ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Όταν το απλό δαιμονοποιείται

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Επειδή η μνήμη μας εδώ κάτω είναι πολύ κοντή – μάλιστα με άνεση θα προσέθετα – και επιλεκτική, να υπενθυμίσω πως το 2013 μας αραδιάστηκαν εκατοντάδες συγγράμματα από διάφορους για το άδικο των μέτρων που λήφθηκαν τότε εναντίον μας, ενώ μια χώρα όπως το Λουξεμβούργο που είχε «παρόμοια» αν όχι μεγαλύτερη έκθεση χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ του, δεν τύγχανε ανάλογης αντιμετώπισης. Φυσικά το γεγονός ότι η έκθεση των δύο χωρών ήταν εντελώς διαφορετική και μη συγκρίσιμη, ήταν για τους συγγραφείς τελευταία «αμματοπόνηση», αλλά η επιλεκτική αναφορά βόλευε την επιχειρηματολογία τους. Αν πάλι αυτό γινόταν και γίνεται όχι εσκεμμένα αλλά από ασχετοσύνη, τότε το κακό είναι πολύ χειρότερο, επειδή στο βωμό της ελευθερίας του λόγου, είμαστε αναγκασμένοι να ακούμε τις αρλούμπες του καθενός.

Οι τότε συγγραφείς και εκφραστές αυτών των απόψεων είναι οι ίδιοι που και σήμερα κουτσούρεψαν το νομοσχέδιο για τις κρατικές εγγυήσεις τόσο πολύ, όπου με το μπήξε, το βγάλε, το ράψε, το άλλαξε, για να το παίξουν (δήθεν) ειδικοί και (δήθεν) σωτήρες, ανάγκασαν το ΥΠΟΙΚ να αποσύρει το νομοσχέδιο και να το βάλει στον κάλαθο των αχρήστων ως μη εφαρμόσιμο και ως παραβιάζον το σχετικό Ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Η αρχική ιδέα ήταν πολύ απλή και δεν έχω καμία όρεξη να την επαναλάβω αφού την ανέλυσα την προηγούμενη βδομάδα, πόσο μάλλον η ίδια η κυβέρνηση που την ανέλυε για δύο μήνες. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ένα πολιτισμένο σύμπαν, το Λουξεμβούργο το οποίο το 2013 ήταν γι’ αυτούς τους τυπάκους χώρα σύγκρισης, εφάρμοσε από τον περασμένο Απρίλιο δύο ουσιαστικά μέτρα στήριξης των εγχώριων του επιχειρηματικών οντοτήτων. Το ένα μέτρο είναι άμεσο και αφορούσε σε απευθείας χορηγίες – κάτι που έκανε και η δική μας κυβέρνηση, και το άλλο είναι έμμεσο, όπου παραχώρησε κρατικές εγγυήσεις για εξασφάλιση επιχειρηματικών δανείων από τραπεζικά ιδρύματα. Αυτή η στρατηγική στήριξης του Λουξεμβούργου, εσκεμμένα ή μη, δεν μπήκε στα ραντάρ των τυπάκων.

Βλέπετε, οι Λουξεμβουργιανοί, όπως και όλος ο υπόλοιπος πλανήτης, θεωρούν πως δύο πράγματα είναι αναγκαία και αδιαπραγμάτευτα για οικονομική ανάπτυξη: πρώτον, πως χωρίς την έννοια της χρηματοδότησης η ανθρωπότητα θα ήταν ακόμη στη λίθινη εποχή, και δεύτερον οι τράπεζες είναι το κυριότερο κανάλι χρηματοδότησης κόσμου και επιχειρήσεων. Οι μόνοι στο γνωστό πλανητικό σύστημα που αρέσκονται στα δάνεια, αλλά μισούν τις τράπεζες, είμαστε εμείς. Το ότι οι τράπεζες κατάντησαν όπως κατάντησαν επειδή το πολιτικό σύστημα έκανε Διονυσιακά … γλέντια μαζί τους είναι τριτεύον θέμα ενδιαφέροντος… ή ακόμη και no touch subject…

Γιατί δεν μελετήθηκε η στρατηγική του Λουξεμβούργου στο θέμα των κρατικών εγγυήσεων; Πιο απλή δεν θα μπορούσε να είναι. Ας ρίξουμε λίγο φως για να δούμε πως αυτοί ενήργησαν.

Στις 17 Μαρτίου κήρυξαν την χώρα σε κατάσταση κρίσης λόγω της πανδημίας. Στις 30 Μαρτίου πέρασαν το Σχέδιο Βοηθείας (Aid Law) με αναδρομική ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2020. Ο νόμος κρατικών εγγυήσεων πέρασε στις 18 Απριλίου 2020 (Guarantee Law).

