Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, εδώ και τέσσερα χρόνια, δηλαδή από το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα και εντεύθεν, σε όλες τις δημόσιες αλλά και κατ’ ιδίαν συναντήσεις του, αναλύει, όλες τις ενέργειες της κυβέρνησης που αφορούν το θέμα της Αμμοχώστου, σε όλα τα επίπεδα. Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι παρόμοιο έκανε και στην προ ημερών συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου επί του θέματος.
Είναι γεγονός πως όλες οι ενέργειες της κυβέρνησης όπως: επιστολές προς τον γ.γ. ΟΗΕ, τοποθετήσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στη Γ.Σ. του ΟΗΕ, επιστολές σε αρχηγούς κρατών και σε ευρωπαίους αξιωματούχους, αναφορές σε Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπως και η πρόταση για ΜΟΕ που αφορούσαν και την Αμμόχωστο, κ.ά., ήταν απόλυτα αναγκαία να γίνουν και σαφώς ήταν προς την ορθή κατεύθυνση. Το θέμα είναι να απαντήσουμε το ερώτημα κατά πόσο είχαν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους. Κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν πετύχαμε, αφού από το 2019 η Τουρκία υλοποιεί σταδιακά αλλά με πρόγραμμα τις εξαγγελίες της σε σχέση με το άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ούτε τα Συμπεράσματα του Ε.Σ., ούτε τις εκθέσεις του γ.γ. του ΟΗΕ, ούτε κανέναν.
Επιπρόσθετα, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, στην πρόσφατη συνάντηση που είχε με τον Δήμο Αμμοχώστου, έκανε τρεις βασικές παραδοχές. Πρώτον ότι τα οικονομικά συμφέροντα των εταίρων μας με την Τουρκία είναι τεράστια και ως εκ τούτου κρατούν μια ξεκάθαρη στάση ενάντια στη λήψη δραστικών μέτρων κατά της Τουρκίας. Δεύτερον, ότι η επιθετικότητα και οι οραματισμοί του Ερντογάν δυστυχώς δεν ανακόπτονται με τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Και τρίτον ότι ενδεχόμενα νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο, θα αποτελέσουν την ταφόπλακα του Κυπριακού.
Ο πρόεδρος Αναστασιάδης γνωρίζει πολύ καλά πως καμία από τις προαναφερθείσες ενέργειες δεν μπορεί να αποτρέψει τις έκνομες ενέργειες της Άγκυρας. Η κυβέρνηση της Τουρκίας απέδειξε επανειλημμένα πως υλοποιεί τις εξαγγελίες της ανεξάρτητα από τις προτροπές, αναφορές σε ψηφίσματα και συμπεράσματα. Δυστυχώς, για την Αμμόχωστο και τους Αμμοχωστιανούς, ο πρόεδρος δίνει την εντύπωση πωςσήκωσε τα χέρια ψηλά. Παραδόθηκε και παρακολουθεί ανήμπορος να αντιδράσει στα νέα τετελεσμένα, τα οποία κατά τον ίδιο θα αποτελέσουν την ταφόπλακα του Κυπριακού.
Μπορούσε να κάνει κάτι και δεν το έκανε; Βέβαια και θα μπορούσε αφού από τον περασμένο Δεκέμβριο κρατάει στα χέρια του μια πρόταση από το ΑΚΕΛ, με συγκεκριμένες εισηγήσεις για το τι θα μπορούσε να κάνει. Αντί να την αξιοποιήσει, τη φύλαξε στο συρτάρι και δεν μπήκε καν στον κόπο να την απαντήσει. Η πρόταση του ΑΚΕΛ ήταν μακροσκελής, με συγκεκριμένες εισηγήσεις για ενέργειες επί δύο βασικών πυλώνων. Εμπεριείχε προτάσεις που θα μπορούσαν να καταστήσουν τις ενεργειακές πηγές της Κύπρου παράγοντα και κίνητρο που να λειτουργήσει υπέρ της λύσης, και κατά δεύτερον προτάσεις που θα ασκούσαν πίεση στην Τουρκία να επιστρέψει στο τραπέζι των συνομιλιών, με ρητές αναφορές στα ουσιαστικά για την τ/κ πλευρά ζητήματα της πολιτικής ισότητας και της αποτελεσματικής συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων.
Σε όλες τις επικρίσεις που δέχεται, ο πρόεδρος Αναστασιάδης απαντά με το πόσες φορές είπε δημόσια αλλά και επίσημα προς τα Ηνωμένα Έθνη, πως είναι έτοιμος να επιστρέψει στις συνομιλίες από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντάνα. Δυστυχώς, ούτε αυτό είναι αρκετό. Και δεν είναι αρκετό για τον απλούστατο λόγο ότι ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, και προφανώς ούτε ο γ.γ. δεν είναι πεπεισμένοι για τις πραγματικές προθέσεις του προέδρου. Και ο λόγος είναι απλός. Κάθε φορά που ο πρόεδρος εξήγγειλλε την πρόθεσή του να επιστρέψει στο τραπέζι των συνομιλιών, στην αμέσως επόμενη του πρόταση, είτε έβαζε όρους, είτε άνοιγε εκ νέου ζητήματα που ήταν είδη συμφωνημένα με τις επιτευχθείσες συγκλίσεις.
Υπάρχει προοπτική να μη χαθεί οριστικά και το Βαρώσι; Κατά τη γνώμη μου υπάρχει. Βέβαια δεν εξαρτάται πλέον μόνο από εμάς. Εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες. Από τις εξαγγελίες που θα ακούσουμε την ερχόμενη Τρίτη από τον Τούρκο πρόεδρο. Από το μέγεθος των αντιστάσεων και της υπομονής των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και ιδιοκτητών περιουσιών, οι οποίες φυσιολογικά εξαντλούνται μετά από 47 χρόνια και εν μέσω συνθηκών οικονομικής εξαθλίωσης. Εξαρτάται ακόμα και από τις προθέσεις του προέδρου Αναστασιάδη να εξαντλήσει κάθε δυνατό περιθώριο, με ενέργειες και πρωτοβουλίες να πείσουμε τόσο τον γ.γ. του ΟΗΕ, αλλά και την ίδια την Τουρκία ότι πραγματικά θέλουμε και είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στο τραπέζι των συνομιλιών, που θα οδηγήσουν σε μια συνολική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού προβλήματος.
Σε διαφορετική περίπτωση, η ωρολογιακή βόμβα που ο Νίκος Αναστασιάδης κρατά στα χέρια του, θα εκραγεί οδηγώντας την Κύπρο στην οριστική διχοτόμηση. Ο Νίκος Αναστασιάδης θα κλείσει την πολιτική του καριέρα ως ο πρόεδρος της διχοτόμησης, αλλά δυστυχώς τις συνέπιες θα τις βιώσουν με πολύ τραγικό τρόπο οι επόμενες γενιές. Είναι, λοιπόν, ίσως η τελευταία μας ευκαιρία. Είναι ίσως και η τελευταία έκκληση. Πρόεδρε, κάντε κάτι.
Ο κ. Χρύσανθος Ζαννέττος είναι επαρχιακός γραμματέας ΑΚΕΛ Αμμοχώστου / μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ.
