Kathimerini.com.cy
Σαν βγεις στον πηγαιμό στην προεκλογική οδό και πάρεις το πρώτο στρίψιμο Δεξιά, ο δρόμος είναι γεμάτος σκυβαλοσάκουλα που ξέχασαν απορριμματοφόρα της δεκαετούς κυβέρνησης και η μπόχα της διαφθοράς θα σου σπάσει τα ρουθούνια. Βγαίνει ο Μακάριος Δρουσιώτης με βιβλία, γεγονότα, ημερομηνίες και τίτλους «Συμμορία», «Έγκλημα» «Μαφία» και κατονομάζει προύχοντες, τον ίδιο τον Δία και τους άλλους αθάνατους, μα ρουθούνι δεν σπάει κανένα. Είναι όλοι και όλα στη θέση τους. Άκρα του τάφου σιωπή. Σε Όλυμπο, Γη και Άδη. Νεκροζώντανοι.
Και πίσω τρέχανε σκυλιά. Και γύρω από τον Δία κοράκια και αρπακτικά. Κι επειδή πάει να λήξει η θητεία, ξαφνικά ακούγονται σκληρά γαβγίσματα, κραυγές, ουρλιαχτά. Και τι ζητούν; Μία ακόμα πενταετία να θάψουν δις και τρις οτιδήποτε δύναται να αναστηθεί. Μία ακόμα πενταετία να μνημονέψουν το πτώμα της δημοκρατίας και το κουφάρι της δημοσιογραφίας. Στην κηδεία και στο ετήσιο μνημόσυνο παίζει τζαζ.
Σαν βγεις στον πηγαιμό στην προεκλογική οδό και πας στην Κεντροδεξιά πλατεία, εκεί βασιλεύει ο κύριος Τίποτας. Γύμνια κι ερημιά σαν υπόγειος διάδρομος νοσοκομείου. Στο κέντρο της πλατείας ορθώνεται ένας ογκώδης Λευκός Οίκος με διακόσμηση μίνιμαλ. Όποιος θέλει μπαίνει, όποιος θέλει βγαίνει. Όποιος είδε φως, παίρνει κάρτα εισόδου. Χωρίς έλεγχο ιδεολογικής ταυτότητας. Ο καλός κεντρώος μύλος όλα τα αλέθει. Στο κέντρο του Λευκού Οίκου ριζώθηκε ένα πέτρινο κρεβάτι με λευκά σεντόνια. Οργιάζει λευκή φαντασία μελλοντικού κρεοπωλείου και φαγοποτιού. Δίπλα στέκει ένα πέτρινο τραπέζι. Στην κορυφή του ο κύριος Τίποτας. Γύρω από τον κύριο Τίποτα, χαριτωμένα ξωτικά απολαμβάνουν πλαστικά σακούλια από τιποτάκια. Παίζει ηλεκτρονική μουσική από κασετόφωνο νέας τεχνολογίας και μετάβασης σε μια νέα εξωτική εποχή. Τα ξωτικά μασάνε τα τραγανά τιποτάκια και ψηφιακές κασέτες προεκλογικού προγράμματος. Στο τέλος, καθαρίζουν τα ψίχουλα για να ξεκαθαρίσουν την καθαρότητα του τίποτα. Ξεκαθαρίζουν πως δεν θα πληρώσουν ψεύτικους λογαριασμούς. Οι ψεύτικοι λογαριασμοί κάνουν τους φίλους παλιόφιλους. Τα χαριτωμένα ξωτικά αναμασούν με ανωτερότητα τη σχολική έκθεση ιδεών. Δεν λες κουβέντα. Κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Σχεδόν να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Αλλά ο επικεφαλής στο σέρβις κερνάει σφηνοπότηρα από ψυχρό αίμα ψυχραιμίας. Στον ψηφιακό λευκό τοίχο της νέας τεχνολογίας ο κύριος Τίποτας με κεφαλαία λευκά γράμματα γράφει ξεκάθαρα: «Ουδέν Σχόλιον». Κι ακούω μόνο συνθήματα μεταλλικά των μικροφώνων. Η σκηνή είναι σχεδόν ροκ.
Αγωνία για νεκροσόκ.
Σαν βγεις στον πηγαιμό στην προεκλογική στράτα, είναι μονόδρομος η Αριστερή γειτονιά. Ξέρω τ’ όνομά σου, την εικόνα σου και πάλι από την αρχή. Ψάχνω για μια διέξοδο, γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή. Μα στην αριστερή γειτονιά τα όργανα είναι ξεκουρδισμένα. Ο μαέστρος άλλαξε, μα οι οργανοπαίκτες δεν συμφωνούν στο ρεπερτόριο. Το κοινό της γειτονιάς όλο παραπονιέται και πέφτουν τα ποσοστά κι ο κάθε γείτονας κλειδώνεται στο σπίτι του. Η φλόγα στο αριστερό τζάκι αργοσβήνει. Η μόνη φωτιά που άναψε είναι στα νούμερα του λογαριασμού του ρεύματος και στα καύσιμα. Και οι αριστερόχειρες οργανοπαίκτες δεν βρίσκουν ούτε τις λύσεις ούτε τις νότες. Και τα ποσοστά πέφτουν. Και οι οργανοπαίκτες πάνε από πόρτα σε πόρτα, μα πια βρίσκουν πόρτες κλειστές. Και τα ποσοστά πέφτουν.
Τα τραγούδια τους δεν αγγίζουν πια εύκολα τις ψυχές. Το αριστερό ρεπερτόριο δεν προσαρμόστηκε στο σήμερα. Και το τραγούδι από μόνο του δεν αρκεί για να πληρωθεί ο λογαριασμός του ρεύματος. Ούτε για τα καύσιμα ούτε για τον άρτον ημών τον επιούσιον. Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί. Και βρέχει και στη φτωχογειτονιά και βρέχει και στην καρδιά τους.
Πότε θα ξυπνήσει η αριστερή γειτονιά; Γνήσια αριστερό υποψήφιο δεν έχει αυτήν τη στιγμή, γιατί βυθίστηκε μέσα στην γκρίνια, στα παράπονα της γειτονιάς και στην ατολμία να προετοιμάσει πρόσωπο με δυναμική αριστερή ρητορική. Αυτή τη στιγμή, όμως, έχει τον μόνο υποψήφιο που έχει γνήσια καθαρό προφίλ. Που ξέρει τις στράτες τις ευρωπαϊκές. Χρειάζεται βοήθεια αυτός ο υποψήφιος. Χρειάζεται να πλαισιωθεί από φωνές με σπίθα και νεύρο. Χρειάζεται εμψύχωση.
Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα στην Αριστερά. Βάλε στα αριστερόχειρα όργανα φωτιά. Πώς να αντέξει η γειτονιά ακόμα μία πενταετία δεξιό ρεπερτόριο πολιτικών;
Η κα Κούλα Στυλιανού είναι φιλόλογος.