Το σχέδιο κρατικών εγγυήσεων περνά μέσα από τις τοπικές τράπεζες και αφορά την χορήγηση ρευστότητας μέσω νέων χρηματοδοτήσεων σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες έτσι ώστε να μην στραγγαλιστεί η οικονομική δραστηριότητα συνεπεία της πανδημίας. Το συνολικό ύψος των κρατικών εγγυήσεων είναι €2,5 δισ. και αφορούν νέα δάνεια που θα συναφθούν μεταξύ 18 Μαρτίου 2020 και 31 Δεκεμβρίου 2020.

Το σχέδιο αφορά επιχειρήσεις που έχουν έδρα το Λουξεμβούργο και ελεύθερους επαγγελματίες. ΔΕΝ περιλαμβάνει όσους είχαν οικονομικές δυσκολίες πριν τον Ιανουάριο του 2020, όσους η κύρια δραστηριότητα είναι η συμμετοχή σε άλλες εταιρείες και όσους η κύρια δραστηριότητα είναι η προώθηση, η ιδιοκτησία, η ενοικίαση και η εμπορία ακινήτων.

Η μέγιστη διάρκεια της εγγύησης είναι έξι χρόνια. Η κρατική εγγύηση καλύπτει το 85% του κεφαλαίου και των τόκων μέχρι εξοφλήσεως και τα τραπεζικά ιδρύματα το 15%. Ισχύουν οι αρχές της αναλογικότητας ανά πάσα χρονική στιγμή.

Οι εγγυήσεις ισχύουν μόνο για οντότητες που αφορά το σχέδιο. Το μέγιστο ποσό κεφαλαίου δανείου ανά περίπτωση δεν μπορεί να ξεπερνά το 25% του κύκλου εργασιών του δανειζόμενου κατά το 2019. Το ποσό του δανείου είναι άμεσα απαιτητό σε περίπτωση που διαφανεί ότι οι προϋποθέσεις του νόμου τελικά δεν ισχύουν.

Το σχέδιο είναι ενισχυτικό μέτρο στήριξης. Με άλλα λόγια ο δανειζόμενος δεν οφείλει πρώτα να εξαντλήσει άλλα μέσα βοήθειας για να αιτηθεί κάλυψη του σχεδίου κρατικών εγγυήσεων και τα τραπεζικά ιδρύματα δεν οφείλουν να ελέγξουν αν ο αιτητής έλαβε άλλη βοήθεια. Το τραπεζικό ίδρυμα ειδοποιεί το αρμόδιο τμήμα του κράτους ότι η τάδε οντότητα αιτήθηκε αυτού του είδους βοήθεια και είναι επίσης ευθύνη του να ελέγξει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις. Η κάθε εγγύηση έχει αναλογικό κόστος.

Εντός δύο μηνών από την ημερομηνία χορήγησης του δανείου, απαγορεύεται το τραπεζικό ίδρυμα να ζητήσει εκτέλεση της κρατικής εγγύησης ακόμη και αν υπάρξει μη καταβολή δόσης. Με την παρέλευση των δύο μηνών, το τραπεζικό ίδρυμα μπορεί να ζητήσει ενεργοποίηση της κρατικής εγγύησης αν αποδείξει πως η συνολική έκθεση του δανειζόμενου είναι μεγαλύτερη από ό,τι ήταν στις 18 Μαρτίου 2020. Για να ζητηθεί ενεργοποίηση της κρατικής εγγύησης, το τραπεζικό ίδρυμα θα πρέπει πρώτα να εξαντλήσει όλα τα μέτρα που έχει στη διάθεση του για ανάκτηση του δανείου, περιλαμβανομένης της νομικής διαδικασίας. Η λήψη του 15% του ρίσκου από τις τράπεζες επενεργεί ως ασφαλιστική δικλίδα για να μην αλλάξουν την αξιολόγηση του ρίσκου του δανειζόμενου και έχουν το ελεύθερο να καθορίσουν το επιτόκιο δανεισμού το οποίο κυμαίνεται μεταξύ 2% και 3% ετησίως.

Το δικό μας αρχικό νομοσχέδιο κρατικών εγγυήσεων μιλούσε για επιτόκια από 0,75% μέχρι 1,75% με την πλειοψηφία να είναι πέριξ του 1% και η κρατική εγγύηση να ήταν στο 70% με τις τράπεζες να λαμβάνουν ρίσκο 30% επί αρχικού ποσού εγγυήσεων €2δισ…

Και οι τυπάκοι κατάφεραν να το καταστρέψουν επειδή ξέρουν καλύτερα για να σώσουν αυτούς που έπνιξαν. Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση