Του Χρίστου Ζαβού
Μ’ όλα αυτά που παρακολουθούμε καθημερινώς live στα κινητά μας, είναι λίγο παράτολμο να χρησιμοποιείς μια τέτοια λέξη στον τίτλο ενός κειμένου, που δεν περιγράφει τη δυστοπία που μας περιτριγυρίζει. Είναι ενδεχομένως αδόκιμο να επιλέγεις μια τέτοια λέξη, όταν βρίσκεται σε εξέλιξη μια γενοκτονία, όταν οι πολεμικές συρράξεις ανά τον πλανήτη ολοένα και αυξάνονται ή όταν η παιδοκτονία, η πατροκτονία και κάθε λογής φρικαλεότητα αποτελεί μέρος της καθημερινής ειδησεογραφικής ατζέντας. Από την άλλη, όμως, καθίσταται κάπως δύσκολο να επιλέξεις μια λέξη, πέραν της απανθρωπιάς, για να περιγράψεις τον τρόπο που οι ιθύνοντες του σύγχρονου ποδοσφαίρου διαχειρίζονται τις τύχες του αθλήματος. Μη έχοντας καμία ευαισθησία, μη αντιλαμβανόμενοι το κακό που προκαλούν στην υγεία των παικτών, πλήττοντας κατ’ επέκταση το ίδιο το άθλημα, οι «καλοπερασάκηδες» παράγοντες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ολοένα και μεγεθύνουν το ποδοσφαιρικό καλεντάρι, φτάνοντας άπαντες στα όριά τους.
Τους παίκτες που πια δεν παίρνουν ανάσες από τα επίσημα ματς, τους προπονητές που κατανοούν την κόπωση και τους κινδύνους για την υγεία των παικτών, αλλά και τους οπαδούς που πια φλερτάρουν με τον κορεσμό, λόγω των αμέτρητων παιγνιδιών που υπάρχουν πια ετησίως. Η επιβεβαίωση των πιο πάνω δεδομένων, έρχεται αν κανείς αξιολογήσει την όποια επιτυχία της διοργάνωσης του παγκοσμίου κυπέλλου συλλόγων που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τον τελευταίο μήνα!!
Η προσέλευση των φιλάθλων στα γήπεδα κρίθηκε απογοητευτική, η τηλεθέαση κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ενώ αμιγώς ποδοσφαιρικά, το τουρνουά δεν έδωσε τίποτα παραπάνω, απ’ αυτά που ήδη ξέραμε για το ποδόσφαιρο. Η κατάσταση δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική, αν λάβουμε υπόψη ότι υπάρχει τέτοια ποδοσφαιρική αφθονία, που ο κόσμος πια δεν έχει ως προτεραιότητα τις αναμετρήσεις της ομάδας που αγαπά. Οι προπονητές και δη οι σπουδαιότεροι του πλανήτη, εδώ και καιρό χτυπούν τον κώδωνα του κινδύνου, ενώ οι παίκτες μη έχοντας χρόνο αποκατάστασης ή που θα έχουν μειωμένη απόδοση ή που θα προσπαθήσουν να αποφύγουν τον κίνδυνο τραυματισμού που ελλοχεύει λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων.
Δυστυχώς, η αντίληψη που διατηρούν οι τεχνοκράτες που ελέγχουν τις τύχες του αθλήματος , έχει ως βασικό άξονα τα τεράστια οικονομικά κέρδη που προκύπτουν από τους χορηγούς και ουδεμία έγνοια έχουν για τους βασικούς πρωταγωνιστές του αθλήματος. «Αν παίζεις λιγότερα, θα κερδίζεις λιγότερα χρήματα», δήλωσε προ καιρού ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, Αλεξάντερ Τσέφεριν, σ’ ένα ρεσιτάλ κυνισμού, που δεν σου δίνει και πολλά περιθώρια να σκεφτείς, για το αν έχουν ή όχι ευαισθησίες επί των ανθρωπίνων ζητημάτων.
Όσον αφορά τον τίτλο του κειμένου, αναρωτιέσαι κιόλας μήπως τελικώς φλερτάρει με την επιείκεια!
