Του Ανδρέα Ανδρέου
Όταν εμείς προσπαθούσαμε να δούμε πώς θα επιβιώσουμε το 2013, Ισπανοί επιστήμονες δημοσίευαν έρευνά τους βάσει της οποίας δημιούργησαν ένα είδος βιολογικού μπετόν, το οποίο έχει τέτοιες ιδιότητες που αν το όλο εγχείρημα επιτύχει, θα βοηθήσει στη μετεξέλιξη της αρχιτεκτονικής όπως την ξέρουμε σήμερα.
Πιο συγκεκριμένα, η σύνθεση του μπετόν είναι τέτοια που στη δημιουργία μιας χυτής επιφάνειας – ενός χυτού κάθετου τοίχου ας πούμε – έχει την ιδιότητα στην εκτεθειμένη σε καιρικές συνθήκες μεριά να απορροφά και να κατακρατεί νερό και στην εσωτερική μεριά να λειτουργεί ακριβώς αντίθετα, δηλαδή κατασταλτικά μη αφήνοντας έτσι νερό και υγρασία να εισρεύσει εντός του κτηρίου. Με αυτές τις ιδιότητες, στην εξωτερική – εκτεθειμένη επιφάνεια δημιουργούνται οι συνθήκες για ανάπτυξη μικροοργανισμών και υποβοηθείται η βλάστηση από φύκια(algae), βρύα (mosses), μύκητες (fungi), λειχήνες (lichens) κλπ, δημιουργώντας έτσι κάθετους ζωντανούς τοίχους διαφόρων χρωματικών συνθέσεων.
Τα πλεονεκτήματα πέραν των «πιο συμβατικών» πράσινων τοίχων είναι πως δεν χρειάζεται κάποια άλλη υποδομή η οποία μπορεί να στοιχίζει τόσο στο αρχικό στήσιμο όσο και σε συντήρηση. Επιπλέον, η ιδιότητα αυτού του είδους βιολογικού μπετόν είναι πως απορροφά τα σωματίδια διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και συνεπώς είναι ένα υλικό που μπορεί να συνεισφέρει στην αειφόρο ανάπτυξη και στην προστασία του περιβάλλοντος.
Το πατενταρισμένο πλέον υλικό βρίσκεται κάτω από συνεχείς εργαστηριακούς ελέγχους επειδή το στοίχημα είναι να επιταχυνθεί η όλη διαδικασία, έτσι ώστε αυτοί οι οργανισμοί να είναι πλήρως ανεπτυγμένοι εντός μιας περιόδου – το πολύ – ενός έτους, προκειμένου η όποια παλέτα χρωματισμών και ειδών μικροοργανισμών να δημιουργείται πολύ σύντομα μετά την κατασκευή του οικοδομήματος για να το ομορφαίνει.
Γνωρίζουμε πως η αρχιτεκτονική δεν είναι κάτι το στατικό, αλλά κάτι το συνεχώς μεταβαλλόμενο και εξελισσόμενο αντικείμενο. Κάποιοι φυσικά το ξεχνάνε ή απλά δεν τους ενδιαφέρει, αλλά το παρακάμπτουμε από αυτή τη συζήτηση. Σκεφτείτε το εύρος εφαρμογών και το τι ορίζοντες ανοίγει μια τέτοια προοπτική για τις αυριανές πόλεις, αλλά και τις επιπτώσεις σε περιβαλλοντικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Δεδομένου ότι τέτοιες εφαρμογές δεν αφορούν μόνο νέες κατασκευές αλλά και υφιστάμενες, τότε μιλάμε για προοπτική αλλαγής των πάντων προς όφελος όλων μας.
Σκεφτείτε πόσο πιο ωραίο αισθητικά θα είναι αν αντί ενός κτηρίου επενδυμένου με πάνελ αλουμινίου με ό,τι αρνητικό αυτό και αν συνεπάγεται τόσο για το ίδιο το κτήριο, τους ενοίκους του, για όποιον το βλέπει, όσο και για το ίδιο το περιβάλλον, έχουμε ένα κτήριο που αναπαράγει ό,τι η φύση – ας πούμε στα βράχια στο Τρόοδος – με τις χαρακτηριστικές «πρασινάδες» που βλαστάνε σε περιοχές παρακείμενες σε ποταμούς και ρυάκια δημιουργώντας ένα μοναδικό σκηνικό. Και σκεφτείτε αυτή την εικόνα να αλλάζει χρώματα αναλόγως εποχής ή/ και ειδών που το συνθέτουν κάνοντας το κτήριο να αλλάζει μαζί τους. It will never be boring! Πέραν της σαφέστατης οπτικής υπεροχής, θα ανέβουμε συνάμα και σκαλιά ανάπτυξης οικολογικής συνείδησης.
Η οικοδομική βιομηχανία αναπτύσσεται συνεχώς με την εφαρμογή νέων υλικών τα οποία στην πορεία του χρόνου γίνονται και πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Όσοι ασχολούνται σοβαρά με το αντικείμενο και δη μελετητές αλλά και κατασκευαστές, θα πρέπει να ενημερώνονται συνεχώς και να τολμούν να εφαρμόζουν νέες τεχνικές, έτσι ώστε να μπορούν να προσφέρουν στον πελάτη τους αλλά και στην κοινωνία έργα τα οποία θα είναι αποδοτικά όχι μόνο προς τους ιδιοκτήτες τους αλλά και προς την κοινωνία μέσω περιβαλλοντικής ευαισθησίας.
Εμένα προσωπικά θα μου άρεσε και θα εκτιμούσα ψηλότερα ένα κτήριο το οποίο πέραν των εισοδηματικών και κεφαλαιουχικών του αποδόσεων προσέφερε και περιβαλλοντικές αποδόσεις.
