Της Ελένης Ξένου
Η πρώτη αντίδραση ενός πολίτη με σώας τα φρένας στις αποκαλύψεις του Αλ Τζαζίρα είναι μια στομαχική διαταραχή που οδηγεί σε ξερατά. Και η δεύτερη (μετά τα ξερατά) είναι μια εκ βαθέων θλίψη για το πού καταντήσαν τη χώρα οι κάθε λογής πολιτικάντηδες ώστε ο μοναδικός θεός μας να είναι το χρήμα (και δη το εύκολο), με αποτέλεσμα να ξεπουλούν με πάσα ευκολία και αισχρά μιτσοκαμμήματα, κάθε αξία, κάθε θεσμό και κάθε ίντσα αυτής της όμορφης γης με το ανάλογο αντίτιμο, καπηλευόμενοι τα αξιώματά τους. Χωρίς καμία αιδώ και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και το πιο τραγικό χωρίς να θεωρούν ότι κάνουν κάτι ιδιαίτερα μεμπτό. Αυτή, λοιπόν, είναι η πρώτη αντίδραση ενός πολίτη με υγιή αντανακλαστικά. Εντελώς αντίθετη, ωστόσο, ήταν η πρώτη αντίδραση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, καθώς και του ίδιου του προέδρου της Δημοκρατίας, οι οποίες αποδεικνύουν ότι ακόμα και την ώρα που ξεσκεπάζεται τόσο απροκάλυπτα η βρωμιά, αυτοί επιλέγουν να συνεχίσουν να μας εμπαίζουν. Και ο λόγος που προτάσσω τις πρώτες αντιδράσεις τους και όχι τις μετέπειτα –αυτές που ακολούθησαν αφού αντιλήφθηκαν ότι η κοινή γνώμη ήταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί– είναι γιατί επιβάλλεται να διατηρήσουμε την κρίση μας εστιασμένη στη μεγάλη εικόνα, ώστε να δράσουμε, απαιτώντας γενικότερη κάθαρση και να αντιδράσουμε με κοινωνική απαξίωση όλων όσων υποκριτικά ελίσσονται για τα μικροκομματικά τους συμφέροντα.
Ας δούμε, λοιπόν, τις πρώτες αντιδράσεις (άλλως υποκριτικούς ελιγμούς) των δύο μεγάλων κομμάτων. Ο μεν ΔΗΣΥ χωρίς καμία ντροπή μας είπε ότι «μπροστά στις κρίσιμες ώρες που περνά ο τόπος δεν θα ξανανοίξει το γνωστό θέμα των διαβατηρίων και πως συμπεριφερόμενοι υπεύθυνα (!) δεν θα δώσουν περισσότερο υπόσταση σε μια αμφιβόλου προθέσεων έρευνα». Και έσπευσε να νουθετήσει και το ΑΚΕΛ να πράξει το ίδιο. Το δε ΑΚΕΛ, που προ βίντεο ήταν κάτι παραπάνω από λαλίστατο στις κατηγορίες για το θέμα των διαβατηρίων, στην πρώτη (επαναλαμβάνω) αντίδρασή του περιορίστηκε να μας παραπέμψει στην ανακοίνωση του βουλευτή του κ. Τζιοβάνη για τις εξηγήσεις (αν είναι δυνατόν) προσθέτοντας πως «συνεχίζει να ζητάει πλήρη διερεύνηση και απόδοση ευθυνών όπου υπάρχουν». Και το αποκορύφωμα, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας που μας έστειλε στους δαίμονες, κλείνοντας στο πι και φι το θέμα. Το διανοείστε; Πως με αυτό τον τρόπο τα δύο μεγάλα κόμματα και ο ίδιος ο πρόεδρος επιχείρησαν να «ξεμπερδέψουν» με το θέμα; Κρυμμένοι πίσω από τα ιδιοτελή τους συμφέροντα κανένας τους δεν μίλησε για παραιτήσεις, ούτε και για τον πλήρη εξευτελισμό των θεσμών και της χώρας.
Διότι προφανώς κανένας τους δεν νοιαζόταν εκείνη την ώρα για την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος αλλά για το πώς θα κερδίσουν χρόνο ώστε να μπαλώσουν την όποια «συνενοχή» τους στη βρωμιά, με το όσο το δυνατόν λιγότερο πολιτικό κόστος. Αυτό είναι το θέμα, αν θέλουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα προκειμένου να μην εξαντληθεί κι αυτό το μέγα σκάνδαλο σε δύο παραιτήσεις. Ο πολίτης έχει ξεράσει και το τελευταίο κομμάτι κουτόχορτου που έτρωγε και μπορεί πλέον να διακρίνει πως η διαφθορά δεν αρχίζει αλλά ούτε και τελειώνει στους παραιτηθέντες. Και όσοι πολιτικοί δεν αντιδρούν (και δρουν) αμέσως και αντανακλαστικά όπως επιβάλλει η πάταξη της διαφθοράς, αλλά προσπαθούν να ελιχθούν προκειμένου να μας ξαναταΐσουν το κουτόχορτο για να την βγάλουν καθαροί, τότε πρέπει να περιθωριοποιούνται με κοινωνική απαξίωση, το μόνο μας όπλο, αν πραγματικά θέλουμε να παραμείνουμε κυρίαρχος λαός σε μια δημοκρατία και όχι έρμαιο όσων αισχροκερδούν σε βάρος της δημοκρατίας. Όσο δεν για τον πρόεδρο οφείλει αργά η γρήγορα να λογοδοτήσει, γιατί άφησε το κράτος τόσο ευάλωτο και αθωράκιστο στους διεφθαρμένους, ώστε να μπορεί ένας παρανοϊκός Ερντογάν να μεθοδεύει τον διασυρμό μας και να πλήττει την αξιοπιστία μας διεθνώς, πετυχαίνοντας αυτό που επιδιώκει εδώ και καιρό: Να μας εξοντώσει, όχι με όπλα αλλά με τις «ευλογίες» μας.
