Οι γονείς που φωνάζουν στα παιδιά τους ή τους μιλούν υποτιμητικά, αποκαλώντας τα για παράδειγμα «χαζά», τα θέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοτραυματισμών στο μέλλον, χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή παραβατικών συμπεριφορών με κατάληξη ακόμη και τη φυλακή, υποστηρίζει νέα έρευνα.
Οι φωνές και τα σκληρά λόγια στα παιδιά θα έπρεπε να αναγνωρίζονται ως μορφή κακοποίησης λόγω της τεράστιας ζημιάς που προκαλούν, υποστηρίζουν οι ειδικοί.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς μιας νέας μελέτης, «η λεκτική κακοποίηση παιδιών από ενηλίκους χαρακτηρίζεται από φωνές, υποτίμηση του παιδιού και λεκτικές απειλές».
«Αυτού του είδους ενέργειες ενηλίκων μπορούν να αποδειχτούν εξίσου επιζήμιες για την ανάπτυξη ενός παιδιού όσο άλλες αναγνωρισμένες και εγκληματολογικά τεκμηριωμένες υποκατηγορίες κακομεταχείρισης, όπως η σωματική και η σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική ηλικία», αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Child Abuse & Neglect.
Οπως υποστηρίζεται στην έρευνα, ολοένα και περισσότερα παιδιά βιώνουν λεκτική κακοποίηση στην παιδική ηλικία από ό,τι σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση, ενώ ο αριθμός τους φέρεται να φτάνει το 40% και διαρκώς αυξάνεται.
«Τα παιδιά είναι γενετικά προετοιμασμένα να εμπιστεύονται ό,τι λένε οι ενήλικοι. Λαμβάνουν σοβαρά εμάς τους μεγάλους. Αν προδίδουμε αυτή την εμπιστοσύνη με λέξεις κακοποίησης αντί νουθεσίας, μπορεί να προκαλέσουμε στα παιδιά όχι μόνο ντροπή, απομόνωση και αποκλεισμό, αλλά ανικανότητα συμμετοχής στην κοινότητα», εξηγεί ο καθηγητής Πίτερ Φόναγκι, εκ των συγγραφέων της μελέτης και επικεφαλής του τμήματος Ψυχολογίας και Γλωσσικών επιστημών στο UCL του Λονδίνου.
«Γνωρίζουμε από κυριολεκτικά εκατοντάδες μελέτες πως η έκθεση σε λεκτική κακοποίηση επηρεάζει θεμελιωδώς τα παιδιά και συνδέεται με επίμονη ψυχολογική δυσφορία, σύνθετες συναισθηματικές και σχεσιακές δυσκολίες, σωματικές καθώς και ψυχικές διαταραχές, αυξημένη πιθανότητα αναδημιουργίας καταχρηστικών καταστάσεων στη ζωή τους, για παράδειγμα να βρουν έναν σύντροφο που τους κακοποιεί, καθώς και να βρεθούν να επαναλαμβάνουν την κακοποίηση με άλλους», προσθέτει.
«Η χρήση λέξεων για εκφοβισμό, ταπείνωση και έλεγχο ίσως φαίνεται λιγότερο επιζήμια σε σχέση με τις σωματικές απειλές, όμως είναι ίδιοι οι κίνδυνοι που συνοδεύουν αυτή την κατάχρηση της γλώσσας: χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυξημένη χρήση νικοτίνης, αλκοόλ και ουσιών, αυξημένος κίνδυνος άγχους, κατάθλιψης [και] ακόμη και ψυχωτικών διαταραχών», σημειώνει ο Φόναγκι.
Πηγή: Guardian
