Του Απόστολου Κουρουπάκη
Οι σχολές χορού κάθε είδους έστειλαν επιστολή στους υπουργούς Υγείας, Παιδείας, Οικονομικών, αλλά και στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες και σε άλλους φορείς σχετικά με την ανάγκη άμεσης επαναλειτουργίας των σχολών χορού. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι σχολές χορού για πρώτη φορά ένωσαν τις δυνάμεις τους, ζητώντας να γίνει ενημερωθούν οι σχολές για το πότε θα ξεκινήσουν να επαναλειτουργούν, τι μέτρα θα πρέπει να λαμβάνουν κτλ.
Στην επιστολή αναφέρεται ότι ο κλάδος τους θα μπορούσε να είναι αυτός που θα «ανοίξει τον χορό» της επανεκκίνησης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Τονίζουν δε ότι σε περίπτωση που δεν επιτραπεί το συντομότερο η επαναλειτουργία τους θα βρεθούν ενώπιον σοβαρού οικονομικού αδιεξόδου, αφού, επαναλειτουργώντας πλήρως τον Σεπτέμβριο θα έχουν κλείσει ένα ολόκληρο εξάμηνο χωρίς έσοδα και με τα βασικά έξοδα (ενοίκια, συντήρηση χώρων κ.ά.) να τρέχουν.
Η άμεση επαναλειτουργία των σχολών χορού, επίσης, όπως αναφέρεται στην επιστολή τους, είναι επιβεβλημένη και με κοινωνικά – παιδαγωγικά κριτήρια, μιας και σημαντικό ποσοστό των κοριτσιών και αγοριών (κυρίως) στην Κύπρο – μεγαλύτερο μακράν του ευρωπαϊκού μέσου όρου – ασχολείται πολλά χρόνια (σε ηλικίες από 4 ως 18 χρόνων) με κάθε είδος χορού.
Είναι σημαντικό ότι και τα επιδημιολογικά και υγειονομικά κριτήρια δεν είναι εναντίον τους, αφού σε μια σχολή χορού δεν είναι σχολείο όπου όλα τα παιδιά όλων των ηλικιών επί διάστημα πολλών ωρών καθημερινά συνυπάρχουν, κάποιες δε ώρες (διαλείμματα) και εκτός σχολικής τάξεως. Ο χορός που διδάσκεται σε ολιγομελή τμήματα και σε ευρύχωρες αίθουσες, με βάση τα προγράμματα των σχολών που τον διδάσκουν το κάθε τμήμα λειτουργεί λίγες φορές (1-2) την εβδομάδα, με παιδιά του ιδίου επιπέδου και πάνω-κάτω της ίδιας ηλικίας.
Μάλιστα, στην επιστολή τους προτείνουν την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων που θα βοηθήσουν στην επαναλειτουργία των σχολών, όπως η ανάπτυξη ικανών μεταξύ των διδακτικών ωρών χρονικών διαστημάτων (10-15 λεπτών) και αυστηρή τήρηση του νέου προσαρμοσμένου στις νέες ανάγκες ωραρίου ώστε να αποφεύγεται τελείως η συνύπαρξη στον χώρο των σχολών χορού διαφορετικών ομάδων παιδιών, την κατάργηση των χώρων αναμονής γονέων και κηδεμόνων, ολιγομελή ανά αίθουσα τμήματα (αποστάσεις το ελάχιστο δύο μέτρων μεταξύ των παιδιών κατά την εκτέλεση κάθε άσκησης) κ.ά.
Εκ μέρους της συλλογικής προσπάθειας, μέχρι την Πέμπτη 30 Απριλίου, θα δοθεί στους αρμόδιους φορείς κατάλογος 200 διακοσίων και πλέον σχολών και δασκάλων χορού που θα συνδράμουν στην καλύτερη δυνατή επανεκκίνηση των σχολών με βάση τα κριτήρια που περιγράφουν στην επιστολή του.
Αυτούσια η Ανακοίνωση
Οι σχολές έντεχνου χορού και πρέπει και μπορούν να ανοίξουν τον χορό: της επανεκκίνησης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής (στην Κύπρο κι όχι μόνο)
Αν πίστευα σε θεό θα πίστευα μόνο σε ένα θεό που θα ήξερε να χορεύει (Φ. Νίτσε)
Επειδή θεϊκές συνταγές ή σχέδια στη στρατηγική επανεκκίνησης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής μετά από την αυτο-προστατευτική καραντίνα λόγω κορονοϊού δεν υπάρχουν, ας επιτρέψουμε στη κοινή λογική, στις βασικές γνώσεις που οφείλουν να υποστηρίζουν την διάρθρωση ολιστικών στρατηγικών σχεδίων και την στοιχειώδη διάολε κοινωνική ευφυΐα να μας δώσουν τα φώτα τους.
Κάθε στρατηγική σκέψη που σέβεται τον εαυτό της αρνείται την απεραντολογία, την ηθικολογία και τις λοιπές θρησκευτικού τύπου ευκολίες. Εκκινεί από τη διατύπωση ενός αυστηρού ερωτήματος και ξεδιπλώνεται ως εξελικτική τους απάντηση στη βάση αυστηρά συγκεκριμένων επιχειρημάτων – κριτηρίων.
