ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ένα νεκρολούλουδo για τον Βάσο Λυσσαρίδη

Του Πρέσβυ ε.τ. Δρος Ανδερστίνου Ν. Παπαδόπουλου

Έφυγε πρόσφατα από την ζωή, πλήρης ημερών, ένα μεγάλο τέκνο της Κύπρου, ο Βάσος Λυσσαρίδης. Τις πολλές αρετές της πολυσχιδούς προσωπικότητας του τίς έχουν ήδη εξυμνήσει πολλοί. Εγώ θα αναφερθώ σε δύο γεγονάτα μαρτυρίες που προβάλλουν τον άνθρωπο και τον πολιτικό.

Τον Ιούνιο του 1977, ο Πρόεδρος Μακάριος ήρθε στο Λονδίνο για να λάβει μέρος στην Διάσκεψη Κορυφής της Κοινοπολιτείας στην Γραμματεία της οποίας υπηρετούσα από το 1972 ως Βοηθός Διευθυντής Διεθνών Υποθέσεων με απόσπαση από το Υπουργείο Εξωτερικών. Ήταν η τελευταία διεθνής διάσκεψη στην οποία πήρε μέρος, προτού τον προδώσει η καρδιά του. Μου είχε ανατεθεί τότε, να υποδεχθώ, εκτός των άλλων ηγετών, και τον Μακαριότατο και στην συνέχεια να τους συνοδεύσω στο σαλόνι για καφέ, πριν την έναρξη των εργασιών της συνόδου. Έφερα, λοιπόν, καφέ στον Μακαριότατο και με έκπληξη τον ακούω να μου λέει «Βρε Ανδρεστίνε, πάει καφές χωρίς τσιγάρο; Μου το έχουν απαγορεύσει. Δεν πας να ρωτήσεις τον γιατρό, αν μπορώ να καπνίσω;» Στο διπλανό δωμάτιο ήταν ο προσωπικός του γιατρός, Βάσος Λυσσαρίδης που τον συνόδευσε στον Λονδίνο. Γιατρέ, του λέω, ο Μακαριότατος μου ζήτησε να σας ρωτήσω αν επιτρέπεται να καπνίσει ένα τσιγάρο με τον καφέ του. Και εκείνος μου απάντησε, «αν το επιθυμεί τόσο πολύ, ας καπνίσει.» Επέστρεψα στον Μακαριότατο και του είπα τα ευχάριστα νέα και αμέσως μετά τον είδα να απολάμβανει ένα «Άσσο Παπαστράτου», που είχε τα αρχικά Α.Κ. (Αρχιεπίσκοπος Κύπρου). Αυτό ήταν το πρώτο τσιγάρο που κάπνισε μετά το καρδιακό επεισόδιο που υπέστη πριν δύο μήνες. Την συγκίνηση που αισθάνθηκα τότε, την αισθάνομαι και σήμερα, αναλογιζόμενος την αντίδραση όχι του γιατρού επιστήμονα, αλλά του ανθρώπου που έδειξε κατανόηση σε μια ανθρώπινη αδυναμία.

Τον Βάσο Λυσσαρίδη πολιτικό τον γνώρισα όταν, μετά την αφυπηρέτηση μου, ζήτησα και είχα συναντήσεις με όλους τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, για μια ανταλλαγή απόψεων πάνω στο Κυπριακό. Ήθελα να γνωρίσω και μια άλλη διάσταση της εξωτερικής πολιτικής, αυτής που προβάλλει στο πλαίσιο των πολιτικών κομμάτων την επίδραση της εσωτερικής πολιτκής στις αποφάσεις που αφορούν στην εξωτερική πολιτική. Πρόκειται για τις έννοιες του «πολιτικού κόστους» και του «λαικισμού». Ωφείλω να ομολογήσω ότι από τον Βάσο Λυσσαρίδη έμαθα πολλά, γιατί ανέλυε σε βάθος με θαυμαστή σοφία την κάθε λεπτομέρεια. Τι να πρωτοθυμηθώ; Την πνευματική του οξύνοια, την ευρυμάθεια, την πολιτική του σκέψη, τη διπλωματική του ικανότητα, την παρρησία, την ευθυκρισία, την αποφασιστικότητα, το θάρρος της γνώμης του, την ακεραιότητα, το αγωνιστικό του πνεύμα, αλλά και την κατανόηση που πρόβαλλε την ανθρωπιά του.

Όλα αυτά τα έθεσε στην υπηρεσία της Κύπρου μας, κατά την διάρκεια μιας ανελικτικής πορείας που άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα της στην ιστορία του τόπου. Η όλη πολιτεία του απέδειξε ότι ενωτικό γνώρισμα του χαρακτήρα του ήταν η ποικιλία, η διαφοροποίηση, η αντιμέτρηση, η σύγκριση, ο αγώνας και το «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων». Όλες οι ενέργειες του συνδέονταν από τον ίδιο οργιαστικό ρυθμό της πνευματικής δημιουργίας, που αγκάλιαζε το μαιανδρικό σύνολο των πολλαπλών του κινήσεων στα πολιτικά, κομματικά, κοινωνικά, εικαστικά και άλλα πεδία. Καταλήγοντας, παρατηρώ ότι ο πόθος του για το άπειρο και την αιώνια αναζήτηση τον ώθησε να υπερπηδήσει το πεπερασμένο, σε μια προσπάθεια της ζωής του να ουσιωθεί, πράγμα που αποτελεί τον έσχατο λόγο κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι αυτό που ο μέγας Πλάτων με μία περιλάλητη και οιονεί προγραμματική ρήση αποκάλεσε «γένεσις εις ουσίαν». Και ο Βάσος Λυσσαρίδης ενσάρκωσε την ρωμαλέα προβολή αυτού ακριβώς του στοιχείου, αξιώνοντας προβάδισμα τιμής. Γιατρέ, αιωνία σου η μνήμη.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση