Του Μιχάλη Σοφοκλέους
Ο Οικονομικός Διάδρομος Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC) είναι μια πρωτοβουλία συνδεσιμότητας που φιλοδοξεί να γίνει γέφυρα εφοδιασμού μεταξύ της Ινδίας, της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης μέσω λιμανιών, σιδηροδρόμων, ψηφιακών διασυνδέσεων και αγωγών ενέργειας. Η απάντηση στον Δρόμο του Μεταξιού που επιχειρεί η Κίνα. Ο IMEC, ήταν το χειροπιαστό αποτέλεσμα του πρωτοφανούς κλίματος συνεργασίας που δημιουργήθηκε μεταξύ των Ινδών, των Αράβων (Αίγυπτος, Ιορδανία, Εμιράτα, Μπαχρέιν, Σαουδική Αραβία και άλλοι) με τους δυτικούς (ΗΠΑ και ΕΕ). Η έμπρακτη επέκταση της εξομάλυνσης των σχέσεων που προέβλεπαν οι συνθήκες του Αβραάμ.
Ήταν όμως ταυτόχρονα και ο κύριος στόχος των επιθέσεων της Χαμάς. Η 7η Οκτωβρίου 2023, ήταν έναν ακριβώς μήνα μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης του IMEC στο Νέο Δελχί. Το Ιράν και οι σύμμαχοί του, ήθελαν με κάθε τρόπο να τορπιλίσουν αυτούς τους σχεδιασμούς. Το ενδιαφέρον για το έργο εύλογα ατόνησε μετά την επίθεση. Επανέρχεται όμως έντονα στο προσκήνιο τους τελευταίους μήνες, με κύριο πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, αλλά και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου, που ενεργοποίησαν ξανά και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.
Η Κύπρος, με τη στρατηγική της θέση στη Μεσόγειο, την εγγύτητα με Χάιφα και Σουέζ και –κυρίως– την ιδιότητα του μέλους της Ε.Ε., θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό κόμβο της εφοδιαστικής αυτής αλυσίδας. Αξιοποιώντας λιμάνια, όπως η Λεμεσός, ενεργειακά έργα, τεχνολογικές διασυνδέσεις και δομές, αλλά και με υπηρεσίες στις οποίες ειδικεύεται. Η χώρα μας, όμως, δεν είναι στους συνυπογράφοντες του IMEC, όπως ούτε και η Ελλάδα, παρά μόνο εμμέσως, μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ταυτόχρονα, η λυσσαλέα αντίδραση της Τουρκίας στην προοπτική του IMEC, λόγω της μη δικής της συμμετοχής, δημιουργεί πάντοτε προβληματισμό, πολύ περισσότερο σε ό,τι αφορά την Κύπρο.
Υποθέτω, ότι αυτός ήταν ο κύριος λόγος της πρόσφατης επίσκεψης του Χριστοδουλίδη στο Ισραήλ και της συνάντησής του με τον Νετανιάχου, παρά τις αντιδράσεις εντός. Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις που έγιναν και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν είχα κανένα δισταγμό να στηρίξω δημοσίως το ταξίδι του Προέδρου. Δεν επιτρέπεται να περάσει και άλλο τραίνο από μπροστά μας και εμείς, αντί να επιβιβαστούμε, να το παρακολουθούμε εγκλωβισμένοι στις αγκυλώσεις μας. Το σημαντικότερο όμως γεγονός για την Κύπρο και τον IMEC, ήταν η εξαιρετικής σημασίας επίσκεψη του Ναρέντρα Μόντι, καθ’ οδόν προς τον Καναδά για τη διάσκεψη των G7. Ο Ινδός πρωθυπουργός μάλιστα, δεν ανέβαλε την παρουσία του στην Κύπρο, παρά το τραγικό και πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα που μόλις είχε συμβεί στη χώρα του.
Η επίσκεψη Μόντι ήταν η μεγαλύτερη, από τις ελάχιστες επιτυχίες που έχει να επιδείξει η κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη. Υπογράφηκαν πολύ σημαντικές συμφωνίες, συμφωνήθηκε συνεργασία στην προώθηση του IMEC και –ταυτόχρονα– στάλθηκε μήνυμα προς την Τουρκία, η οποία στηρίζει το Πακιστάν, που βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου με την Ινδία. Ο ίδιος ο κ. Μόντι, από τις ελάχιστες σημαντικές προσωπικότητες του σημερινού κόσμου, έδωσε στην επίσκεψή του τέτοια σημασία που εξέπληξε και τον πιο αισιόδοξο Κύπριο.
Ποιος δεν έδωσε τη σημασία αυτή; Ο ίδιος ο Πρόεδρος της μικρής μας χώρας. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης που πέτυχε το αδιανόητο: να την υπονομεύσει. Φροντίζοντας, λίγες μόλις ώρες πριν από την άφιξη Μόντι, να επιχειρήσει διπλωματική παρωδία αντίστοιχη εκείνης του Σπύρου Κυπριανού το Πάσχα του 2000 στη Γιουγκοσλαβία.
Η δημόσια δήλωση του κ. Χριστοδουλίδη ότι θα μεταφέρει μήνυμα του Ιράν στο Ισραήλ, ανεξαρτήτως του τι πράγματι προηγήθηκε, αποτελεί διπλωματικό έγκλημα. Πρώτα έναντι στη χώρα μας, εφόσον την καθιστά πλήρως αναξιόπιστη να διαχειριστεί την οποιαδήποτε διπλωματική πληροφορία. Μετά έναντι σε κάθε άλλη χώρα που εμπλέκεται στην πολεμική κρίση. Αλλά και έναντι στον ίδιο τον κ. Μόντι. Είναι ανήκουστο, την ώρα που ο Ινδός πρωθυπουργός στέλνει από την Κύπρο σοβαρά μηνύματα, ο Κύπριος πρόεδρος να τον επισκιάζει, να φουσκώνει σαν μπαλόνι και να επιχειρεί να αποκτήσει σκιά μεγαλύτερη απ’ το μπόι του…
Η ανάγκη να νιώθεις μεγάλος, δείχνει πόσο μικρός πραγματικά αισθάνεσαι, περιγράφει ο Φρίντριχ Νίτσε. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Χριστοδουλίδης πέφτει θύμα της ματαιοδοξίας και του μικρομεγαλισμού του. Και είναι η πολλοστή φορά που συμπεριφέρεται στους πολίτες ως άβουλους υπηκόους πουλώντας φούμαρα. Αυτά είναι όμως θέματα που αφορούν εμάς. Το να κάνει τη χώρα ρεζίλι στον κόσμο για πέντε καθοδηγούμενα χειροκροτήματα στην Κύπρο, πάει την παθογένεια σε εντελώς άλλο επίπεδο.
