Παρόλο που το κίνημα #MeToo ξεκίνησε στις ΗΠΑ, τελικά βρήκε τον δρόμο του και στην Κύπρο. Σκοπός του δεν είναι μόνο η αφύπνιση, αλλά και η βοήθεια στα θύματα, όταν δημοσιοποιούν περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης ή επίθεσης. Αυτό ιδιαίτερα σε μια μικρή χώρα όπως η δική μας που δυστυχώς κυριαρχεί η σιωπή. Τελευταίως, Κύπρια διεθνής πρωταθλήτρια σκοποβολής που είχε παραπονεθεί σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι ήταν θύμα δύο τέτοιων περιπτώσεων και είχε αγνοηθεί, πείστηκε τελικά από την υπουργό Δικαιοσύνης να καταθέσει παράπονο στην Αστυνομία. Δυστυχώς, λόγω της δικαιοδοσίας του Ποινικού Δικαστηρίου δεν προχώρησε η υπόθεση. Το ερώτημα τώρα τίθεται κατά πόσο το Αστικό Δικαστήριο θα μπορούσε να επιλύσει αυτό το θέμα με διαπίστωση της ευθύνης και επιδίκαση αποζημίωσης. Τα γεγονότα έχουν να κάνουν με περιστατικά το 2006 και 2008, όταν η Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή είχε αθλητές της σκοποβολής που συμμετείχαν σε αγώνες εκτός Ευρώπης.
Ο λόγος που ο γενικός εισαγγελέας δεν προχώρησε με την ποινική δίωξη ήταν διότι το Ποινικό Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία, για κατ’ ισχυρισμό εγκλήματα που έγιναν στο εξωτερικό από Κύπριους πολίτες εκτός και αν η ποινή που προνοείται ήταν πέραν των δύο ετών φυλάκισης. Τότε το αδίκημα της άσεμνης επίθεσης επέφερε ποινή φυλάκισης μέχρι δύο ετών. Παρόλο που αυτό τροποποιήθηκε με αύξηση στα πέντε χρόνια το 2009, δεν μπορούσε να είχε αναδρομική ισχύ και έτσι δεν μπορούσαν να προχωρήσουν με τις ποινικές διώξεις. Το ερώτημα τώρα τίθεται κατά πόσο η αστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, δηλαδή, η αγωγή για διαπίστωση ευθύνης και αποζημιώσεις μπορεί να υποκαταστήσει την προαναφερόμενη ποινική δίωξη.Το αγώγιμο δικαίωμα εδράζεται σε αστικά αδικήματα, καθώς και σε παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δυστυχώς, φαίνεται ότι ο νόμος για την παραγραφή αποτρέπει σήμερα αυτή την αγωγή σε σχέση με αστικά αδικήματα, πράγμα όμως το οποίο δεν εφαρμόζεται για παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αν οι πράξεις αυτές γίνονταν σε ευρωπαϊκό έδαφος το Άρθρο 3 (απάνθρωπη μεταχείριση) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Σύμβαση) και το Άρθρο 8 (ιδιωτική ζωή) θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν βάση. Παρόμοιες πρόνοιες με την Σύμβαση υπάρχουν στον περί του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών όπου το Άρθρο 7 καλύπτει την απάνθρωπη μεταχείριση και το Άρθρο 17 την ιδιωτική ζωή. Μάλιστα, σύμφωνα με το Άρθρο 169 του Συντάγματος μας η Διεθνής αυτή Συμφωνία έχει ισχύ αυξημένη έναντι του εσωτερικού δικαίου.
Το Αστικό Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία στους κατοίκους της Κύπρου για πράξεις στην Κύπρο. Σε περίπτωση αστικού αδικήματος στο εξωτερικό είναι και αυτό αγώγιμο στην Κύπρο, αν και στο εξωτερικό υπάρχει παρόμοια βάση αγωγής. Δεδομένης της παγκόσμιας εφαρμογής του Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών νομίζω ότι αυτό είναι εφαρμόσιμο, παρόλο που ο δικηγόρος της υπόθεσης θα πρέπει με λεπτομέρεια να το εξετάσει και να δώσει σχετική συμβουλή. Υπάρχει όμως και το θέμα της απόδειξης. Πέρα από τη μαρτυρία της ενάγουσας θα μπορούσε ο φάκελος του γενικού εισαγγελέα, ο οποίος έχει εξετάσει τα πιο πάνω αδικήματα να δοθεί στη διάθεση του δικηγόρου της ενάγουσας για να χρησιμοποιηθεί. Μάλιστα, θα μπορούσε να δοθεί και η γνώμη του γενικού εισαγγελέα, για το ενδεχόμενο αξιόποινο της πράξης, που ετοιμάστηκε για την υπόθεση στο Ποινικό Δικαστήριο και δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας. Πιστεύω ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εφαρμόζοντας τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, η οποία είναι γνωστή ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και ειδικά τα Άρθρα 29 και 30, έχει υποχρέωση να βοηθήσει τα θύματα με επαρκείς αστικές διαδικασίες και δικαίωμα αποτελεσματικής αποζημίωσης. Ελπίζω αυτό να υλοποιηθεί. Δυστυχώς, δεν μπορώ να αφήσω χωρίς σχολιασμό την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή και την Ομοσπονδία Σκοποβολής κάτω από τον έλεγχο των οποίων ήταν η αθλήτρια, ο φερόμενος ως δράσης και η όλη συμμετοχή της Κύπρου στους διεθνείς σκοπευτικούς αγώνες. Είναι πράγματι αξιοπερίεργο γιατί δεν έκαναν οποιαδήποτε διερεύνηση για το θέμα και ελπίζω με τη δημοσιότητα αυτή να δοθεί ο φάκελος του γενικού εισαγγελέα και σ’ αυτούς για να προχωρήσουν. Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες της υπόθεσης αυτής, αλλά δεδομένης της έμπνευσης του κινήματος #MeToo και της ανύπαρκτης ποινικής διαδικασίας, νομίζω ότι μια προσπάθεια στα αστικά δικαστήρια θα διέσωζε την κατάσταση και θα έβγαζε στο φως την αλήθεια.
