Του Λάρκου Λάρκου
Η δημόσια αντιπαράθεση Ν. Αναστασιάδη-Μ. Ακιντζί αποτελεί μια κωδικοποίηση των σημείων σύγκρουσης ανάμεσα στους δύο, μια αντιπαράθεση που εξηγεί εν πολλοίς το σημερινό σκηνικό. Οι δηλώσεις τους: Ο Ν. Αναστασιάδης δήλωσε στις 19/8 πως «η συνέντευξη του κ. Μ. Ακιντζί στην εφημερίδα Γενί Ντουζέν είναι αρκούντως αποκαλυπτική, τόσο για τους διαχρονικούς στόχους της Τουρκίας όσο, όμως, και για τους λόγους που οδήγησαν στο ναυάγιο της Διάσκεψης για την Κύπρο, στο Κραν Μοντάνα».
Ο Μ. Ακιντζί απάντησε στις 23/8 πως «πουθενά στη συνομιλία ο κ. Αναστασιάδης δεν μπορεί να βρει ούτε ένα στοιχείο που να δικαιολογεί τη δική του λανθασμένη πολιτική... είναι μάταιο να προσπαθεί να διαστρεβλώσει την αλήθεια, χρησιμοποιώντας τη συνέντευξή μου στη Γενί Ντουζέν». Ο Ν. Αναστασιάδης πρόσθεσε επίσης πως «διαψεύδονται και τα όποια αφηγήματα ήθελαν να αποδίδουν την αποτυχία στο Κραν Μοντάνα και μέχρι σήμερα, στη δική μας πλευρά». Από την πλευρά του, ο τέως Τ/κ ηγέτης σχολίασε πως «ο κ. Αναστασιάδης ήταν στην πρώτη γραμμή εκείνων που εμπόδισαν την επίτευξη αποτελεσμάτων στο Κραν Μοντάνα με τη μαξιμαλιστική του στάση, μη αποδεχόμενος την πολιτική ισότητα των Τ/κ με όλα τα στοιχεία της». Ο Ν. Αναστασιάδης διαπίστωσε πως «την ίδια ώρα, με όσα δηλώνει ο κ. Ακιντζί για τη συμφωνία του Βερολίνου, καταδεικνύει πως δεν έπαψα από την επομένη, κιόλας, της αποτυχίας της Διάσκεψης για την Κύπρο το 2017, να επιδιώκω την επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντάνα». Τα γεγονότα δεν δικαιώνουν τις αναφορές του Ε/κ ηγέτη: η αποτυχία στο Κραν Μοντάνα σημειώθηκε στις 7 Ιουλίου 2017. Η Συμφωνία στο Βερολίνο έγινε δυόμισι χρόνια μετά, 25 Νοεμβρίου 2019. Ενδιάμεσα (2 Μαΐου 2018) απέρριψε την πρόταση Ακιντζί για να γίνει το από Έξι Σημεία Πλαίσιο Γκουτέρες «στρατηγική συμφωνία» για τη λύση!
Στις 23/8 ο ΚΕ ανακοίνωσε ότι θα ακυρωθούν, ή δεν θα ανανεωθούν, τα διαβατήρια που κατέχουν 14 Τ/κ που «με τις πράξεις τους υποβαθμίζουν την κυριαρχία και την ασφάλεια της Δημοκρατίας της Κύπρου, παραβιάζοντας το Σύνταγμα της χώρας». Το ζήτημα με τα διαβατήρια, ωστόσο, πάει πολύ πίσω. Ο Τ. Παπαδόπουλος άρχισε να δίνει μαζικά στους Τ/κ διαβατήρια, ταυτότητες, δωρεάν είσοδο στα νοσοκομεία κ.λπ. για να βελτιώσει τη δυσχερή θέση του μέσα στην Ε.Ε. εξαιτίας των επιλογών του απέναντι στο σχέδιο λύσης που υπέβαλαν τα Η.Ε. στην τότε εποχή. Η απόφαση Παπαδόπουλου ήταν πολύ λανθασμένη, γιατί δεν υπάκουε σε καμιά στρατηγική, όπως λ.χ. να φέρει τη λύση πιο κοντά. Η μαζική χορήγηση αποσκοπούσε στο να αποσυναρμολογήσει τα δυνατά στοιχεία που συνθέτουν το πακέτο της λύσης, με την παραχώρηση ήσσονος σημασίας «δώρων» στους Τ/κ.
