Του Γιάννη Ιωάννου
Η σπουδή του Προέδρου Αναστασιάδη για επιστροφή στο Σύνταγμα του ’60, οι επακόλουθες διευκρινίσεις από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Μάριο Πελεκάνο, η αμηχανία της ηγεσίας του ΔΗΣΥ και η τελική παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών, Χριστοδουλίδη –που αναφέρθηκε σε «σχήμα λόγου»,- δεν αφήνει μόνο την άσχημη εντύπωση μιας ανακόλουθης κυβέρνησης που πασχίζει να διαχειριστεί το αδιέξοδο στο Κυπριακό, μέρος του οποίου προκάλεσε με την στάση της. Δημιουργούν την εντύπωση πως η κυβέρνηση αναζητεί εκείνο το παιχνίδι εναντίον του χρόνου, προκειμένου να εξαντλήσει την θητεία της, το 2023, προκειμένου να ανασυνταχθεί και να επαναδιεκδικήσει την εξουσία. Σε αυτό το λεπτό ως προς τις ισορροπίες damage control, η ουσία εδράζεται στο ότι κανείς δεν μπορεί, στα αλήθεια, να λάβει σοβαρά υπόψη του μια τέτοια εικόνα. Ιδίως στο εξωτερικό όπου ο διεθνής παράγοντας θα κληθεί να πάρει σοβαρές αποφάσεις σε σχέση με την Τουρκία, που αναπόφευκτα θα επηρεάσουν άμεσα το μέλλον όχι μόνο των ευρωτουρκικών κι αμερικανοτουρκικών σχέσεων αλλά και το Κυπριακό –ως άλυτο πρόβλημα εντός του αναδυόμενου υποσυστήματος της ανατολικής Μεσογείου.
Σε αυτή την κατάσταση τύπου «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου», στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση, διακρίνονται ήδη οι δύο βασικές πολιτικές συμπεριφορικές στις οποίες επιδίδονται οι βασικοί δελφίνοι της Κεντροδεξιάς (ή τέλος πάντων ό,τι απέμεινε εξ αυτής) –που προαλείφονται για την εξουσία: είναι η ισόποση εναλλαγή μεταξύ της επιλεκτικής εισόδου κι εξόδου από την επικαιρότητα μέσω της πολιτικής επικοινωνίας. Υπερπροβολή εαυτών, όπως και στο πεδίο που μπορεί ο καθείς, όταν δεν υπάρχει κάποια καυτή πατάτα στην επικαιρότητα που να αναδεικνύει το μέγεθος της κρισιμότητας στο Κυπριακό και το αντίστοιχο «χώσιμο» όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν ή τα επικοινωνιακά αφηγήματα αποτυγχάνουν, τονίζοντας τις επιμέρους ανακολουθίες. Ένας έμπειρος παρατηρητής θα διέκρινε πως η εν λόγω εναλλαγή θα αποτελέσει μοτίβο μέχρι το 2023 –όταν ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ για την προεδρία θα, όπως προτάσσει η λογική, υπεραμυνθεί του έργου της κυβέρνησης Αναστασιάδη κι ακολούθως θα παρουσιάσει ένα χοντρό file με τα προεκλογικά bullets του για την περίοδο 2023-2028. Ένας κυνικότερος παρατηρητής θα μειδίαζε ειρωνικά με αυτή την πολιτική συμπεριφορική αν τελικά το 2023 ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διεκδικήσει μια τρίτη θητεία –όσες φορές κι αν το διέψευσε σαν ενδεχόμενο.
Αυτή η ξεχαρβαλωμένη μηχανή που δεν μπορεί να συντονιστεί ως προς το τι ακριβώς είπε ο Πρόεδρος όταν ζήτησε –άκουσον, άκουσον - επιστροφή στο Σύνταγμα του ’60 –με τουρκοκυπριακό βέτο, εγγυήσεις και με το ψήφισμα 186 του 1964 που αναγνωρίζει την ΚΔ χωρίς τους Τουρκοκύπριους στον κάλαθο- θυμίζει το πώς δουλεύουν τα politics στην Κύπρο κάθε φορά που οι πολιτικές ελίτ αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση, όπως στην προκείμενη το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει το Κυπριακό, και πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές. Η φάση θυμίζει το τέρας του Φρανκενστάιν από την νουβέλα της Μαίρης Σέλεϊ: Η ατάκα, η επίκληση στο συναίσθημα, οι εξυπνάδες, οι τακτικισμοί αλλά και το κλασικό κυπριακό περιπαίξιμο μοιάζουν με τα νεκρά μέλη, με τα οποία ο Βίκτορ Φρανκεστάιν έστησε το τέρας του. Γύρω από το τέρας, που όπως σε κάθε γοτθικό μυθιστόρημα στο τέλος της δράσης θα χαθεί, οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Με τα pr τους και το «μπες-βγες» στην επικαιρότητα προκειμένου να πρωταγωνιστήσουν στην συνέχεια στο επόμενο horror show της σύγχρονης κυπριακής πολιτικής ζωής. Την περίοδο 2023-2028, που απλά θα εμπεδώσει την διχοτόμηση.
Το τραγικό στην ιστορία αυτή του «Σύγχρονου Προμηθέα» (σ.σ. ο εναλλακτικός τίτλος του «Φρανκεστάιν») που διανύουμε είναι και η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η αντιπολίτευση. Το ΔΗΚΟ μάλιστα χαιρέτισε την ανάκληση του διαβατηρίου του Τκ ηγέτη Τατάρ ως εφαρμογή της «Νέας Στρατηγικής», αλλά παράλληλα επισήμανε πως οποιαδήποτε απομάκρυνση από το συμφωνημένο πλαίσιο επίλυσης –με αφορμή την πρόταση για το Σύνταγμα του ’60- αποτελεί επικίνδυνη πολιτική. Σαν την συνομιλία του Φρανκεστάιν με το τέρας του –όταν αυτό έμαθε στα βουνά να μιλά. Το ΑΚΕΛ, εκτός απροόπτου, δείχνει να αναζητεί τον επόμενο… Μαλά. Οι Οικολόγοι δεν διαφοροποιήθηκαν υπό την ηγεσία του Θεοπέμπτου, ενώ η ΕΔΕΚ έχει, διαχρονικά, τα δικά της. Η απουσία εναλλακτικής για το 2023 είναι εμφανής για μια μερίδα πολιτών με προοδευτικές και φιλελεύθερες απόψεις. Το Κυπριακό έχει καταντήσει ένα κολλάζ από νεκρά μέλη: το πλαίσιο Γκουτέρες, η αποκεντρωμένη ομοσπονδία, το Σύνταγμα του ’60, το Βερολίνο, η συζήτηση περί δύο κρατών, η ΔΔΟ. Αυτό που οι πολιτικές ελίτ δεν υπολόγισαν είναι πως αν συνδέσεις όλα αυτά τα μέλη, ο Φρανκεστάιν που θα προκύψει πολύ πιθανόν να μας φάει όλους, αρχής γενομένης από το 2023.
ioannou.g@kathimerini.com.cy
Twitter: @JohnPikpas
