Είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν υπάρχει κράτος. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος προς όσους ασκούν εξουσία, δεν λειτουργεί κανένας θεσμός. Είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις διαφθοράς, αυθαιρεσίας και κατάχρησης εξουσίας, που υπό άλλες συνθήκες θα είχε ήδη πέσει η κυβέρνηση . Δεν θα πέσει, όμως, διότι τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο να δώσει τη μάχη, γιατί κανείς δεν αντιστέκεται, ούτε η κοινωνία. Η κοινωνία όμως δεν μπορεί να κάνει και πολλά, όταν έχουν παραβιαστεί όλες οι δικλίδες ασφαλείας. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ άλωσε όλους τους θεσμούς ελέγχου, με πρώτο και καλύτερο τη Γενική Εισαγγελία και έπειτα όλα τα συμβατικά Μέσα Ενημέρωσης. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζει τη θεσμική απραξία και ταυτόχρονα κατευθύνει την κοινή γνώμη, ώστε να γίνονται εύπεπτα τα σκάνδαλα και οι ατασθαλίες, που συχνά πλασάρονται με ψεύτικα διλήμματα.
Δεν εξηγείται αλλιώς, να γνωρίζουμε όλοι ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας βρέθηκε μπλεγμένος σε τόσα σκάνδαλα διαπλοκής και σύγκρουσης συμφερόντων, ότι δέχτηκε επανειλημμένα διευκολύνσεις από ανθρώπους που ευεργετήθηκαν από τις αποφάσεις του, ότι ψηφίζει νομοσχέδια από τα οποία πλουτίζουν οι επιχειρήσεις των θυγατέρων του, ότι ολόκληρα πορίσματα περιγράφουν ότι τίποτα δεν πήγε σωστά με το ντροπιαστικό πρόγραμμα πώλησης διαβατηρίων και ακόμα να υπομένουμε καρτερικά να εργαστεί αυτή η κυβέρνηση για το κοινό καλό. Συν τοις άλλοις, ούτε ο γενικός εισαγγελέας ελέγχεται που στρουθοκαμηλίζει, ούτε ο έφορος Φορολογίας παρενέβη για να λύσει το μυστήριο του χάσματος μεταξύ της πολυδάπανης ζωής της οικογένειας Αναστασιάδη, με τα πενιχρά εισοδήματα που δηλώνει. Είναι ασύλληπτο το γεγονός ότι πέρασαν στην κοινή γνώμη με την ανοχή των ΜΜΕ, ότι η σύγκρουση συμφερόντων είναι αποδεκτή, γιατί δεν είναι «παράνομη» με αποτέλεσμα η διαπλοκή να κρύβεται ανενόχλητη πίσω από την απόσταση μεταξύ νόμιμου και ηθικού.
Σ’ όλα αυτά τα εξωφρενικά, ήρθαν να προστεθούν άλλα δύο περιστατικά. Η Κύπρος έγινε πάλι πρωτοσέλιδο σε κάποια νέα «papers», ενώ ο πρόεδρος ψάχνει κάποιον έντιμο λέει άνθρωπο να του εξηγήσει γιατί τον εμπλέκουν με σκοπιμότητα! Και ανεχόμαστε αυτόν τον τύπο που εξελέγη εις διπλούν πρόεδρος, να μας περνάει για ηλίθιους. Δεν έκρυψε, λέει ο ίδιος, περιουσιακά στοιχεία, όπως άλλοι ηγέτες. Ο τύπος που τις προάλλες δήλωνε εκατομμυριούχος, που σήμερα διαθέτει λέει 66.000 ευρώ ακίνητα, που βοηθούσε μέσω του δικηγορικού του γραφείου άλλους ολιγάρχες να κρύβουν τα δικά τους με το αζημίωτο, θέλει να πι[1]στέψουμε ότι τα εκατομμύρια που μάζεψε ο οικογενειακός του περίγυρος ήρθαν με ιδρώτα και όχι με τη δική του εμπλοκή. Ενδεικτικό του απόλυτου ελέγχου των ΜΜΕ, είναι το δεύτερο περιστατικό της εβδομάδας, αυτό που το ΡΙΚ ακύρωσε προκλητικά την εκπομπή στην οποία ο δημοσιογράφος/ερευνητής Μακάριος Δρουσιώτης, θα μιλούσε για τη διαφθορά και την εμπλοκή των Αναστασιάδη – Αβέρωφ, όπως την περιέγραψε στο τελευταίο του βιβλίο. Ω τι έκπληξη για τη χώρα που σκίζει βιβλία. Ακόμα κι η αντίδραση των λοιπών κομμάτων του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου αφήνει βαρύτατες πληγές στη δημοκρατία. Οι αντιδράσεις ήταν από χλιαρές μέχρι εθιμοτυπικές, ενώ ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση τόλμησε να ζητήσει την άμεση παραπομπή του προέδρου. Σε παρόμοιας φύσης σκάνδαλο στη Χιλή, έξι εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές, η αντιπολίτευση ξεκινά διαδικασία παραπομπής, καθώς τα παιδιά του Χιλιανού προέδρου φέρονται να πλούτισαν μετά από εμπλοκή του ιδίου.
Το ερώτημα γυρίζει όμως εκ νέου σε εμάς. Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε όλη αυτήν την μπόχα; Για πόσο θα κρυβόμαστε πίσω από τις αδυναμίες του πολιτικού κόσμου, βλέποντας τη χώρα να παραπαίει; Ξεκάθαρα η χώρα βαδίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Δεν σηκώνει ακόμα μια πενταετία με τον ΔΗΣΥ στην εξουσία. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, ιδιαίτερα σε όσους είναι έτοιμοι να αποδεχτούν το παραμύθι ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου, που ράβει ήδη προεδρικό κοστούμι, δεν είναι ίδιος με τον Νίκο Αναστασιάδη. Ότι θα καταπολεμήσει την ξενοφοβία, τη διαφθορά και τον λαϊκισμό. Οκτώ χρόνια άραγε δεν ήταν αρκετά για να το πράξει; Αφού ξέρουμε ότι στοχεύει και χαϊδεύει το ίδιο ακροατήριο που εξέλεξε τον σημερινό πρόεδρο, πώς θα αλλάξει μετά ρητορική; Έχουμε μπροστά μας ενάμιση χρόνο για την αλλαγή σκυτάλης και μια υπερκομματική συμμαχία είναι η μόνη διέξοδος. Μια συμμαχία που θα έχει ως θεμέλιο τις ανάγκες των πολιτών και όχι τον διαμοιρασμό θέσεων. Μια συνεργασία ενεργών πολιτών, που να ξεκινά από τον προοδευτικό κόσμο της χώρας μέχρι και τον φιλελεύθερο χώρο, όπως γίνεται σε κάθε άλλη σοβαρή χώρα, όταν αυτή πιάνει πάτο.
Ο κ. Πάνος Λοΐζου Παρράς είναι οικονομολογος
