#PoliticsBlog Θα μας μείνει... αγγονί ο χαμογελαστός Τζο;

Μπορεί το Υπουργικό να αποφάσισε χθες την αποστέρηση υπηκοότητας για 26 συμπατριώτες μας επενδυτές διεθνούς... εκτοπίσματος, ωστόσο η διαδικασία δεν είναι καθόλου εύκολη. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν πως για ορισμένες περιπτώσεις ίσως και να είναι αδύνατη!
Και να ήταν μόνο αυτό; Στο κάδρο μπήκε ήδη και η απαίτηση Άντρου, Νικόλα και άλλων για πολιτικές ευθύνες. Και μάλιστα «στο υψηλότερο επίπεδο».

Το «υψηλότερο επίπεδο», ο Νίκαρος δηλαδή, μίλησε χθες και είπε πως «θα απογοητευτούν όσοι αγωνίζονται με κάθε τρόπο να κερδίσουν πολιτικά αξιοποιώντας τα λάθη ενός προγράμματος που δεν είχε αυστηρούς ελέγχους». Ωστόσο και ο ίδιος γνωρίζει πως για τους πολιτικούς του εχθρούς η απογοήτευση μπορεί να είναι αναμενόμενη και ενέργεια που μπορεί να συμβεί (ή όχι) στο μέλλον. Το κέρδος τους όμως και η φθορά είναι υπαρκτά, ψηλαφιστά και της παρούσης.

Πηγή μου που ανεβοκατεβαίνει συχνά στον Λόφο μου έλεγε πως «η υπόθεση έχει προκαλέσει βραχυκύκλωμα σε πολλαπλά επίπεδα» αφού έχει γίνει το κύριο θέμα συζήτησης αλλά και έρευνας σε ζωτικές υπηρεσίες. Εκείνο ωστόσο που αποτελεί τον κύριο πονοκέφαλο είναι η αντιμετώπισή του σε πολιτικό επίπεδο μετά τον ορυμαγδό των κατηγοριών κατά της κυβέρνησης. «Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Νίκαρος ανέβαλε και τον ανασχηματισμό και άλλα σοβαρά θέματα για να προετοιμαστεί για την Τριμερή με τον Ακιντζί και τον Γκουτέρες...» συμπλήρωσε.

Όπως μου ανέφερε η έκβαση της... μάχης θα κρίνει πολλά και κάποιοι ήδη ανησυχούν σοβαρά για το πολιτικό κόστος και τις απώλειες. Και σημείωσε: «Επιπλέον κρίνεται και το αξιόμαχο των... αξιωματικών του Νίκαρου. Προς το παρόν ο Πετρίδης τα πάει πολύ καλά στη διαχείριση παρά το ότι επωμίστηκε μια μάχη δυσανάλογη με τη δική του πραγματική ευθύνη». Και διερωτήθηκε: «Τι γίνεται με την ευθύνη ατόμων που έλαβαν πολιτικές αποφάσεις αλλά δεν είναι σήμερα ενεργοί στην πολιτική αλλά στο παρασκήνιο;»
Για να επανέλθω στην ουσία της αποστέρησης υπηκοότητας από τους συμπατριώτες μας από την Μαλαισία, την Καμπότζη, την Κένυα, την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν, από μία πηγή μου ακούω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο έργο. Αντίθετα είναι και δύσκολο και χρονοβόρο. «Κανένας δεν ζηλεύει ούτε τον Πετρίδη, ούτε την τριμελή επιτροπή που θα εξετάσει τις περιπτώσεις» μου ανέφερε προσθέτοντας: «Χθες κάποιος νομικός διερωτήθηκε κατά πόσον μπορεί να αφαιρεθεί η υπηκοότητα μιας χώρα από κάποιο άτομο όταν αυτός διαθέτει μόνον αυτή. Φαίνεται πως ο συμπατριώτης μας Τζο Λόου να εμπίπτει σε αυτά τα ορφανά παιδιά του διεθνούς εγκλήματος και ίσως μας μείνει... αγγονί!».

Περισσότερα γι 'αυτό θα έχουμε σύντομα. Γιατί ακόμα και στην περίπτωση που ο χαμογελαστός Τζο δεν μας έμεινε αγγονί θα αργήσουμε πολύ να τον... αποχωριστούμε. Η βοήθεια από τον Κωστάκη επ' αυτού θα είναι πολύτιμη. Έχει λάβει άραγε την απόφαση του Υπουργικού; Θα ασχοληθεί τελικά με το θέμα ή θα πάρει πάλι το χρόνο του;

Λόγω χώρου δεν θα ασχοληθώ με τις νέες ατάκες του Χρυσόστομου. Εξάλλου αν δεν έλεγε ατάκες ένας χρυσόστομος ποιος θα τις έλεγε; Όμως το απείρου κάλλους: «Όποιου δεν του αρέσει να πέσει χώρκα του» που ανέφερε ο Κύπρου Χρυσόστομος απαντήθηκε χθες από γνωστό πολιτικό με μια κυπριακή παροιμία: «Αλλού σπέρνουν τους δαμέσα γιωρκούμεν τους».

- Αληθεύει ότι στους κόλπους της Ιεράς Συνόδου έχουν σημειωθεί οι πρώτες αντιδράσεις για τον τρόπο χειρισμού του θέματος από τον μακαριώτατο;

----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.