Πριν από 53 χρόνια τέτοιες μέρες οι διακοινοτικές διαμάχες βρίσκονταν σε εξέλιξη και οδήγησαν σε αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τις δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ). Πενήντα τρία χρόνια μετά και αφού οι επιδιώξεις και των δύο κοινοτήτων, ένωση για τους Ε/Κ και διχοτόμηση για τους Τ/Κ, έβλαψαν τη χώρα μας στο σύνολό της, βρισκόμαστε σε μια πορεία που τελική κατάληξή της μπορεί να είναι η επανένωση της χώρας μας στη βάση μιας νέας διοικητικής δομής.
Αυτή η ταλαίπωρη ιστορία μας να κτίσουμε ένα ειρηνικό μέλλον λειτούργησε σαν το Ιορδάνη Ποταμό, μέσα στον οποίο βαπτίστηκαν πολλοί, εκ των υστέρων πρέπει να ομολογήσω, «Σωτήρες», με πρόσχημα το Κυπριακό.
Οι «εθνοσωτήριες» παρεμβάσεις ταρακούνησαν σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και οδήγησαν στη δημιουργία νέων κομματικών σχηματισμών ή τη διάσπαση υφισταμένων. Οι κραδασμοί από τέτοιες παρεμβάσεις τελικά δεν άντεξαν στον χρόνο, και αυτό είναι δεικτικό της υποκείμενης πολιτικής κουλτούρας αυτών που λειτούργησαν μέσα από αυτό το πνεύμα.
Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το ΑΚΕΛ το οποίο ήταν και παραμένει το μόνο κόμμα που εργάστηκε με πραγματικό σθένος για την ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων. Μέσα από πολλούς αγώνες δημιούργησε το κοινωνικό και πολιτικό υπόστρωμα μιας συνειδητής πολιτικής φιλοσοφίας που άντεξε και αντέχει σε κάθε λογής πιέσεις.
Βρισκόμαστε σε μια πολύ εντατική φάση των συνομιλιών για να βρεθεί μια λύση στο Κυπριακό. Είμαστε μάρτυρες πολιτικών κινήσεων που προφανώς έχουν προσωπική ατζέντα και χρησιμοποιούν τις εξελίξεις στο Κυπριακό για προβολή.
Υπάρχουν αυτοί που συνωστίζονται στο καράβι μιας πιθανολογούμενης λύσης. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι που εντέχνως καλλιεργούν σύνδρομα ανάσχεσης για λύση ομοσπονδίας, και βέβαια και κάποιοι άλλοι που ευελπιστούν το καράβι της λύσης να ναυαγήσει με την ευχή η ΚΔ, όπως την ξέρουμε σήμερα, να παραμείνει de facto αναγνωρισμένη έστω και διαιρεμένη. Με ό,τι και αν αυτό σημαίνει.
Η ιστορία απέδειξε ότι τέτοιες κινήσεις έβλαψαν τελικά την υπόθεση της προσπάθειας για επίλυση του Κυπριακού. Είναι, ίσως, η μοναδική φορά που τόσες πολλές συγκυρίες ευνοούν μια πολύ βιώσιμη λύση. Έχω την εντύπωση ότι σε μεγάλο βαθμό μας διακατέχει ένα είδος πολιτικής αλωπεκίασης. Όταν δούμε φως στην άκρη του τούνελ τρέχουμε να κρυφτούμε. Πρέπει να βλέπουμε μακριά, να φωτίζουμε τον δρόμο του μέλλοντος, να είμαστε τολμηροί και να σταματήσουμε να καταφεύγουμε στην ασφάλεια της ανασφάλειάς μας.
Η πολιτική είναι ένα γυάλινο σπίτι και η πολιτική κουλτούρα που εκπέμπεται από μια χώρα αποτελεί το βαρόμετρο της πολιτικής σοβαρότητας. Οι επίπλαστες πολιτικές βιτρίνες έρχονται και παρέρχονται.
Αυτή τη λύση ανέλαβε να συμφωνήσει, εκ μέρους της Ε/Κ, ο νυν ΠτΔ και να τη θέσει σε δημοψήφισμα. Ο ΠτΔ απέτυχε σε πολλά μέτωπα της εσωτερικής του διακυβέρνησης. Δεν είναι της ώρας να τα αναλύσω. Όσον αφορά, όμως, στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, ο ΠτΔ δεν έχει περιθώρια να αποτύχει. Ίσως το 2016 να είναι το έτος που θα αρχίσουμε να κτίζουμε τη νέα Κύπρο.
Το κίνημα της Αριστεράς ξέρει μόνο να κτίζει και είναι για αυτό που παρέχει στήριξη στον ΠτΔ, ως ηγέτη της Ε/Κ κοινότητας. Το πολιτικό εκτόπισμα του ΑΚΕΛ είναι και ο λόγος που ο γενικός γραμματέας προσκλήθηκε στην Τουρκία. Και ορθά πράττει που ανταποκρίθηκε θετικά. Γιατί πρέπει να ακούσει η Τουρκία από πρώτο χέρι και τις απόψεις του ΑΚΕΛ αλλά και την αποφασιστικότητά μας για λύση.
Η ιστορία δεν γράφεται από μόνη της. Εμείς τη γράφουμε με τις πράξεις και τις παραλείψεις μας. Και κινείται προς την κατεύθυνση όσων τη διαμορφώνουν και ενάντια σ’ εκείνους που την περιμένουν ως ώριμο φρούτο, γιατί το φρούτο που πέφτει από μόνο του το φθινόπωρο είναι συνήθως σάπιο. Θεωρώ υποχρέωση όλων να συμβάλουμε σε αυτή την προσπάθεια με τρόπο δημιουργικό μακριά από ρεβανσισμούς. Στο ΑΚΕΛ δεν πιστέψαμε ποτέ σε τέτοιες προσεγγίσεις, ανεξαρτήτως κόστους.
* Μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ
