ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το Κυπριακό του Φρανκ Σινάτρα

Κάπου στο βάθος ακούγεται... [...] These small town blues / They are melting away / I'll make a brand new start of it / In old New York». Ο Φρανκ Σινάτρα στο «Νew York, Νew York» τραγούδησε για τα μικ

Του Γιάννη Ιωάννου

Του Γιάννη Ιωάννου

Κάπου στο βάθος ακούγεται... [...] These small town blues / They are melting away / I'll make a brand new start of it / In old New York». Ο Φρανκ Σινάτρα στο «Νew York, Νew York» τραγούδησε για τα μικρά μπλουζ εκείνα, η ακρόαση των οποίων καθώς ξεθωριάζει σε κάνει να θέλεις να ξεκινήσεις από την αρχή. Ήταν εξάλλου αυτό το πνεύμα της Νέας Υόρκης, στην περίπτωσή του, αλλά όχι και στο ζήτημα της επανέναρξης των συνομιλιών στο Κυπριακό.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πήγε στη Νέα Υόρκη αλλά οι προοπτικές επανόδου στον διάλογο για το Κυπριακό, με προοπτικές λύσης, δείχνουν να μην επαληθεύονται, με τα αντίστοιχα μπλουζ, α λα Σινάτρα, να ξεθωριάζουν καθώς ξεθωριάζει και η θητεία Αναστασιάδη καθ’ οδόν για το 2023. Ο πρόεδρος, εκτός απροόπτου, θα ολοκληρώσει τη θητεία του σε 16 μήνες και το Κυπριακό ή ό,τι τέλος πάντων θα έχει απομείνει από αυτό θα μετακυλήσουν στη διαχείριση του επομένου. Εδώ ακριβώς εδράζεται και ο τρόπος με τον οποίο οι ελληνοκυπριακές πολιτικές ελίτ είδαν διαχρονικά το ζήτημα των συνομιλιών του Κυπριακού σε σχέση με την εσωτερική διακυβέρνηση: Το Κυπριακό κορυφώνονταν ή περνούσε σε κατάσταση αδιεξόδων με έναν τρόπο σχεδόν αρμονικό σε σχέση με την εναλλαγή της εξουσίας, το εκάστοτε πρόσωπο στο τιμόνι της τουρκοκυπριακής ηγεσίας και την ανάγνωση, σε κυπριακό επίπεδο, των εξελίξεων στην Τουρκία. Φτάσαμε κοντά σε λύση το 2004, πέρασε ένας σημαντικός χρόνος χωρίς εξελίξεις και ξανά μανά: Φτάσαμε κοντά σε λύση το 2017, πέρασε ένας σημαντικός χρόνος χωρίς εξελίξεις και σήμερα βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε: Εγγύτερα σε μια κατάσταση που το worstcasescenario παραμονεύει είτε με τη μορφή της παγίωσης της διχοτόμησης, είτε με μια συμφωνημένη φόρμουλα διευθέτησης που θα θυμίζει διχοτόμηση είτε, ακόμη, και με το εφιαλτικό σενάριο μιας προσάρτησης του γεωγραφικού χώρου των Κατεχομένων από την Τουρκία μετά το 2023.

Τα small town blues δείχνουν να πλανώνται πάνω από τις παρηκμασμένες πολιτικές ελίτ που εποφθαλμιούν τη διαδοχή Αναστασιάδη μετά το 2023. Σαν ένα ρεφραίν που υπενθυμίζει πως στην απουσία διευθέτησης του Κυπριακού οι συνέπειες δεν θα είναι υπαρξιακές ή κρίσιμες αλλά θα μπορούσαν να κρυφτούν κάτω από το χαλί στην είσοδο του μαγαζιού, πίσω από τα ποτά του μπάρμαν, στην ορχήστρα ή στις τουαλέτες του μπλουζάδικου. Ή ακόμη χειρότερα, έξω στο σκοτάδι και στο κρύο, που υπάρχουν οι βρωμεροί κάδοι του μπαρ. Η διαβεβαίωση της φρέσκιας νέας αρχής δεν σηματοδοτεί εξάλλου και την επανεκκίνηση. Αρκεί κανείς να κοιτάξει, στο 2023, κάποιους υποψήφιους που ενώ ευαγγελίζονται το «brand new» παραμένουν βαθιά συντηρητικοί και μία από τα ίδια, υποκρινόμενοι πως αν συναλλαγούν με την εξουσία δεν θα υιοθετήσουν τα ίδια, χιλιοπαιγμένα, μπλουζ –για εκμοντερνισμό, για πάταξη της διαφθοράς, για γώνιασμα της Τουρκίας (συμπληρώστε ό,τι θέλετε).

Στη Νέα Υόρκη κάθε Σεπτέμβρη το Κυπριακό επανέρχεται ως ένα μικρό θέμα εντός της Ολομέλειας της Γ.Σ. του ΟΗΕ, που όλοι περιμένουν την ομιλία του Αμερικανού προέδρου, τις εξελίξεις με το Ιράν, την Κίνα, το rimland της Ευρασίας και άλλα ζητήματα παγκοσμίου ενδιαφέροντος και προεκτάσεων. Κανείς δεν ασχολείται πραγματικά πέραν των κυπριακών ΜΜΕ. Ο εκάστοτε Τ/κ ηγέτης συναντιέται με κάτι junior διπλωμάτες από κάτι μικρά αφρικανικά κράτη, ο Ε/κ ηγέτης και ο ΥΠΕΞ έχουν συναντήσεις με κάτιοργανώσεις της διασποράς, που δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο, άντε να δεις και τη Ζάμπια και την Ινδία και όλοι μαζί επισκέπτονται τα ωραιότατα malls στο Μανχάταν και τα ελληνικά ή τουρκικά εστιατόρια των κοινοτήτων στην Αστόρια ή στο Φλάσινγκ. Η Νέα Υόρκη, κάθε Σεπτέμβρη, για το Κυπριακό είναι... «the old NewYork». Μια επανάληψη των ίδιων πάγιων διαδικασιών που σχεδόν ποτέ δεν επιφέρουν κάτι συνταρακτικό στις συνομιλίες και που εμμονικά, εμείς στον Τύπο, ασχολούμαστε δημοσιογραφικά για δύο με τρεις ημέρες.

Ο Φρανκ Σινάτρα δεν πολυτραγούδησε μόνο την πόλη του, τη Νέα Υόρκη, αλλά σε μια άλλη διαχρονική του επιτυχία μίλησε για το πώς πέτυχε τα πάντα στη ζωή του, με τον δικό του, μοναδικό, τρόπο. Στο Κυπριακό, μεταξύ των Ελληνοκύπριων ηγετών, κανείς δεν επέδειξε ηγεσία, με το μοναδικό εκείνο στυλ που απορρέει από μια χαρισματική πολιτική προσωπικότητα. Στην παρούσα φάση μάλιστα η κατεύθυνση που παίρνουν οι πολιτικές ελίτ απέχει παρασάγγας από το «Ι did it my way» του Σινάτρα. Από εδώ και στο εξής όλοι θα θέλουν να το κάνουν όπως ο Σπύρος Κυπριανού το ’80.

 

Twitter: @JohnPikpas

ioannoug@kathimerini.com.cy

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Γιάννη Ιωάννου

Γιάννης Ιωάννου: Τελευταία Ενημέρωση

Το ζήτημα της εναντίωσης στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση οφείλουμε να το δούμε πιο εκτενώς γιατί δυνητικά θα γεννήσει πολιτικές ...
Του Γιάννη Ιωάννου
Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από τον ανασχηματισμό είναι πως δεν θα είναι ο τελευταίος της τρέχουσας κυβέρνησης Χριστοδουλίδη ...
Του Γιάννη Ιωάννου
Το κοινό συμπέρασμα είναι αν μπορεί η Κύπρος όντως να παράξει ένα οικονομικό μοντέλο που θα είναι υγιές και με πλήρη διαφάνεια ...
Του Γιάννη Ιωάννου
X