Το ζήτημα δεν είναι τα διαβατήρια, το ζήτημα είναι η λάθος αξιολόγηση των προτεραιοτήτων της νήσου σε αυτή τη συγκυρία. Είναι προφανές ότι ο Ν. Αναστασιάδης ακολουθεί τη γραμμή «ποτέ ξανά συνομιλίες όσο είμαι πρόεδρος», με ώθηση των πραγμάτων στον φαύλο κύκλο της ακήρυκτης διχοτόμησης. Έτσι μεταφέρει τη σύγκρουση στο πεδίο που ευνοεί τον ντενκτασικής κοπής Ε.Τατάρ. Αυτός με τη σειρά του θα πάρει κάποια «αντίμετρα» και έτσι θα μεγαλώνει ο φαύλος κύκλος των αντιπαραθέσεων σε μια ασύμβατη πορεία που θα καταλήξει με βεβαιότητα στα βράχια.
Στο πλαίσιο της ίδιας ασύντακτης πορείας προς τα βράχια, πραγματοποιήθηκε η νέα «τριμερής» συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Κύπρου-Ισραήλ-Ελλάδας στο Ισραήλ (22/8, με Ν. Χριστοδουλίδη, Γ. Λαπίτ, Ν. Δένδια). Ποιο όμως είναι το όφελος για την Κύπρο από τις Τριμερείς; Μπορεί να καταγραφεί, έστω, ένα; Στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ σημειώνεται πως αυτές γίνονται «προς ενίσχυση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή». Ωστόσο, με την εγκατάλειψη της διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού από το 2017 και τη στροφή στις Τριμερείς, εξελίσσεται ακριβώς το ανάποδο. Η «σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή», δυστυχώς, επήλθε, καθώς η Τουρκία έθεσε κάτω από τον πλήρη έλεγχό της την κυπριακή ΑΟΖ. Κάτι που η κοινή γνώμη μπορεί εύκολα να δει με γυμνό μάτι –από τη «Σουπιά» μέχρι τις έρευνες του «Φατίχ», από το Βαρώσι μέχρι την εξαφάνιση του EastMed.
Κάθε πολιτική από τη στιγμή που σχεδιάζεται, στην πορεία της αξιολογείται, σταθμίζεται ως προς αν αποφέρει κέρδη ή ζημίες. Η αλλαγή λ.χ. του στάτους στην περίκλειστη περιοχή των Βαρωσίων, οφείλεται (και) στις απόπειρες της Λευκωσίας να κάνει παιχνίδι με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, κάτι που η Τουρκία διαβάζει ως απόπειρα «περιορισμού» της στον Κόλπο της Αττάλειας.
Κάθε πολιτική επιλογή δεν εξελίσσεται στο κενό, συγκρίνεται με το τι κάνουν άλλοι παίκτες για να επηρεάσουν το περιφερειακό σκηνικό, όπως εξελίσσεται σήμερα. Η Τουρκία με φόντο την αφγανική κρίση καταγράφεται ως ένας παίκτης της επόμενης ημέρας. Έτσι, οι εξής τηλεφωνικές συνομιλίες: Ερντογάν-Μέρκελ, Ερντογάν-Πούτιν, Ερντογάν- Μητσοτάκη, Ερντογάν-Σ. Μισέλ. Ταυτόχρονα: Τσαβούσογλου με ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Ρωσίας, Κορέας, Αυστραλίας, Πακιστάν, Ουρουγουάης. Διερευνητική πρόταση για συνάντηση Ερντογάν με τον ηγέτη των Ταλιμπάν. Επιπρόσθετα ο Σουχεΐλ Σιαχίν, εκπρόσωπος Ταλιμπάν, δήλωσε πως «λέω ανοιχτά ότι έχουμε ανάγκη τη συνεργασία, τη φιλία και τη στήριξη της Τουρκίας περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της οικονομίας, των οικοδομών, της ενέργειας και της επεξεργασίας του υπόγειου πλούτου» - συνέντευξη στην «Τουρκιγιέ». (ΚΥΠΕ, 20/8).
Την ίδια στιγμή η άλλη εικόνα: Η Κύπρος που ασχολείται με τη στρέβλωση της πραγματικής ατζέντας της νήσου –κατοχή/διαίρεση/επίλυση. Στο γήπεδο της στρέβλωσης η Κύπρος δεν βρίσκει καμιά υποστήριξη, αντίθετα, βουλιάζει διαρκώς και περισσότερο στον βάλτο της στασιμότητας...
