Του Χρίστου Ζαβού
Ομολογουμένως σε σχέση με τον αγώνα κόντρα στην ΑΕΖ ο Πέτεφ μάλλον χρησιμοποίησε ένα πιο ορθόδοξο σχήμα στον αγώνα με τη Πιτσιλιά. Κλασσικό 4-2-3-1, το οποίο λανσάρει περισσότερο από το οποιοδήποτε άλλο πλάνο από τη μέρα που εργάζεται στην ΑΕΛ.
Στον άσσο πήγε ο νεαρός Μέιρα, η άφιξη του οποίου στη Λεμεσό προέκυψε μετά τη κλωτσιά που έφαγε στα μούτρα ο Φεγκρούζ από το Νότον σε εκείνο το καταραμένο παιγνίδι με τη Τότεναμ στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Ο Νίκος Κωνσταντινίδης κόουτς των τερματοφυλάκων στην ομάδα, πέραν του ότι αφοσιώθηκε στο Ρομέρο έχει και στις υποχρεώσεις του την βελτίωση και την ανάπτυξη των Γεωργίου και τούτου του νεαρού που ήρθε από την Πορτογαλία.
Τώρα από κει και πέρα, αν μη τι άλλο ο Πέτεφ στον αγώνα με την ΑΠΕΠ είδε με ευχαρίστηση τον καλύτερο του παίκτη να σκοράρει και πάλι, πιστοποιώντας την εξαιρετική περίοδο που διανύει. Γιατί κακά τα ψέματα, πέραν του ότι είναι η καλύτερη μεταγραφή του καλοκαιριού, ο Ντανιελζίνιο εξελίσσεται στον απόλυτο σταρ της ομάδας. Και τι δεν έχει σαν εξτρέμ; Τον βλέπεις και λες ότι άμα αυτός ο παίκτης ήταν επί εποχής Πάμπου ή ακόμη και του Ζόρζε Κόστα, η ομάδα θα ήταν ένα σκαλοπάτι ψηλότερα. Γιατί εκείνη την εποχή είχες τον Εντμάρ που δεν έβλεπε γήπεδο και ούτε έμπαινε στην κορυφή, είχες τον Μοντέιρο που πριν πάρει τα πάνω του, έχανε το γκολ από το ένα μέτρο, αργότερα ήρθε ο περίεργος Πάολο Σέρτζιο, παίκτη εξτρέμ που θα βάλει γκολ, θα κινηθεί στη περιοχή και θα πάει στο μαν του μαν με τον αντίπαλο δεν είχες τότε. Τον έχεις τώρα και είναι πραγματικά χαρά να τον βλέπεις. Φωνάζαμε τότε για την ανάγκη εξεύρεσης ενός τέτοιου παίκτη αλλά δεν έκατσε η μπίλια. Με αυτά και με αυτά ο Ντανιελζίνιο μακάρι να συνεχίσει έτσι αφού είναι κοινώς αποδεχτό ότι πρόκειται για μια από τις πιο ποιοτικές μονάδες του ρόστερ.
Μιλώντας για τα κεντρικά μπακ, ο Πέτεφ έβαλε μαζί τους Κυριάκου και Εσπάνα. Έχει πάντως εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε με ποιους θα μπει στο ΓΣΖ. Το γνωρίζουμε ότι ψάχνεται ακόμη για τη θέση των στόπερ αφού πέραν του Καντού που είναι ηγετική μορφή οι υπόλοιποι τρεις, έχουν πάρει τις ευκαιρίες τους. Το γράψαμε και χθες, ο Σιέλης μοιάζει να υπερέχει των άλλων δύο στο μυαλό του Πέτεφ και μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τον έβαλε δίπλα στο Καντού στο πρώτο φιλικό παιγνίδι.
Τώρα για τα άκρα της άμυνας, εντάξει από αριστερά ήταν ο Εντμάρ που κάνει μια δεύτερη καριέρα ως μπακ ενώ ο Ελευθερίου είναι σίγουρα ένας πιστός στρατιώτης που προσπαθεί με τα όλα του ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας.
