Του Ονασαγόρα
Μόνο στην Κύπρο θα μπορούσε να συμβεί αυτό: Να έχουμε περικοπές στο νερό όχι μόνο σε καιρούς ανομβρίας αλλά και σε καιρούς με ρεκόρ πολυομβρίας και υπερχείλιση των φραγμάτων!
Υπάρχουν άραγε ευθύνες για το καινούριο ανέκδοτο που ζούμε; Και ποιοι θα τις αναλάβουν ή έστω θα αναγκαστούν να τις αναλάβουν;
Ήδη σε πολλές περιοχές της Λευκωσίας οι οποίες έχουν μετατραπεί σε λίμνες από τις βροχές στο εσωτερικών των σπιτιών έχει διακοπεί η υδρατοπρομήθεια και ο κόσμος τρέχει να αγοράσει νερό!!!
Ζώντας κάποιος τα όσα εξωφρενικά βιώνουμε στην μακαρία νήσο μας αυτές τις μέρες ίσως διερωτηθεί πως το κακό με το νερό είναι το ολιγότερο.
Η κρίση που σείει συθέμελα το κράτος δικαίου και την εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, μια από τις ελάχιστες που έδειχνε αμόλυντη, την οποία κρίση κάποιοι δεν την "βλέπουν" και δεν την "αντιλαμβάνονται" και επιμελώς αποφεύγουν να τοποθετηθούν, μάλλον αποτελεί το μεγαλύτερο τσουνάμι που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.
Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι η αντίδραση του Healthy που ένιψε τα χείρας του και παρατηρεί ως άλλος Νέρωνας τις φωτιές στη δικαιοσύνη. Χωρίς να αφήνω απέξω και ο Υψιλόν Μικρόν, το οποίο έγκαιρα είχε προβλέψει το πολιτικό τσουνάμι και τώρα που το ζούμε, πολιτικά και κυριολεκτικά, έχασε τη μιλιά του. Και να ήταν από φαρυγγίτιδα...
Μήπως και στο Λόφο και στην Πινδάρου επενδύουν στην πρόβλεψη που έγινε από το γραφείο του Πόλυ ότι "σε δύο εβδομάδες όλα θα έχουν ξεχαστεί;".
Ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος πότε θα τοποθετηθεί στις καταγγελίες Νίκου και Κώστα Κληρίδη και στα τεράστια ερωτήματα που προκλήθηκαν στην κοινή γνώμη;
Ερωτήματα που από αυξήθηκαν μετά τις χθεσινές δηλώσεις του Νίκου Κληρίδη στον Αlpha, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε πως θα πρέπει να ερευνηθεί ποιες υποθέσεις για αξιόγραφα έχουν διευθετηθεί με την Τράπεζα Κύπρου και για ποιους. Για την εξωδικαστική διευθέτηση αποζημίωση για αξιόγραφα που αφορούν συγγενικά πρόσωπα του προέδρου του Ανωτάτου είπε: "Στην έκθεση απαίτησης ζητούσε 170 χιλιάδες ευρώ και πήρε 135 χιλιάδες. Η αξία των αξιογράφων που αγόρασε ήταν 170, μετά ζητούσε τόκο και άλλα πράγματα. Ερωτώ όμως ποιος πήρε πέραν του 15%;"
Σε σχέση με τις ενέργειες του κυρίου Νικολάτου στην εκδίκαση της υπόθεσης κατόχων αξιογράφων και τη σύγκρουση συμφερόντων είπε "όχι μόνο δεν το δήλωσε, αλλά ουσιαστικά, είχε καθήκον αφού το γνώριζε από μόνος του, αυτόβουλα, να αυτοεξαιρεθεί. Είτε το δήλωνε είτε όχι, εφόσον το παραδέχεται ότι το γνώριζε, με βάση την υπόθεση Nicholas δεν είχε καθήκον ο δικηγόρος της άλλης πλευράς να ζητήσει την εξαίρεση." Και σημείωσε ότι "έγινε ξεκάθαρη δήλωση από τους τρεις δικαστές ότι έχουν συγγενικά πρόσωπα που εργάζονται στο γραφείο Πολυβίου και η δικηγόρος της Δημοκρατίας, δεν ζήτησε την εξαίρεση, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και σημείωσε δεικτικά: "Έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια την απόφαση Nicholas και αλαζονικά προχώρησαν στην εκδίκαση της υπόθεσης. Και ακριβώς αυτό είναι το θέμα που υπέδειξα, δεν αρκεί να απονέμεται η δικαιοσύνη, πρέπει και να φαίνεται"
Ο Νίκος Κληρίδης συνέχισε πάντως τον ποιητικό του οίστρο και χθες: "Μου λένε ότι έβαλα βόμβα στα θεμέλια της δικαιοσύνης. Αυτός ο άνεμος που φύσηξε δεν είναι για κακό. Θα πέσουν όλα τα σάπια φύλλα και κλαδιά και το δέντρο της δικαιοσύνης θα είναι πιο υγιές. Όλοι θα κριθούμε από τα έργα μας."
Τα φώτα του Πόλυ, παρά το Μετόχι του Κύκκου έχουν πια περάσει για τα καλά στο καθημερινό λεξιλόγιο των Λευκωσιατών ως το νέο τοπωνύμιο της Έγκωμης. Αναγνώστης που διάβασε την αναφορά στη χθεσινή στήλη μου έστειλε το ακόλουθο μήνυμα: "Η προσφορά του Πόλυ στην κυπριακή κοινωνία είναι τεράστια και θεωρώ ότι δικαίως έχει αποκτήσει και τα δικά του Φώτα. Έτσι θα μας φωτίζει στον αιώνα τον άπαντα υπέρ της δικαιοσύνης και της ισοπολιτείας και κατά των διακρίσεων".
Υπενθυμίζεται πως τα "Φώτα του Πόλυ" ονομάστηκαν έτσι ύστερα από τον σάλο που ξέσπασε για την παραγραφή από τη Νομική Υπηρεσία δεκάδων εξωδίκων του Πόλυ Πολυβίου και της συζύγου για οδικές παραβάσεις και του ορίου ταχύτητας στη συγκεκριμένη, landmark πια, περιοχή.
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
