Του Ονασαγόρα
Πολύ θετικά είναι τα συμπεράσματα στη διακήρυξη των MED7 για την Κύπρο, άξιζε το ξενύχτι του Νίκαρου.
Στα συμπεράσματα περιλαμβάνεται σαφέστατη αναφορά ότι η λίστα κυρώσεων θα πρέπει να διευρυνθεί και να εγκριθεί από τη σύνοδο κορυφής των ηγετών της ΕΕ, εάν η Τουρκία δεν τερματίσει τις προκλήσεις και προσέλθει σε διάλογο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά και η επίσκεψη του Μάικ Πομπέο αύριο στη Λευκωσία, λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη Λαβρόφ. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και επιβεβαιώνουν μεν την επιτυχία της Αθήνας και της Λευκωσίας να διεθνοποιήσουν το πρόβλημα με τις τουρκικές προκλήσεις αλλά δεν προδικάζουν ακόμα την έκβασή του.
Τι έκανε τους Ευρωπαίους να συζητούν ξεκάθαρα την επιβολή κυρώσεων;
Μπορεί οι MED7 να ήταν ξεκάθαροι στις αναφορές τους και ο Μακρόν να έκανε τον Ερντογάν «με γαλλικά κρεμμυδάκια», ωστόσο δεν έχουμε δει ακόμη ούτε ουσιαστικές κυρώσεις, ούτε ενιαίο ευρωπαϊκό μέτωπο. Αντί για ευρωπαϊκή γροθιά κατά της Τουρκίας ξεπροβάλλουν μόνο μεμονωμένα δάχτυλα.
Η απόφαση των MED7 χθες είναι βεβαίως μια πολύ καλή αρχή σε μια στιγμή που ενείνονται οι εξελίξεις και μπαίνουμε στην τελική ευθεία για το «δια ταύτα». Το ερώτημα είναι τι γίνεται στη συνέχεια, αφού ένας σκληρός φιλοτουρκικός πυρήνας εντός της ΕΕ εξακολουθεί να αρνείται την επιβολή κυρώσεων με την πρόφαση του διαλόγου. Ενός διαλόγου που όλοι γνωρίζουν ότι είναι αδύνατον να αρχίσει υπό το καθεστώς απειλών και εάν η Τουρκία δεν αποσύρει τα πλοία της.
Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες η Σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα κληθεί να τοποθετηθεί ξεκάθαρα απέναντι στον προβληματικό και προσβλητικό γείτονα. Η διακήρυξη των MED7 είναι μεν ένα πολύ ισχυρό χαρτί αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιες εξελίξεις θα ακολουθήσουν στις μέρες που έρχονται. Τεχνικές ομάδες από την Ελλάδα και την Τουρκία βρίσκονται ήδη σε ένα άτυπο διάλογο με την ελπίδα ότι θα οδηγήσουν σε «κανονικό» διάλογο. Όπου το «κανονικό» δεν σημαίνει ότι θα είναι και ουσιαστικό και παραγωγικό. Γιατί ο νεοσουλτάνος, για να αποφύγει τις κυρώσεις μπορεί να συγκατανεύσει σε διάλογο και να ροκανίζει τον χρόνο επαναφέροντας τις προκλήσεις σε χρόνο που τον βολεύει. Ή να αρχίσει ένας διάλογος ο οποίος, λόγω του Ερντογάν και των μαξιμαλιστικών του στόχων, να μην προχωρήσει, ούτε να έχει αίσιο τέλος.
Το ερώτημα είναι ποιες επιλογές έχουμε, γιατί θέλουμε, δεν θέλουμε απέναντί μας είναι ο Ερντογάν. Και αυτόν θα πρέπει να βρούμε τρόπο να χειριστούμε και να αντιμετωπίζουμε. Και οι κυρώσεις, σύμφωνα με τις θέσεις που και η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση εκφράζουν, στοχεύουν στον εξαναγκασμό της Τουρκίας να προσέλθει σε διάλογο. Βεβαίως οι κυρώσεις θα δώσουν μια ένδειξη στην Τουρκία ότι θα πρέπει να εργαστεί για να δοθούν λύσεις, γιατί κάτι τέτοιο την συμφέρει και θα της ανοίξει την πόρτα για συμμετοχή και στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της περιοχής αλλά και στο καλώς νοούμενο πολιτικό γίγνεσθαι.
Υπάρχει όμως μια πολύ σημαντική παράμετρος που αφορά τον πως φτάσαμε μέχρι το σημείο η Ευρωπαϊκή Ένωση να συζητά την επιβολή σημαντικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Όχι γενικόλογα, «εάν και όταν» αλλά ξεκάθαρα, από το στόμα ισχυρών ηγετών και από συνόδους όπως η MED7.Υπάρχει βεβαίως η συγκυρία με την εμπλοκή και τα συμφέροντα και της Ελλάδας και της Γαλλίας αλλά υπήρξε και η σταθερή, ανυποχώρητη στάση και της Ελλάδας και της Κύπρου για τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων προκειμένου να αρχίσει διάλογος. Και βεβαίως αξιοποίηση της συμμετοχής μας στην ΕΕ ως κράτους μέλους με την ενεργοποίηση του βέτο για συμφέροντα άλλων χωρών που δεν είναι καν μέλη της ΕΕ.
Το πιο κρίσιμο στοιχείο είναι να κρατηθεί το μομέντουμ των εξελίξεων με επίκεντρο την Κύπρο και να ενεργοποιηθούν όλες οι δυνάμεις τώρα που όλα τα φώτα φαίνεται να είναι στραμμένα πάνω μας. Και η πολιτική ηγεσία έχει λόγο να αρθρώσει για την πορεία των εξελίξεων. Όχι μόνο επικριτικό.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
