Πριν από έναν χρόνο, αμέσως μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, είχα πει κάτι που εξακολουθώ να πιστεύω και σήμερα: «Είτε αλλάζουμε, είτε βουλιάζουμε». Σήμερα, με ακόμα μεγαλύτερη επίγνωση της πραγματικότητας, αισθάνομαι την ανάγκη να επαναλάβω αυτή τη φράση, αλλά ταυτόχρονα να αναγνωρίσω ακόμη μία πραγματικότητα: πως οι αλλαγές στις δημοκρατίες δεν είναι ούτε και εύκολες ούτε και γρήγορες. Και το σημαντικότερο, δεν έρχονται από έναν άνθρωπο. Δεν φτάνει η βούληση του ενός για να μετακινηθεί ένα σύστημα που επί δεκαετίες δομήθηκε στη βάση της αδράνειας, του φόβου και του βολέματος.
Ακριβώς γι’ αυτό συμμετέχω. Γιατί πιστεύω ότι η αλλαγή, όσο δύσκολη και αργή και αν είναι, μπορεί να ξεκινήσει μέσα από τη συλλογικότητα και τη συνευθύνη. Μέσα από διαδικασίες που δεν παίζουν με τους ρυθμούς της εποχής – μια εποχή που θέλει τους πολιτικούς να λαϊκίζουν, να συνθηματολογούν και να μην τολμούν. Που τους θέλει περισσότερο σχολιαστές του προβλήματος, παρά φορείς λύσεων. Οι αλλαγές έρχονται μέσα από θεσμικό και δομημένο διάλογο. Και την εμπλοκή των πολλών.
Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου είχα την ευκαιρία να συζητήσω με πολλούς συμπολίτες μας, ανθρώπους με δημοκρατική συνείδηση, που έχουν ως βασική τους αγωνία το πού πάει ο τόπος μας. Από αυτές τις συζητήσεις άντλησα και την ελπίδα και την ευθύνη. Ελπίδα, γιατί υπάρχουν πολίτες ενεργοί, σκεπτόμενοι, με διάθεση να συμβάλουν. Μπορεί να μην το φωνάζουν αλλά είναι εκεί! Και πρέπει να τους ακούσουμε. Άντλησα όμως και ευθύνη. Και όσοι είμαστε στα κοινά έχουμε το καθήκον να καθοδηγήσουμε τις εξελίξεις προς τη σωστή κατεύθυνση – όχι με θόρυβο και με εύκολα συνθήματα, αλλά με τεκμηριωμένες προτάσεις και ρεαλισμό.
Η ΔΗΠΑ, ενόψει του Συνεδρίου της στις 14 Ιουνίου, έχει μπροστά της μια πρόκληση αλλά και μια μοναδική ευκαιρία: να αποδείξει πως είναι το αξιόπιστο Κέντρο των προτάσεων. Το Κέντρο που μπορεί να αποτελέσει τη νηφάλια, αξιόπιστη επιλογή της πολιτικής ζωής. Ένα κόμμα που δεν στρογγυλεύει τις αλήθειες, δεν αυτοαναιρεί το αφήγημά του, αλλά και δεν διχάζει. Που δεν φοβάται να προτείνει, ακόμα κι όταν αυτό κοστίζει. Που επιλέγει τον δύσκολο δρόμο της συνέπειας.
Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται συλλογικότητα. Να επικρατήσει η λογική τού μαζί. Και απαιτείται δράση όχι μόνο του αρχηγού αλλά και των μελών, των φίλων και όλων όσων έχουν έγνοια για τη δημοκρατία και τον τόπο μας.
Κάποτε, λέει ένας ιαπωνικός μύθος, ένας σαμουράι ήθελε να διδάξει στους τρεις γιους του τη δύναμη της ενότητας. Τους ζήτησε να σπάσουν από ένα κλαδί – και το έκαναν εύκολα. Ύστερα τους έδωσε τρία κλαδιά δεμένα μεταξύ τους και τους προκάλεσε να τα σπάσουν μαζί. Κανείς δεν τα κατάφερε. «Μόνοι είστε ευάλωτοι», τους είπε. «Μαζί, είστε άθραυστοι».
Αυτό ακριβώς είναι και το δικό μας στοίχημα. Να σταθούμε ως οι γνήσιοι εκφραστές του Κέντρου μαζί, με αξίες, με προτάσεις, με ειλικρίνεια. Μακριά από λαϊκισμούς και εύκολες υποσχέσεις. Κοντά στον πολίτη, στον νέο που θέλει να μείνει στην Κύπρο, στον επαγγελματία που παλεύει να σταθεί, στον ηλικιωμένο που δικαιούται αξιοπρέπεια. Στον πατριώτη που θέλει λύση και αναγνωρίζει τα δεδομένα που θα επανενώσουν την πατρίδα μας.
Η αλλαγή δεν θα έρθει με μαγικό τρόπο. Θα έρθει μόνο με τη συμμετοχή και αφού τη διεκδικήσουμε. Μαζί. Γι’ αυτό δηλώνω παρών.
Ο κ. Mαρίνος Κλεάνθους είναι αντιπρόεδρος της ΔΗΠΑ.
