Η πρώτη επιδίωξη του ελληνισμού της Κύπρου μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή μεγάλου τμήματος του εδάφους της Κ.Δ. ήταν το αίτημα της απελευθέρωσης και της επιστροφής των προσφύγων. Υπήρχε τότε ο ρομαντισμός της πίστης στην υπεροχή του διεθνούς δικαίου έναντι της βίας και των εγκλημάτων πολέμου. Φυσικά όλοι αντιλαμβανόμαστε, ότι η κατάσταση θα άλλαζε δραματικά και οι Τούρκοι θα αποχτούσαν υπερδικαιώματα, ως αποτέλεσμα «της νίκης τους» στον προδομένο πόλεμο του 1974. Όμως η απελευθέρωση και η επιστροφή ήταν το κυρίαρχο αίτημα και σύνθημα του ειρηνικού αγώνα.
Αργότερα αντιληφθήκαμε ότι το δίκαιο του ισχυρού και τα συμφέροντα των μεγάλων υπερίσχυαν του διεθνούς δικαίου. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ είχαν μόνο θεωρητική αξία και στην πραγματικότητα δεν εφαρμόζονταν. Στις συνομιλίες που διεξάγονται για πάνω από τέσσερις δεκαετίες όλοι έχουν αντιληφθεί ότι θα πρέπει να γίνει ένας οδυνηρός συμβιβασμός. Και άρχισαν οι υποχωρήσεις της πλευράς μας. Οι Τούρκοι παραμένουν σταθεροί στις αδιάλλακτες θέσεις τους. Οι Τούρκοι δεν έκαναν καμιά υποχώρηση. Σε κάθε στάδιο των συνομιλιών αναμένουν και νέες υποχωρήσεις της πλευράς μας και αναμένουν να αποδεχτούμε όλες τις θέσεις τους. Οι συνομιλίες πια διεξάγονταν με όνομα της λύσης την ομοσπονδία, αλλά με περιεχόμενο τη συνομοσπονδία.
Με τις υποχωρήσεις της πλευράς μας η απελευθέρωση έχει παραμερισθεί. Οι ηγέτες που προωθούν λύση τουρκικών προδιαγραφών αναφέρουν τον όρο απελευθέρωση μόνο σε εθνικά μνημόσυνα και επετείους. Στην πολιτική τους ορολογία έχουν αντικαταστήσει την απελευθέρωση με την επανένωση.
Η επανένωση την οποία οραματίζονται, με τη λύση που είναι έτοιμοι να αποδεχτούν, είναι ένωση του κατοχικού μορφώματος με την Κ.Δ. Στην πραγματικότητα εκείνο που θα γίνει, με τη λύση που οραματίζονται, είναι η κατάργηση της Κ.Δ. και η αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Η Κ.Δ. θα υποβιβαστεί σε κοινοτικό κρατίδιο και το παράνομο καθεστώς της κατοχής θα νομιμοποιηθεί και θα αναβαθμισθεί σε νόμιμο κρατίδιο. Τα δύο κρατίδια θα ενωθούν σε μια συνομοσπονδία, που θα την ονομάσουν ΔΔΟ. Αυτή η επανένωση θα αποστερήσει τα δικαιώματα ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης και περιουσίας στους εκτοπισμένους. Θα αποστερήσει την περιουσία των ιδιοκτητών και θα καταστήσει τους σφετεριστές ιδιοκτήτες. Θα νομιμοποιήσει την κατοχή και τον εποικισμό. Θα θέσει ολόκληρη την επικράτεια του κράτους υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, της οποίας η Κύπρος θα καταστεί προτεκτοράτο εξυπηρέτησης των συμφερόντων της.
Πιθανόν κάποιοι να ισχυριστούν ότι η απελευθέρωση προϋποθέτει πολεμική επιχείρηση, που θα είναι καταστροφή για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Προς Θεού. Ούτε στη φαντασία μου δεν υπάρχει τέτοια σκέψη. Απελευθέρωση σημαίνει τερματισμός της κατοχής. Η κατοχή τερματίζεται με αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέσα σε καθορισμένο χρονοδιάγραμμα. Στη διάρκειά του θα συμφωνηθούν οι όροι και τα όρια των περιοχών που θα βρίσκονται υπό ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή διοίκηση. Θα συμφωνηθούν τα συντάγματα και οι σχέσεις των δύο περιοχών, που θα ενσωματωθούν στην Κ.Δ., χώρα μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Θα συμφωνηθούν οι εξουσίες που η Κ.Δ. θα παραχωρήσει στις δύο περιοχές, που θα αποτελέσουν τα συνιστώντα κρατίδια της Κ.Δ., που θα μετεξελιχθεί σε ΔΔΟ, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και στα οποία θα εφαρμόζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο, οι τρεις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εδώ κάποιοι θα μειδιάσουν και θα πουν πως η Τουρκία ουδέποτε θα αποδεχτεί τέτοια λύση. Γι’ αυτό και εμείς ουδέποτε πρέπει να αποδεχτούμε κατάργηση της Κ.Δ. και υποβιβασμό της σε κρατίδιο ελεγχόμενο από την Τουρκία. Γιατί πρέπει η πλευρά μας να κάνει όλες τις υποχωρήσεις, να αποδεχτεί όλες τις τουρκικές απαιτήσεις και να καταστεί προτεκτοράτο της Τουρκίας;
Η απελευθέρωση, η μετεξέλιξη και η συνέχεια της Κ.Δ. είναι προϋπόθεση για επανένωση των δύο κοινοτήτων σε μια ΔΔΟ με σωστό περιεχόμενο. Επανένωση της Κύπρου με κατάργηση της Κ.Δ. σημαίνει νομιμοποίηση της κατοχής και τουρκοποίηση της Κύπρου. Στώμεν καλώς υπερασπιζόμενοι την Κ.Δ.