Το μενού με την ΑΠΕΠ είχε επιτέλους και Ζεζίνιο. Ο νεαρός με το καλημέρα κέρδισε την εμπιστοσύνη του προπονητή ωστόσο ο τραυματισμός του στο Πετρόφσκι τον άφησε πίσω και μαζί στέρησε από την ομάδα ένα ποιοτικό χαφ. Με την ΑΠΕΠ έπαιξε ως καθαρό αμυντικό χαφ, μολονότι ο παίκτης της Σπόρτινγκ δεν είναι αυτό που λέμε χαμάλης της μεσαίας γραμμής. Αντιθέτως είναι ένας παίκτης που βλέπει γήπεδο, περνά πάσες και δεν έχει κανένα θέμα να πάει ακόμη πιο μπροστά. Είναι πάντως ενδιαφέρον το γεγονός ότι δίπλα του αγωνίστηκε ο Μπεμπέ. Τούτο το δίδυμο των χαφ, θα ταίριαζε μάλλον απέναντι σε ομάδες που ταμπουρώνονται πίσω, παρά σ’ ένα ντέρμπι που γίνονται σφαγές στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Θα ήταν όμως το ιδανικότερο να έχεις τέτοια χαφ και μπροστά τους να βρίσκεται ο Οχένε ή ο Μπαρσέλος. Μιλάμε για τριάδα που ξέρει να κρατά μπάλα και θα έκανε πολύ πιο εύκολη την κυκλοφορία της. Τρία χαφ, που πάνε στην επίθεση, κρατάνε και αλλάζουν την μπάλα με σχετική ευκολία και συνάμα αμύνονται σωστά, δεν βλέπεις εύκολα στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Άμα καταφέρει ο Πέτεφ να βρει τη σωστή χημική ένωση ανάμεσα στους χαφ που διαθέτει τότε η ΑΕΛ δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Το κλου του συγκεκριμένου αγώνα είναι αναμφίβολα η σκέψη του Πέτεφ να τοποθετήσει τον Καρλίτος ως επιτελικό χαφ. Εμείς δεν γνωρίζουμε κατά πόσο το σκέφτεται ή ήταν απλά εξ ανάγκης. Ο μικρός Καρλίτος πάντως δείχνει να είναι κλασσικό εξτρέμ αφού και να μπουκάρει ξέρει και ταχύτητα διαθέτει, ενώ στον ανοικτό χώρο ο αντίπαλος έχει πρόβλημα μέχρι να τον σταματήσει. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Πορτογάλος είναι ένας παίκτης που η στατιστική λέει ότι κερδίζει τα περισσότερα φάουλ από τον οποιοδήποτε άλλο. Τώρα σαν επιτελικό χαφ, δεν το ξέρουμε αλλά είναι σίγουρο ότι άμα δουλέψει ο μικρός η ΑΕΛ θα βάλει μια ακόμη ποιοτική μονάδα στο ρόστερ της. Πάντως μάλλον ο Βούλγαρος θα τον σκέφτηκε ως δεύτερο επιθετικό πίσω από τον σέντερ φορ, παρά ως έναν παίκτη που θα κάνει το παιγνίδι της ομάδας του.
Εντάξει στα δεξιά κλασσικά ο Σαρντινέρο ο οποίος δικαίως θεωρείται ως μια από τις καλύτερες μεταγραφές. Τον τελευταίο καιρό, πήγε κάπως πίσω αφού πήρε την κόκκινη με τον Απόλλωνα, έχασε τον ΑΠΟΕΛ, ενώ επιστρέφοντας με την Ανόρθωση δεν ήταν στα καλύτερα του. Ο Πέτεφ και όλοι οι Αελίστες ελπίζουν ότι ο Ισπανός θα επανέλθει στα επιθυμητά επίπεδα, αφού όπως και να το κάνουμε είναι μια μονάδα που δεν την αγνοείς. Θα είχε πάντως εξαιρετικό ενδιαφέρον να τον δούμε να αγωνίζεται έχοντας πίσω του τον Μάρκο. Σκέφτεσαι τον Αϊρόσα και βρίζεις τα θεία του ποδοσφαίρου. Πίσω ο Μάρκο και μπροστά του ο Σαρντινέρο θα ήταν το έργο πολύ πιο όμορφο.
Τέλος για τον Γκίγκι, ότι και να γράψεις είναι λίγο. Είδωλο, τανκ, θωρηκτό, κίλλερ, Φαν Μπάστεν… είναι πλέον πάσης γνωστό ότι εμείς είμαστε φαν μέχρι τέλους. Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Ιονίτσα, ούτε και αν ο Τάγκμπα τα φέρει τούμπα αλλά ο Γκίγκι είναι ο παίκτης που όλοι θέλουν να βλέπουν… μάλλον για να βρίζουν. Κόντρα στο ρεύμα, αφήνοντας τα καφριλίκια στην άκρη στηρίζουμε ένα παίκτη που αν μη τι άλλο προσπαθεί και άμα λάχει, ρίχνει και κανά γκολ απέναντι σε ομάδούλες τύπου Ζενίτ ή Εθνικό Άχνας.
