Του Παύλου Ξανθούλη
Οι Πράσινοι της Ευρώπης, με τα θετικά και τα αρνητικά τους, χαρακτηρίζονται από καθαρότητα θέσεων και πράξεων. Είτε συμφωνείς μαζί τους, είτε διαφωνείς. Γνωρίζεις τι πρεσβεύουν και τι διεκδικούν. Χωρίς να μασούν τα λόγια τους, τολμούν να έρθουν σε πολιτική ρήξη με κυβερνήσεις και ισχυρές πολιτικές δυνάμεις. Με άλλα λόγια, οι θέσεις τους δεν είναι «demi», ειδικά όταν οι Βρυξέλλες (ή/και το Βερολίνο), προωθούν πολιτικές που προσκρούουν στις αρχές και τις αξίες των Πρασίνων.
Σε αντίθεση με τους Πράσινους της Ευρώπης, η ηγεσία των Οικολόγων της Κύπρου δεν χαρακτηρίζεται ούτε από καθαρότητα θέσεων, ούτε από διεκδικητικότητα. Και σε καμιά περίπτωση δεν δείχνει να τολμά να προσεγγίσει την έννοια της πολιτικής ρήξης. Στο Κυπριακό, κάποιος θα πρέπει τελικά να μας πει εάν η θέση του σημερινού επικεφαλής των Οικολόγων, Χαράλαμπου Θεοπέμπτου και γενικότερα της ηγεσίας του Κινήματος, συμπίπτει με αυτήν του Γιώργου Περδίκη ή με αυτήν της Αλεξάνδρας Ατταλίδου. Και με ποια γραμμή θα πορευτούν τελικά οι Οικολόγοι στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Για να ξέρει ο κόσμος τι ψηφίζει (αν ψηφίζει). Η ασάφεια και η παραπομπή του ζητήματος προς συζήτηση το φθινόπωρο, μπορεί να βολεύει τον ευγενικό κ. Θεοπέμπτου, προκειμένου να εξασφαλίσει ψήφους από όλες τις κατευθύνσεις. Στην προκειμένη όμως περίπτωση η διαφορετικότητα των θέσεων που επιχειρεί να συστεγάσει είναι τόσο μεγάλη, ώστε μαζί με την ασάφεια που ανέχεται ή/και επιδιώκει, κινδυνεύει να καταστεί ασαφής και η ίδια η ταυτότητα του Κινήματος των Οικολόγων. Εκτός κι αν αυτό δεν ενοχλεί και μπορεί να θυσιαστεί στον βωμό της ψηφοθηρίας…
Η ατολμία, αν μη τι άλλο, της ηγεσίας των Οικολόγων να τοποθετηθεί ξεκάθαρα, εκτείνεται και στο ζήτημα του υποψηφίου Μιχάλη Παρασκευά, ο οποίος έβρισε με όρους πεζοδρομίου την υπουργό Δικαιοσύνης Έμιλυ Γιολίτη, αλλά εξασφάλισε την ανοχή του Κινήματος. Η ηγεσία των Οικολόγων αποφάσισε αποβολή από το ψηφοδέλτιο με αναστολή, εισάγοντας στην πολιτική τον όρο μιας «κίτρινης κάρτας» που καταστρατηγεί κάθε έννοια ηθικής, προκαλώντας παράλληλα και τη νοημοσύνη μας. Η οχύρωση πίσω από την αγανάκτηση που ενδεχομένως κάποιος αισθάνεται για οποιοδήποτε ζήτημα, ορθώς ή αδίκως, δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα για τέτοιες συμπεριφορές, ούτε από υποψηφίους, ούτε (κυρίως) από τα πολιτικά σχήματα που τους στεγάζουν. Και στην περίπτωση αυτή, η τραγικά ατυχής στάση της ηγεσίας των Οικολόγων, έχει σαφή εκλογικό προσανατολισμό, προσέγγιση και συμπεριφορά που επίσης φέρνει το κυπριακό Κίνημα στο αντίθετο ρεύμα της ξεκάθαρης πολιτικής ροής λόγου και πράξεων των Πρασίνων, στην Ε.Ε.
Αλλά και στα ίδια τα «πράσινα» θέματα που η ηγεσία των Οικολόγων θα έπρεπε να δίνει κατεύθυνση σε όσους ηθελημένα υπνώττουν, περιλαμβανομένης της κυβέρνησης και του συνόλου των κοινοβουλευτικών κομμάτων, τηρεί και πάλι μια απαράδεκτα αμφιλεγόμενη προσέγγιση. Σε αυτά περιλαμβάνεται και η άθλια απόφαση του συντεταγμένου κυπριακού κράτους να πει «ναι» στη διαβίωση σκύλων σε κλουβιά. Απόφαση που δεν λήφθηκε πριν από 5000 χρόνια, όταν κόσμος ζούσε σε άγρια κατάσταση, αλλά πριν από μερικούς μήνες, με τους 56 βουλευτές, όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων και τον υπουργό Γεωργίας Κώστα Καδή να συμπράττουν σε ένα εγκληματικό πλαίσιο, για να το πω όσο πιο ευγενικά μπορώ.
Οι Οικολόγοι εξάντλησαν την υποτιθέμενη «διεκδικητικότητά» τους στην υποβολή μιας τροπολογίας. Και όταν η τροπολογία αυτή απορρίφθηκε, κάθισαν στα αβγά τους, διαφημίζοντας ότι έκαναν δήθεν τον καθήκον τους! Κατά συνέπεια, η «μάχη» που φαινομενικά έδωσαν οι Οικολόγοι της Κύπρου για ένα ζήτημα που θα έπρεπε να ενοχλεί τον σκληρό πυρήνα της υπόστασής τους, «έληξε». Και μαζί έσβησαν και οι όποιες ελπίδες που κάθε ζωόφιλος ενδεχομένως έτρεφε, για προστασία των ζώων.
Η ηγεσία των Οικολόγων πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθεί ότι η καθαρότητα θέσεων και η διεκδικητικότητα δεν συμβαδίζουν με μετέωρα βήματα και ημίμετρα. Η συντήρηση ενός ομιχλώδους τοπίου, σε όλα τα επίπεδα, με αμφιλεγόμενες και ενίοτε αντικρουόμενες πολιτικές προσεγγίσεις, μπορεί να εξυπηρετήσει πρόσκαιρα τις ψηφοθηρικές βλέψεις ενός κινήματος, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα εμπεδώσει στη συνείδηση του κόσμου μια ουσιαστική εναλλακτική επιλογή. Άλλωστε, οι demi κινήσεις μόνο σε demi οικολόγους παραπέμπουν.