Ερώτημα: Στη διαδικασία επανεκκίνησης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής στην Κύπρο, θα μπορούσε και θα έπρεπε άραγε ή όχι οι σχολές έντεχνου χορού (μπαλέτου και σύγχρονου) να είναι αυτές που θα ‘‘ανοίξουν τον χορό’’;
Εντελώς περιεκτικά η (θετική) απάντηση, στη βάση όλων των αναγκαίων επί του διατυπωθέντος ερωτήματος κριτηρίων.
Με οικονομικά κριτήρια: Οι σχολές έντεχνου χορού που παραμένουν κλειστές από τις αρχές Μαρτίου ολοκληρώνουν τον εκπαιδευτικό κύκλο τους στα τέλη Ιουνίου, κλείνουν Ιούλιο και Αύγουστο και ξεκινούν ξανά από Σεπτέμβριο. Η ένταξή τους στο όποιο σχέδιο αποζημιώσεων εικοσαήμερης ή μηνιαίας διάρκειας σε πάρα πολύ μικρό βαθμό βοηθά τη βιωσιμότητα-επιβίωσή τους δεδομένου ότι (αν δεν ανοίξουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, με το ξεκίνημα του μήνα Μαΐου) τον μήνα Σεπτέμβριο που ανοίγουν ξανά θα έχουν κλείσει ένα ολόκληρο εξάμηνο χωρίς έσοδα και με βασικά έξοδα (π.χ. ενοίκια, συντήρηση χώρων) να τρέχουν. Κοντολογίς, για τις σχολές χορού η όποια περαιτέρω καθυστέρηση επανεκκίνησης δεν σημαίνει πως απλά και μόνο θα ξεκινήσουν να λειτουργούν λίγες μέρες/εβδομάδες μετά, αλλά – συνυπολογιζομένης και της εύλογης φθοράς λόγω της πολύμηνης διακοπής της εκπαιδευτικής συνέχειας - οικονομική καταστροφή. Θερμά παρακαλούμε όπως κρατηθεί - επιπροσθέτως - κατά νου, ότι όλα όσα κτίζουν μια υπεύθυνη σχολή διδασκαλίας έντεχνου χορού (συνέχεια, συνέπεια, πειθαρχία, σχέσεις εμπιστοσύνης κ.α.) κτίζονται πολύ δύσκολα μέσα από προσπάθειες πολλών χρόνων.
Με κοινωνικά – παιδαγωγικά κριτήρια: Δεν διαθέτουμε στατιστικά στοιχεία αλλά είμαστε σε θέση να βεβαιώσουμε πως σημαντικό ποσοστό των κοριτσιών (κυρίως) στην Κύπρο – μεγαλύτερο μακράν του ευρωπαϊκού μέσου όρου – ασχολείται πολλά χρόνια (σε ηλικίες από 4 ως 17 χρόνων) με τον έντεχνο χορό. Το ‘‘γιατί’’ μπορεί να αναζητηθεί σε πολλά και διάφορα επίπεδα – ως και ο οπισθοδρομικός/ παρωχημένος χαρακτήρας της δημόσιας εκπαίδευσης που δημιουργεί πάρα πολύ έντονη την ανάγκη καλλιέργειας επιπρόσθετων δεξιοτήτων και διευρυμένων (εξωσχολικών) προτύπων παίζει τον ρόλο του – όμως δεν είναι αυτή η διερεύνηση το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι η ανάγκη να ξανασυναντηθούν με τον αγαπημένο τους έντεχνο χορό μετά από την περιοριστική εμπειρία του εγκλεισμού/ καραντίνας για χιλιάδες νέα παιδιά της Κύπρου, μέρα τη μέρα γίνεται και πιο επιτακτική. Για όσους και όσες γνωρίζουν το παιχνίδι της πειθαρχημένης διεκδίκησης των ορίων που ο έντεχνος χορός σημαίνει για τα χιλιάδες νέα κορίτσια (και λιγότερα αγόρια) που ασχολούνται με αυτόν, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η άρση της καραντίνας χωρίς επανέναρξη αυτής της (ζωτικού χαρακτήρα) διεκδίκησης γι’ αυτά τα χιλιάδες παιδιά είναι γράμμα κενό περιεχομένου.
