Του Γιάννη Ιωάννου
H πύλη εμβολιασμού «έπεσε» λίγα λεπτά αφότου άνοιξε προχθές. Μια ημέρα αφότου η ιστοσελίδα της Βουλής των Αντιπροσώπων, λίγο πριν δημοσιοποιήσει την πολυπόθητη λίστα των ΜΕΔ, «έπεσε θύμα κυβερνοεπίθεσης από Τούρκο χάκερ» -είδηση που διέψευσε αμέσως μετά ο κ. Κόκκινος αλλά που μέχρι να διαψευστεί είχε αναπαραχθεί από το σύνολο των κυπριακών ειδησεογραφικών portals.
Φανταστείτε τώρα να ξυρίζεστε με το ξυράφι του Όκαμ και μια τέτοια εικασία, για το να τεθεί η επίσημη ιστοσελίδα του κυπριακού κοινοβουλίου εκτός λειτουργίας είναι διότι κάποιος χάκερ στην Τουρκία –που επιδίδεται σε κυβερνοεπιθέσεις έναντι εχθρικών κρατών– κρίνει πως η δημοσιοποίηση του αν ο τάδε ή ο δείνα βουλευτής στην Κυπριακή Δημοκρατία έχει μη εξυπηρετούμενο δάνειο, να πέσει στο τραπέζι. Ας θυμηθούμε τα των αποκαλύψεων του δικτύου Αl Jazeera το καλοκαίρι, όταν ο ΥΠΕΣ της Κ.Δ., κ. Νουρής απέδωσε τη δημοσιοποίηση του σκανδάλου στην δράση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας –δηλαδή ενός δικτύου ιδεολόγων του πολιτικού Ισλάμ που ενδιαφέρονται για τη θέση της ummah στο παγκόσμιο μουσουλμανικό γίγνεσθαι και για το αν η Μοναρχία – ως θεσμός στον αραβομουσουλμανικό κόσμο- αποτελεί «takfirism» σύμφωνα με την ισλαμική νομολογία.
Το ξυράφι του Όκαμ, πριν μας θίξει τη νοημοσύνη θα μας... κόψει και τον λαιμό. Στην Κύπρο –και αυτό αποτελεί ένα παράγωγο του τοξικού διαλόγου στο Κυπριακό τα τελευταία χρόνια– προκειμένου να καλύψεις την ημιμάθεια, την αναποτελεσματικότητα του κράτους και τη διαφθορά αυτόματα επικαλείσαι, κάπως σχετικιστικά, την Τουρκία. Και ο αντίπαλος βαφτίζεται «Τουρκόφιλος», «πράκτορας της Τουρκίας», «Τούρκος τζιχαντιστής» και άλλα φαιδρά. Εκτός όμως από το ξυράφι του Όκαμ υπάρχει και ο Αίσωπος και η ιστορία με τον βοσκό τον ψεύτη. Που στην περίπτωση των fakenews για τουρκική κυβερνοεπίθεση στην ιστοσελίδα της Βουλής των Αντιπροσώπων μπορεί να μας δώσει την πάσα όχι να συζητήσουμε για τις φαιδρές πορτοκαλιές των «Τουρκόφιλων» αλλά και για την πραγματική διάσταση της κυβερνοασφάλειας, της στρατηγικής κουλτούρας (που δεν έχουμε) και του τι πραγματικά θα συμβεί αν η Τουρκία μάς βάλει στο στόχαστρο σοβαρών κυβερνοεπιθέσεων.
Στην Κύπρο που ο μέσος «κρουσμένος» συμπολίτης μας καταστρέφει κεραίες κινητής τηλεφωνίας και απαντάει σε mail από... Νιγηριανούς πρίγκιπες βάζοντας, ενίοτε, τα προσωπικά του στοιχεία σε λινκ τύπου «δες με γυμνή», η συζήτηση για την κυβερνοασφάλεια δεν αφορά το δίκτυο της ΑΗΚ, τις υποδομές του Βασιλικού για την ηλεκτροπαραγωγή και την παντελή απουσία διαδικτυακών γεωχωρικών εφαρμογών εσωτερικού δικτύου για τις ανάγκες της Εθνικής Φρουράς – μιας ημικατεχόμενης πατρίδας. Οι χάκερς είναι πάντα οι κακοί Τούρκοι που θέλουν να ρίξουν το δίκτυο της Αριάδνης ή το e-Procurement, όπου κάνει κάποιος την αίτησή του για να γίνει δημόσιος υπάλληλος ή να προσφοροδοτήσει τον Χ ή Ψ Δήμο για τις ανάγκες σκυβαλλοσάκουλων, την ιστοσελίδα της Βουλής και του ΓεΣΥ. Με λίγα λόγια, οι Τούρκοι χάκερς της «Anka Neferler Tim» που τελευταίως επιτίθενται στην Ελλάδα ή η (κλασική) ομάδα των Ak nc lar (Cyber Warrior) που στο παρελθόν προέβησαν σε μεγάλης κλίμακας κυβερνοεπιθέσεις σε Ισραήλ, Αίγυπτο, Αρμενία και Αυστρία ενδιαφέρονται για τον αν ο Πάμπος ή η Ανδρούλα έκαναν αίτηση για να εργαστούν στο Τμήμα Υδατοπρομήθειας ή αν ο Ζαχαρίας Κουλίας ή ο Μαρίνος Σιζόπουλος έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Η παντελής απουσία στρατηγικής κουλτούρας ασφάλειας σε συνδυασμό με την πολιτικάντικη καραμέλα για ψηφιακό μετασχηματισμό, e-governance (μαζί με την στοιχειώδη έλλειψη PERSEC ή OPSEC–ακόμη και στα ΜΚΔ επίσημων λογαριασμών όπως της Εθνικής Φρουράς στο Twitter) μας οδηγούν στο να βλέπουμε Τούρκους χάκερς στην περίπτωση του site της Βουλής, προκειμένου να καλύψουμε την ένδειά μας, αλλά να μην αναλογιζόμαστε τι θα συμβεί αν μια ωραία πρωία η Εθνική Φρουρά δεν έχει τηλεπικοινωνίες ή αν μέσα στο καλοκαίρι, με 43 βαθμούς υπό σκιά, η Κύπρος μείνει πέντε μέρες χωρίς... ρεύμα. Από τους πραγματικούς Τούρκους χάκερς αυτή τη φορά. Προσπάθειες βέβαια, για να μη μηδενίζουμε τα πάντα, γίνονται και στην Κύπρο υπάρχει και το κεφάλαιο και τα μυαλά για να αντιμετωπίσουν –επί ίσοις όροις– τέτοιες απειλές. Πολιτική βούληση και αξιοκρατία υπάρχουν; Όραμα; Στρατηγική;
Επιστρέφοντας στο ξυράφι του Όκαμ και στους διδακτικούς μύθους του Αισώπου, καλό θα ήταν να μη βρίσκουμε, πάντα, πίσω από τη δική μας ανικανότητα, διαφθορά και αδυναμία την «κακιά Τουρκία που παραμονεύει». Αρχικά διότι από ένα σημείο και μετά θα αδυνατούμε να την αξιολογήσουμε ως δυνητική απειλή σε σημείο χωρίς επιστροφή και με καταστροφικές συνέπειες. Επιπλέον, γιατί από ένα σημείο και μετά οι πολίτες έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως το σχήμα του «ή συμφωνείς μαζί μου ή είσαι της Τουρκίας» θα ανοίξει ένα νέο κοινωνικό κεφάλαιο τοξικής πόλωσης με εξίσου καταστροφικές συνέπειες για τις νέες γενιές.
