Ο πειρασμός να γράψω για τον ανασχηματισμό, για ό,τι προηγήθηκε, για αυτόν καθαυτό ή και για τι ακολούθησε είναι μεγάλος. Εκ των πραγμάτων, είναι από τους χειρισμούς που πρέπει να διδάσκονται στα σεμινάρια επικοινωνιολογίας για το τι δεν πρέπει να κάνεις. Αποφάσισα όμως να μην το κάνω, αφενός γιατί πιστεύω πως το θέμα εξαντλήθηκε και εξαντλείται και σήμερα δημοσιογραφικά και σε αρθρογραφία και αφετέρου γιατί θέλω να επικεντρωθώ στην πολιτική ουσία, μετά τον ανασχηματισμό και μετά τις «σειρήνες», την «αβασάνιστη κριτική», τη βασανιστική κριτική και τις ατάκες στον αέρα για τη φανταστική σύγκρουση του παλαιού με το νέο.
Στην ουσία λοιπόν. Και στο τι πιστεύω πώς πρέπει να κάνει ο Δημοκρατικός Συναγερμός τους επόμενους μήνες. Θεωρώ πως χρειάζεται να θέσουμε από την αρχή του χρόνου τα προαπαιτούμενα για να ψηφίσουμε τον προϋπολογισμό του 2025. Να μην είναι άπειρα, ούτε όμως δυο-τρία, να έχουν όλα να κάνουν με βαθιά ποιοτικό πολιτικό περιεχόμενο. Να είναι στόχοι, ορόσημα που μπορούν να βάλουν τη χώρα σε μια πορεία ουσιαστικής προόδου. Προαπαιτούμενα που θα είναι εντός της φιλοσοφίας της κυβέρνησης, που θα δείχνουν από τη μία τη θέλησή μας να ενισχύσουμε την πολιτική διεργασία στον τόπο και από την άλλη πως λειτουργούμε παραγωγικά και με δημιουργική διάθεση στη δημοκρατική διαδικασία.
Ενδεικτικά αναφέρω μερικά. Το πρώτο θα μπορούσε να είναι η γενναία συνταγματική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα. Κάτι που είχε εξαγγείλει προεκλογικά και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, και που εκ των πραγμάτων θα αλλάξει την ποιότητα στη δημοκρατία στη χώρα μας, θα ενισχύσει το αίσθημα δικαίου και θα πείσει πως εννοούμε όσα λέμε. Ένα δεύτερο προαπαιτούμενο θα μπορούσε να είναι η ουσιαστική πορεία ψηφιοποίησης της χώρας. Συγκεκριμένα βήματα, που θα αυξήσουν τη διαφάνεια, θα μειώσουν την ταλαιπωρία των πολιτών. Ουσιαστική, δηλαδή να μην τελειώνει στο πρώτο επίπεδο, στη διεπαφή του πολίτη με το κράτος, αλλά να είναι ολιστική. Να προϋποθέτει πως όλα τα στάδια θα γίνονται χωρίς την εκτύπωση ούτε μιας κόλλας, χωρίς να χρειαστεί να σφραγιστούν και να υπογραφούν έγγραφα στο χέρι. Ένα τρίτο προαπαιτούμενο μπορεί να έχει να κάνει με τα ζητήματα της ενέργειας. Να ζητήσουμε συγκεκριμένα και όχι αόριστα μέτρα, συγκεκριμένες ενέργειες που θα προσπερνούν τη σύγχυση που σήμερα υπάρχει για το τι θέλουμε να κάνουμε σε αυτόν τον τομέα. Ένα τέταρτο μπορεί να έχει να κάνει με τη στέγαση των νέων ανθρώπων αυτής της χώρας. Ένα πέμπτο θα μπορούσε να είναι η φορολογική μεταρρύθμιση της χώρας.
Την προσέγγιση αυτή έχω σκοπό να την εισηγηθώ στην πρώτη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της παράταξής μας. Προσωπικά πιστεύω πως αυτός είναι ένας καθαρός δρόμος που μας βάζει και εμάς σε μια συγκεκριμένη λογική πολιτικής παραγωγικότητας, που σβήνει τη συζήτηση για το αν είμαστε ή όχι στην αντιπολίτευση, για το αν είμαστε δημιουργικοί ή εποικοδομητικοί ή όχι. Αυτά τα προαπαιτούμενα, όταν συμφωνηθούν ποια είναι, θα πρέπει με κάθε διαφάνεια να κατατεθούν από την ηγεσία του κόμματός μας στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να δημοσιοποιηθούν και να είναι κατά κάποιο τρόπο ένα σημαντικό έγγραφο για μας που θα προσφεύγουμε σε αυτό συχνά για να ασκήσουμε κριτική και για να υπενθυμίζουμε την κυβέρνηση πως αυτά είναι προαπαιτούμενα για να ψηφίσουμε τον προϋπολογισμό του 2025.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει στα χέρια του και στα πόδια του την παραγωγή πολιτικής από το μετερίζι που σήμερα βρίσκεται. Αξιοποιώντας κυρίως τη δύναμη και την αξία που έχει η κοινοβουλευτική δράση σε μια προεδρική δημοκρατία όπως αυτή που έχουμε στην Κύπρο. Όσοι πιστεύουν πως αυτή η δράση είναι περιορισμένη, μάλλον δεν κατάλαβαν τη δύναμη του κοινοβουλευτισμού στον τόπο μας.