Με επιδημιολογικά – υγειονομικά κριτήρια: Μια σχολή έντεχνου χορού (κλασικό μπαλέτο και σύγχρονος) δεν είναι σχολείο όπου όλα τα παιδιά όλων των ηλικιών επί διάστημα πολλών ωρών καθημερινά συνυπάρχουν, κάποιες δε ώρες (διαλείμματα) και εκτός σχολικής τάξεως. Ο έντεχνος χορός διδάσκεται σε ολιγομελή τμήματα και σε ευρύχωρες αίθουσες, με βάση τα προγράμματα των σχολών που τον διδάσκουν το κάθε τμήμα λειτουργεί λίγες φορές (1-2) την εβδομάδα, με παιδιά του ιδίου επιπέδου και πάνω-κάτω της ίδιας ηλικίας. Είναι σαφές - με κριτήριο την πρόληψη/ προστασία από τον κορονοϊό – ότι η παρουσία σε μια σχολή χορού για αυστηρά συγκεκριμένες ώρες ανά ημέρα, αυστηρά συγκεκριμένου (μικρού) αριθμού παιδιών με συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο και για αυστηρά συγκεκριμένο μαθησιακό λόγο, προσφέρει όλες τις κρίσιμες προϋποθέσεις ώστε (σε συνδυασμό με κάποιες απαραιτήτως αναγκαίες από πλευράς των υπευθύνων της κάθε σχολής ενέργειες 1ον) να μειωθεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό (στα όρια του μηδενισμού) η πιθανότητα ενδοσχολικής μόλυνσης και 2ον) ακόμα και αν το οποιοδήποτε κρούσμα καταγραφεί να είναι υπό πλήρη έλεγχο η επιδημιακού τύπου αναμετάδοση μιας και είναι γνωστή η πρωτογενής πηγή του.
Με κριτήριο το ‘‘εφικτό’’ των από πλευράς κάθε σχολής έντεχνου χορού ενεργειών επιδημιολογικής πρόληψης-προστασίας (δυο φράσεις παραπάνω, μιας και δεν αφορά μόνο το νυν χρονικό σημείο της επανεκκίνησης, αλλά και τη λειτουργία μετά από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο): Δεν πρόκειται παρά για την εφαρμογή της κοινής λογικής στη πράξη, ήτοι για την συμπερίληψη των δοσμένων από τους ‘‘ειδικούς’’ της πανδημίας χαρακτηριστικών στον λειτουργικό σχεδιασμό της σχολικής καθημερινότητας. Κατά συνέπεια, δεν είναι απλά και μόνο εφικτό, είναι αυτονόητο. Ανάπτυξη ικανών μεταξύ των διδακτικών ωρών χρονικών διαστημάτων (10-15 λεπτών) και αυστηρή τήρηση του νέου προσαρμοσμένου στις νέες ανάγκες ωραρίου ώστε να αποφεύγεται τελείως η συνύπαρξη στον χώρο των σχολών έντεχνου χορού διαφορετικών ομάδων παιδιών. Κατάργηση των χώρων αναμονής γονέων και κηδεμόνων, τα παιδιά θα πρέπει πλέον να αφήνονται στις σχολές για το μάθημά τους και να παραλαμβάνονται μπροστά από τις εισόδους τους για τη λήξη τους. Ολιγομελή ανά αίθουσα τμήματα (αποστάσεις το ελάχιστο τεσσάρων μέτρων μεταξύ των παιδιών κατά την εκτέλεση κάθε άσκησης) και προσαρμογή των ασκήσεων ή μοτίβων που περιέρχουν επαφές με τρόπο ώστε – μέχρι νεωτέρας – να αποφεύγονται. Δραστικός περιορισμός χρήσης αποδυτηρίων, ήτοι υποχρέωση των παιδιών να εξοικειωθούν σε μια νέα (εύκολη) ρουτίνα σύμφωνα με την οποία η διαδικασία ντυσίματος (στολής) γίνεται εκτός σχολικού χώρου. Όλα αυτά (τα αυτονόητα) συν βέβαια όσα έχουν να κάνουν με τις συνεχείς απολυμάνσεις τόσο των χώρων όσο και των βασικών στοιχείων χορευτικής εκμάθησης (μπαρών, στρωμάτων).
Συμπερασματικά: Η κοινή λογική, οι βασικές γνώσεις σχεδιασμού και εκπόνησης ολιστικών στρατηγικών σχεδίων και η στοιχειώδης ευφυΐα – σε πλήρη αντίθεση με τον χαρακτηριστικό των καθυστερημένων κοινωνιών λειτουργικό αναλφαβητισμό που εκφράζεται ως ατελείωτες μεσσιανικού χαρακτήρα (λυτρωτικές) απαντήσεις σε δοσμένα κοσμικού χαρακτήρα (συγκεκριμένα) ερωτήματα – ‘‘κραυγάζουν’’ ότι: Οι σχολές έντεχνου χορού στη Κύπρο (κι όχι μόνο, αλλά αυτή η παρέμβαση στην ειδική Κυπριακή περίπτωση εστιάζει) είναι αυτές που και πρέπει και μπορούν – βάσει όλων των αναγκαίων της σκέψης που πράγματι σκέφτεται κριτηρίων - να ‘‘ανοίξουν τον χορό’’ στη διαδικασία επανεκκίνησης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Αν επ’ αυτού του συμπεράσματος – επί τη βάσει των αδιαμφισβήτητων κριτηρίων που μας οδηγούν σε αυτό - υπάρχει ο όποιος αντίλογος και/ή αμφισβήτηση, θα είχε μα την αλήθεια πολύ ενδιαφέρον (και πλάκα) να μας υποδειχθεί...
