηρετούν το σύστημα. Αντιθέτως παραμένουν εγκλωβισμένα στις χρεοκοπημένες πρακτικές τους, εκμεταλλευόμενα τη λαϊκή οργή προς ίδιον κομματικό όφελος. Όσο τραγικοί είναι οι κυβερνώντες εξίσου τραγικοί αποδεικνύονται μέρα με τη μέρα οι αντιπολιτευόμενοι που προσπαθούν να παρεισφρήσουν μέσα στη συναισθηματική κόπωση των πολιτών και να αρπάξουν σαν αρπακτικά ό,τι μπορούν προκειμένου να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι. Λες και αυτό το οποίο επιζητεί ο κόσμος είναι η εν λόγω απόδειξη και όχι μια κίνηση αυτοκάθαρσης ως ένδειξη επίγνωσης της συνενοχής όλων στη συντήρηση του σαθρού συστήματος. Η κοινή γνώμη όμως αυτό που αναζητάει είναι πολιτικούς που έχουν την τόλμη να τα βάλουν με το σαθρό κατεστημένο. Που δεν θα λογαριάσουν το πολιτικό κόστος και δεν θα συμπεριφερθούν σαν κυνηγοί της εξουσίας. Που θα αρνηθούν να ενσωματωθούν στα στεγανά των κομματικών μηχανισμών και που θα αισθάνονται υπόλογοι μόνο εκεί όπου οφείλουν να είναι, δηλαδή στους πολίτες.

Υπάρχουν αυτοί οι πολιτικοί σήμερα; Κι αν υπάρχουν δεν τους έχουμε δει ακόμα. Διότι αυτούς που βλέπουμε είναι οι ίδιοι που ήταν και χθες να προσπαθούν απεγνωσμένα να αυτοπαρουσιαστούν ως «καινούργιοι». Μόνο που αν ήταν πραγματικά «καινούργιοι» δεν θα χρειάζονταν τους «χειρότερους» για να λάμψει η «καθαρότητά» τους. Θα ήταν αυτόφωτα καθαροί.

Άρα εκείνο το οποίο επείγεται είναι να βγουν στην επιφάνεια οι πολιτικοί που έχουν το υπόβαθρο και την τόλμη να παλέψουν με «θεούς και δαίμονες» για να απαλλάξουν τη χώρα από τη δυσωδία. Αλλά για να εμφανιστούν αυτοί οι πολιτικοί εμείς οφείλουμε να μην πέφτουμε στην παγίδα των «ετερόφωτων καθαρών». Οφείλουμε να τους δημιουργήσουμε το έδαφος όχι μόνο αντιδρώντας, αλλά και δρώντας προς την κατεύθυνση που θα τους επιτρέψει να βγουν στο φως.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X