ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Δεν είμαστε όλοι για όλα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι ένας τομέας όπου παρατηρούνται άλματα σε επίπεδο εφαρμογών τεχνολογίας, ιδιαίτερα μετά το κομβικό σημείο της εύκολης πρόσβασης και διάθεσης στη δύναμη της ηλεκτρονικής επεξεργασίας δεδομένων. Τα τελευταία 20 χρόνια η πρόοδος είναι γεωμετρική με αποτέλεσμα ένα σημερινό «συμβατικό» αυτοκίνητο να φαντάζει «διαστημικό», σε σχέση με ένα αντίστοιχης του κατηγορίας ηλικίας 20 ετών, ενώ αυτό των 20 ετών ελάχιστα μπορεί να διαφέρει με το αντίστοιχο του που είναι 30 ετών.

Παράλληλα την εικοσαετία αυτή, είδαμε τις εταιρείες του τομέα να μπαίνουν δυναμικά σε μια λογική πλημμυρίσματος της αγοράς με πολυάριθμα μοντέλα αυτοκινήτων που κατάληξαν να έχουν επικάλυψη μεταξύ τους. Από τη μια, η ιδέα ήταν να δοθεί απεριόριστη επιλογή στον καταναλωτή σαν τρόπος αύξησης των πωλήσεων και μεγιστοποίησης του κέρδους μέσω εκμετάλλευσης οικονομιών κλίμακας στις εφαρμογές λογισμικών συστημάτων, συστημάτων ασφαλείας, μεταβλητών πλατφορμών στησίματος οχημάτων, κοινών εξαρτημάτων κλπ. Ο ανταγωνισμός σε επίπεδο καταναλωτή αφενός και η ανάγκη περιορισμού του κόστους αφετέρου, οδήγησε και σε στρατηγικές συνεργασίες μεταξύ πάλαι ποτέ ανταγωνιστών για εκμετάλλευση συνεργειών. Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις έγινε με σχετική επιτυχία και άλλοτε με παταγώδη αποτυχία κυρίως λόγω διαφορετικής επιχειρηματικής κουλτούρας.

Από την άλλη, οι πολυάριθμες επιλογές έφεραν τελικά αντίθετο αποτέλεσμα αφού μοντέλα μιας εταιρείας ανταγωνίζονται άλλα μοντέλα της ίδιας εταιρείας. Η επικάλυψη σε προδιαγραφές, σε εξυπηρέτηση αναγκών, σχεδιασμού κλπ, δημιουργούν σύγχυση στο καταναλωτικό κοινό και στο τέλος της ημέρας διασπορά πωλήσεων που καθιστά την παροχή μοντέλων μη βιώσιμη. Στην πορεία ήρθε και η ηλεκτροκίνηση η οποία ανοίγει νέους ορίζοντες. Τώρα οι εταιρείες είναι σε μια κατάσταση αναθεώρησης της γκάμας μοντέλων τους με σκοπό τον περιορισμό της ώστε αφενός να μειωθεί το κόστος παραγωγής και αφετέρου να διοχετευτεί ο καταναλωτής σε συγκεκριμένα προϊόντα, αυξάνοντας και πάλι το κέρδος που έχει συρρικνωθεί λόγω και της γενικά άσχημης οικονομικής κατάστασης που επικρατεί παγκοσμίως.

Ένα παρεμφερές μάθημα που μπορεί κάποιος να πάρει από την αυτοκινητοβιομηχανία, είναι πως δεν αρκεί να έχεις τα οικονομικά μέσα και την τεχνογνωσία για να μπεις σε αγορές που δεν είναι της κατηγορίας σου. Εξίσου – αν όχι πιο – σημαντικό είναι να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που έμαθες το καταναλωτικό κοινό πως κάνεις καλύτερα. Στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, αν είσαι μια εταιρεία που διαχρονικά έκανε πολυτελή αυτοκίνητα, ίσως θα ήταν καλύτερα να παραμείνεις σε αυτή την κατηγορία, παρά να προσπαθήσεις να μπεις ή να δημιουργήσεις κατηγορίες μικρών πολυτελών αυτοκινήτων. Το αντίστροφο παράδειγμα ίσως είναι ακόμα πιο κτυπητό, δηλαδή να είσαι καθιερωμένος στην παραγωγή μικρών οικονομικών λύσεων και να θέλεις να μπεις στην κατηγορία των υπερπολυτελών προτάσεων. Δύσκολα θα πετύχεις στο εγχείρημα.

Το παράδειγμα της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι ίσως πιο κατανοητό επειδή όλοι ασχολούνται με το αυτοκίνητο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι ίδιες ή παρόμοιες αρχές όμως ισχύουν σε πλειάδα προϊόντων που βρίσκονται καθημερινά γύρω μας. Μέσα σε αυτά συγκαταλέγονται και τα ακίνητα και ας είναι λιγότερο εμφανές.

Από τη μια, η διαφοροποίηση προϊόντος είναι επιθυμητή και πρέπει μάλιστα να αποτελεί αρχή προσέγγισης σε όσους ασχολούνται με το αντικείμενο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να βλέπεις επαναλαμβανόμενες προτάσεις και δη στις οικιστικές λύσεις που προτείνονται. Και δυστυχώς, με εξαίρεση τα τελευταία χρόνια όπου βλέπουμε μερικές καλοδεχούμενες εξαιρέσεις, η γκάμα προϊόντων μας ήταν άνοστα ομοιογενής.

Από την άλλη, δεν είναι όλα για όλους. Δεν αρκεί να είσαι μια πολύ καλή εργοληπτική εταιρεία για να είσαι developer, όπως δεν αρκεί να είσαι ένας εξαιρετικός υπεργολάβος για να γίνεις ένας πολύ καλός εργολάβος ή developer. Μπορεί να είσαι πολύ καλός στο να κατασκευάζεις οδικά ή δημόσια έργα. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι σε θέση να έχεις εμπλοκή σε ιδιωτικά έργα με την ίδια επιτυχία, όπως και το αντίθετο.

Αν είσαι developer που παραδοσιακά απευθυνόσουν με επιτυχία σε αγοραστές μικρής ή μεσαίας οικονομικής εμβέλειας, δεν σημαίνει πως αν ξαφνικά μπεις στην κατηγορία των υπερπολυτελών αναπτύξεων, θα πετύχεις. Μπορεί να είναι και ο λόγος που η οικονομική σου ευρωστία θα εξανεμιστεί με μια ή δύο λανθασμένες κινήσεις. Οι κίνδυνοι δε του να είσαι developer που διαχρονικά ασχολιόσουν με υπερπολυτελείς αναπτύξεις, αν ξαφνικά μπεις στην αγορά των «φθηνών» επενδυτικών λύσεων, είναι τεράστιοι. Είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα υποτιμήσεις τα έξοδα και θα υπερτιμήσεις τα έσοδα με τη ζημιά να είναι πιο κρυστάλλινη και από το εμφιαλωμένο νερό.

Γι’ αυτό μην ξανοίγεστε αλόγιστα και αβασάνιστα. Ναι μεν ο πελάτης θέλει επιλογές, αλλά και οι επιλογές θέλουν τον κύριο τους. Και οι καιροί μπροστά μας είναι δύσκολοι για πειραματισμούς.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση