Του Ανδρέα Ανδρέου
Τις τελευταίες μέρες είδαμε μαγευτικές εικόνες. Η φύση στο άλλο άκρο από αυτό που μας έχει συνηθίσει τέτοιες εποχές του χρόνου. Σκεφτείτε πως άτομα μεγάλης ηλικίας μαρτυρούν μπροστά στον φακό πως τέτοια βροχόπτωση και τέτοια ορμητικά νερά ποταμών έχουν να δουν τα μάτια τους από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Κάποιοι άλλοι μεταξύ σοβαρού και αστείου είπαν πως το Brexit έκανε τους Άγγλους να ξεχάσουν να κρατήσουν τα σύννεφα μακριά μας και η όλη φάση μας έκατσε! Λέτε; Όπως και να ’χει η μέχρι τώρα βροχόπτωση μας έκανε να λέμε, «μακάρι να βρέξει και άλλο και ας μας πνίξει.»
Τόσο λοιπόν απηυδήσαμε από την ξηρασία, την ξεραΐλα, το να βλέπουμε ένα μόνιμο κιτρινοκαφέ γύρω μας, δέντρα και θάμνους να αφυδατώνονται και να πεθαίνουν πνιγμένα και αυτά πότε στη σκόνη της ερήμου, πότε στη σκόνη των βομβαρδισμών της Συρίας και πότε στο «ττόζι» του διαχωρισμού των οικοπέδων του γείτονα.
Ένα παρατεταμένο μπουρίνι λοιπόν το τράβαγε ο οργανισμός μας. Και τώρα, τι ωραία! Αν πετύχετε και βρείτε ένα αεροπορικό εισιτήριο για να πάτε Ευρώπη, ενόσω θα πετάτε πάνω από Κύπρο και βλέποντας το πράσινο, τους υδατοφράκτες σαν απέραντες λίμνες και τους ουρανοξύστες από κάτω, θα νομίζετε πως φθάσατε στον προορισμό σας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αυτό σε αντίθεση με το σκηνικό που ψάχνατε να δείτε τις πυραμίδες όταν επιστρέφατε λίγους μήνες πριν…
Ο περασμένος πια Δεκέμβριος και δη ο μέχρι τώρα Ιανουάριος συνδυαστικά τοποθετούν τη φετινή χρονιά στη τέταρτη θέση του βαθμολογικού πίνακα των αποθεμάτων νερού στα φράγματα της τελευταίας δεκαετίας. Είναι δε θέμα ημερών να περάσει στην τρίτη θέση και με αξιώσεις διεκδικεί τη δεύτερη θέση. Μέχρι σήμερα έχουμε αποθηκευμένα περίπου 111,2 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, ενώ το τοπ της δεκαετίας σημειώθηκε το 2011/ 2012 με 191,8 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού. Φυσικά, την τότε χρονιά είχαμε και τα περισσότερα κυβικά μέτρα πολιτικής και οικονομικής αστοχίας, αλλά ας μη χαλάσουμε την πράσινη εικόνα. Τα αποθέματα θα δώσουν σ’ εμάς και στη γεωργία ζωή, ενώ με τις βροχές και τις υπερχειλίσεις φραγμάτων και ποταμών θα ξεδιψάσει η φύση παίρνοντας ανάσες ζωής. Πολύ σημαντική είναι και η παράλληλη ενίσχυση του υδροφόρου ορίζοντα, δηλαδή της στάθμης των υδάτων που διαπερνούν το έδαφος και σχηματίζουν όγκους νερού μεταξύ των υπόγειων πετρωμάτων ανόμοιας διαπερατότητας.
Στην αντίπερα τώρα όχθη του ποταμού, πρέπει να λάβουμε υπόψη και κάποια σοβαρά μηνύματα της φύσης. Θα πρέπει να εντατικοποιήσουμε τις αναδασώσεις έτσι ώστε να μειώσουμε τη διάβρωση εδάφους που παρατηρούμε σε διάφορα σημεία της χώρας μας. θα πρέπει επίσης δημόσια έργα που εκτελούνται να εκτελούνται σωστά και να συντηρούνται έτσι ώστε να μην τίθενται σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Εντός των πόλεων θα πρέπει να εκτελεστούν έργα που να λαμβάνουν υπόψη το χειρότερο σενάριο υπερχείλισης χειμάρρων – βλέπε για παράδειγμα τον Πεδιαίο στη Λευκωσία και την ανυπαρξία ικανών γεφυριών σε τουλάχιστον δύο καίρια σημεία. Χαίρομαι που ο Δήμος Στροβόλου επιτέλους έσκυψε στο θέμα και θα λυθεί (ελπίζω) σύντομα.
Επίσης, θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε όλοι μας πως δεν προκαλούμε τη φύση. Όση επέμβαση και να κάνουμε στις κοίτες των ποταμών, όσα σκουπίδια και μπάζα και να ρίξουμε –κυρίως από απλή ηλιθιότητα– δεν εξυπηρετούμε κανένα σκοπό. Ακόμα και ένας ξεροπόταμος των 100 ή των όσων χρόνων, κάποτε θα κατέβει. Και όταν κατέβει θα πάρει μαζί του όσα είναι στο διάβα που του έταξε η φύση χωρίς να ρωτήσει κανένα. Γι’ αυτό ας βάλουμε επιτέλους μυαλό.
Η θαλασσοταραχή δεν δημιούργησε πρόβλημα μόνο στις μονάδες αφαλατώσεων. Η θάλασσα έχει διαβρώσει αισθητά τα νότια παράλια σε μεγάλα τμήματά τους και έχει εισχωρήσει μέχρι και σε ιδιωτικές περιουσίες. Το κράτος και οι τοπικές αρχές φαίνεται σε πολλές περιπτώσεις να αδυνατούν να εκτελούν αντιδιαβρωτικά έργα. Θα πρέπει άμεσα να το πράξουν ή τουλάχιστον να δίνουν προδιαγραφές μέτρων που μπορούν οι ιδιώτες να εκτελούν για προστασία της περιουσίας τους. Προστασία της παραλίας από μόνιμα κτίσματα ναι, αλλά όχι να έχουμε καταστροφή της παραλίας και των περιουσιών λόγω αβλεψίας και αναβολών.
Τέλος, με αυτό το όμορφο σκηνικό είναι ευκαιρία να αναβαθμίσουμε τα πλάνα, τις λήψεις και το φωτογραφικό υλικό των αρχείων μας. Είμαι σίγουρος ότι γίνεται ήδη από διάφορους έχοντας στο οπλοστάσιό τους και σύγχρονα κινηματογραφικά μέσα όπως τα drones. Είμαστε που είμαστε ένας τουριστικός προορισμός που εσχάτως πετύχαμε την καλύτερη τουριστική χρονιά στην ιστορία μας και θέσαμε τον πήχη πιο ψηλά, να τους δείχνουμε και τι είμαστε άμα μας χαμογελά η φύση. Και ας ελπίσουμε ότι δεν θα μας κινούν αγωγές για διαστρεβλωτική διαφήμιση.
Εγώ, πάντως, προχθές πέτυχα μια όμορφη ευθυγράμμιση τριών στοιχείων της φύσης (με την αλυκή στο Μενεού και τα φλαμίνγκο σε πρώτο πλάνο), της παράδοσης και του πολιτισμού μας (με το Σταυροβούνι στο βάθος) και της τεχνολογίας (με τις ανεμογεννήτριες στο ενδιάμεσο πλάνο).
